Γράφει ο Στέλιος Γκίνης[clear]
Με την επιστήμη και την πρόοδο της τεχνολογίας, πιστέψαμε ότι θα βάζαμε τάξη στο χάος, που ήταν γύρω μας, αλλά δημιουργήσαμε το χάος… μέσα μας!
Δεν είναι ουσιαστική πρόοδος οι τεχνολογικές εξελίξεις, αφού δεν κάνουν τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους. Η τηλεόραση, για παράδειγμα, είναι μια κατάκτηση της επιστήμης και της τεχνολογίας, που έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Στην αρχή, κάναμε χαρά μεγάλη. Ήταν το 1966. Με το πέρασμα των χρόνων, καταλάβαμε ότι η τηλεόραση μας αποβλακώνει και μας απομονώνει από τους άλλους. Επίσης με την τηλεόραση μας ελέγχουν τα διάφορα κέντρα εξουσίας με τα προπαγανδιστικά μηνύματα, που μας σερβίρουν. Εκτός από αυτά τα αρνητικά, η τηλεόραση έκλεισε και τα θερινά σινεμά, που ήταν μια φθηνή και καλή διασκέδαση, προπάντων… φυσιολογική.
Αξέχαστες έχουν μείνει κάποιες νύχτες με φεγγάρι μες στα θερινά τα σινεμά, που μοσκοβολούσε το γιασεμί και το αγιόκλημα. Πριν λοιπόν από την TV, τα ζεστά κυριακάτικα βράδια του καλοκαιριού, αναζητούσαν οι συμπολίτες μας λίγες ανάσες δροσιάς και μια φθηνή διασκέδαση. Γέμιζε λοιπόν η κεντρική πλατεία και ο «Αστήρ», ο θερινός κινηματογράφος. Ο ιδιοκτήτης του κινηματογράφου, ήταν ο αείμνηστος Θωμάς Χατζής, ένας από τους τέσσερις πρώτους κινηματογραφιστές στην Ελλάδα τα προπολεμικά χρόνια.
(οι εικόνες από το αρχείο του Στέλιου Γκίνη)
Στην κεντρική πλατεία τότε δροσιζόντουσαν παρέες νεαρών και οικογένειες απολαμβάνοντας το παγωτό του Παναγιώτη του Αλεξίου, ενώ τα παιδιά προτιμούσαν το «υποβρύχιο», δηλαδή μια κουταλιά βανίλιας μέσα σε ένα ποτήρι με παγωμένο νερό. Καθώς κυλούσαν τα χρόνια, τα θερινά σινεμά στα Μέγαρα έγιναν έξι. ΑΣΤΗΡ, ΟΡΦΕΥΣ, ΣΤΕΛΛΑ, ΡΙΒΟΛΙ, ΒΥΖΑΣ και ΓΑΛΑΞΙΑΣ.
Σήμερα δε λειτουργεί κανένας και είναι κρίμα! Στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις λειτουργούν, παρά την οικονομική κρίση, περίπου 100 θερινά Σινεμά
Κάποιοι φίλοι και κάποιες φίλες, που διαβάζουν τώρα αυτές τις γραμμές και έχουν τα… χρονάκια τους, είμαι σίγουρος ότι νοσταλγούν κάποιες στιγμές σε θερινό κινηματογράφο. Ο χρόνος βέβαια δε γυρίζει πίσω, αλλά υπάρχουν τρόποι και σήμερα να ζωντανέψουν τέτοιες στιγμές του παρελθόντος, όχι μόνο με τις αναμνήσεις. Μια επιχείρηση θερινού κινηματογράφου στα Μέγαρα, π.χ. στη Βαρέα, μπορεί να σταθεί σήμερα και να είναι κερδοφόρος. Αν διστάζουν οι επιχειρηματίες, υπάρχει και ο Δήμος που θα μπορούσε στα πλαίσια της ΔΗΚΕΔΗΜΕ, να λειτουργήσει ένα Θερινό Σινεμά στο Ανοιχτό Θέατρο στα Πευκάκια, κάποιες μέρες της εβδομάδας. Οθόνη διαθέτει, καθώς και ηλεκτρικό ρεύμα. Η σύγχρονη τεχνολογία το επιτρέπει με πολύ εύκολο τρόπο. Οι παλιές και οι καινούργιες ταινίες έχουν γίνει DVD, οπότε με έναν υπολογιστή και έναν προτζέκτορα, μπορούν εύκολα να προβληθούν ταινίες στο θεατράκι.
Τα δημοτικά έργα ΔΕΝ κρίνονται από το πόσο κοστίζουν, αλλά από το πόσο ΧΡΗΣΙΜΑ είναι. Για τη λειτουργία του θερινού Σινεμά δεν απαιτούνται, παρά ελάχιστα λεφτά, που ΣΙΓΟΥΡΑ υπάρχουν.