Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσιούνης
«Ο τόπος μας είναι κλειστός. Τον κλείνουν οι δυο μαύρες Συμπληγάδες.» Και ο τόπος αυτός είναι πλασμένος από θυσία ανθρώπινη, από ελεύθερες ψυχές, από μόχθο και κατακρεουργημένα όνειρα. Ο τόπος αυτός εγκληματεί ενάντια στον προσωπικό ζήλο του καθενός. Μια πηγή που διαρκώς στερεύει από ανθρώπους που ζουν για να ζήσουν και οι άλλοι μετά από αυτούς αλλά γεμίζει με τις ακαθαρσίες αυτοκρατόρων και συγκλητικών.
Δεσμώτη Προμηθέα τοποθετείται την Τέχνη, εσείς οι υπόδουλοι των βαρβαρικών λαών. Ο μύθος όμως στο τέλος θα έχει έναν Ηρακλή σωτήρα και λυτρωτή. Όσο και να χτίζεις στέγαστρα ο Ήλιος θα τρυπώνει από τις χαραμάδες της παγωμένης σου καρδιάς. Όσο και να προσπαθείς να φιμώσεις τα στόματα, το μυαλό θα σκέφτεται και θα πλάθει στιχάκια που κανένας δεσμοφύλακας δε θα μπορεί να συλλάβει. Τον Αίσωπο ψευδομάρτυρες, υποκριτές εκτέλεσαν κι ακόμη αν ο λοιμός του Δελφινίου Απόλλωνα είναι αφήγημα η μεγαλύτερη τους καταδίκη είναι πως φρόντισαν το όνομα του μέχρι τις μέρες μας να τιμάται.
Θα θέσω λοιπόν κάποια ερωτήματα εφόσον θεωρείται τους εαυτούς σας αλάνθαστος και παντογνώστες. Να φανταστώ πως ο Γεώργιος Σουρής δε θα διδάσκεται πλέον στα σχολεία διότι ήταν είρων και σατιρίζει το σόι σας; Να φανταστώ ότι θα φυλακιστεί και το αγοράκι του Λοΐζου με το ακορντεόν γιατί με τη μουσική του αποθαρρύνει του φασίστες να προελάσουν; Να μην κάνω λόγο για Ρίτσο, Θεοδωράκη, Τζαβέλα, Βάρναλη, Γκάτσο, Γκαρθία Λόρκα, δε με βλέπω καλά.
Αν κανείς διερωτάται για αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, απάντηση δε θα βρει σε καμία γραφή και σε κανένα πάπυρο. Το μέλλον, μάλλον αβέβαιο. Περιορισμός έκφρασης και τραγούδια που κλείνονται σε κελιά. Ποίηση για τρελούς και «αδελφές». Μάθημα εικαστικών τεχνών σαϊτοπόλεμος και περιττή πολυτέλεια. Θέατρο σε συνεχή βιασμό. «Δυτικός» πολιτισμός σε κρίση αξιών και η Ελλάδα υποχείριο των εκλεγμένων σωτήρων. Χαρούμενη επέτειο 200 ετών να έχουμε στη χώρα που δε ψάχνει πολιτικούς μα σωτήρες. Στη χώρα του Κανένα, των τυφλών ηδονοβλεψιών, των τακτικών ατάκτων. Η ζωφόρος ξεθωριάζει στο λυγμό του Ομήρου. Ο Θέογνις μονάζει στον πυθμένα του Βουρκαρίου και οι ένδοξοι απόγονοι χειροκροτούν στα μπαλκόνια το Νέρωνα να βάζει φωτιά στη Ρώμη.
Καλώ της πόλης τους καλλιτέχνες να φτιάξουμε μια νέα Νεφελοκοκκυγία μιας και τα όσα πρεσβεύουμε και πιστεύουμε είναι αερολογίες για τους πατρικίους της πολιτείας. Ο φόβος και η διαίρεση είναι ο εχθρός του καλλιτέχνη του 2021. Ψηλά τις πένες, τα στυλό και τα πινέλα σας! Ψηλά τις καρδιές σε αυτούς που δε ξέρουν πια πώς να αγαπήσουν.