Γράφει ο δάσκαλος του Λαογραφικού Συγκροτήματος Μεγάρων κ. Τζίμης Ηλίας
Η ΤΡΙΜΕΡΟΠΙΤΑ είναι η πίτα του πρώτου τριημέρου της νηστείας του Πάσχα που αρχίζει την Καθαρά Δευτέρα και συνεχίζεται την Τρίτη και την Τετάρτη.
Κάποιοι πολύ πιστοί στις θρησκευτικές παραδόσεις (δεν ξέρω τώρα) έκαναν ολοκληρωτική νηστεία.
Για τρεις ημέρες δεν έτρωγαν τίποτα.
Μόνο νερό έπιναν κι αυτό «με την άδεια του παπά».
Τότε η μεγαρίτισσα νύφη (η σοβαρή) ζύμωνε ένα νηστίσιμο γλυκό αφράτο ψωμί (αφράτη πίτα) με μυρωδικά (γλυκάνισο, μαστίχα και άλλα).
Την στόλιζε από πάνω με διάφορα «ξόμπλια» (λουλουδάκια, φυλλαράκια και άλλα) από το ίδιο ψωμί.
Στη συνέχεια την έψηνε στο φούρνο και μετά την άλειφε από πάνω με μέλι, ζάχαρη και κανέλα.
Την ετοίμαζε την ΚΑΘΑΡΗ ΤΕΤΑΡΤΗ το πρωΐ και την πήγαινε την ίδια ημέρα το απόγευμα στα πεθερικά της για να την φάνε (να την γλωσσίσουν) την άλλη μέρα την Πέμπτη το πρωί, όταν ξυπνούσαν.
Η μεταφορά της πίτας γινόταν λίγο επιδεικτικά μέσα σε ένα στολισμένο πανέρι και την κράταγε η νύφη ψηλά.
Χαρακτηριστική είναι η φράση στα Μέγαρα «ψηλά σαν τριμερόπιτα».
Την νύφη την συνόδευε ένα αγοράκι «αμφιθαλές», που κρατούσε την μπουκάλα με το κρασί.
Τα τελευταία χρόνια έβαζαν πάνω στην πίτα και κουφέτα και λίγα λουλούδια, φρέζιες ή βιολέτες από την αυλή τους.
Η πεθερά με τη σειρά της, φίλευε τη νύφη της ανάλογα.
Και οι ευχές που ανταλλάσσονταν ήταν φυσικά
«Καλή Λαμπρή να δούμε».