Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Κάθε άνθρωπος προσπαθεί στη ζωή του να ικανοποιήσει τις υλικές και τις ψυχικές του ανάγκες και γι’ αυτό αγωνίζεται ολημερίς και δουλεύει.
Τι γίνεται όμως τώρα που δεν υπάρχουν δουλειές;
Η οικονομική κρίση έχει δυσκολέψει τη ζωή μας. Λογαριασμοί, υποχρεώσεις πιο πολλές, ενώ τα έσοδά μας πιο λίγα! Κάποιες οικονομίες μιας ολόκληρης ζωής, πάνε και αυτές.
Είναι πλέον γνωστό, σε όλο τον πλανήτη, ότι στη χώρα μας η οικονομία δεν πάει καθόλου καλά. Και να σκεφτεί κανείς, ότι ΠΡΩΤΟΙ οι αρχαίο πρόγονοί μας έβαλαν τα θεμέλια της οικονομίας. Ο Ξενοφών, για παράδειγμα, έγραψε ότι η οικονομία είναι μάνα της ελευθερίας, αδελφή της εγκράτειας και κόρη της πρόνοιας. Στην εποχή μας, άμα ρωτήσεις εκατό Έλληνες να σου πούνε τι φταίει και η οικονομία της χώρας μας είναι σε αυτά τα χάλια, θα πάρεις εκατό διαφορετικές απαντήσεις. Από την άλλη μεριά τα κόμματα ρίχνουν τις ευθύνες της χρεοκοπίας μας το ένα στο …άλλο! Ως πιο αθώα παρουσιάζονται τα κόμματα τα μικρά, που δεν κυβέρνησαν. Όμως βλέπουμε και ένα μικρό, που έγινε μεγάλο και μας κυβερνά, δεν τα πάει καλύτερα, αλλά κάνει αυτά που κατηγορούσε τους προηγούμενους, όπως διορισμούς συγγενών και φίλων στο Δημόσιο, μνημόνιο, κτλ.
Το συμπέρασμα που βγαίνει από αυτή την κατάσταση, είναι πως δεν υπάρχει σωτηρία και έξοδος της χώρας μας από την κρίση, όσο δε συμφωνούμε στα αίτια της κρίσης, δηλαδή του προβλήματος.
Άμα δεν ξέρεις τι αρρώστια έχεις, πώς θα αναζητήσεις το κατάλληλο φάρμακο;
Πρώτα λοιπόν η διάγνωση και μετά η θεραπεία. Αυτό λέει η λογική, αλλά ο φανατισμός δυστυχώς μας αποβλακώνει, αφού πρώτα μας τυφλώνει.
Τώρα το χειμώνα, η οικονομική κρίση μας «πονάει» περισσότερο, γιατί το κρύο απαιτεί θέρμανση, που κοστίζει. Επίσης η μαυρίλα του συννεφιασμένου ουρανού και οι ατέλειωτες νύχτες μας μαυρίζουν την καρδιά ακόμη περισσότερο. Από τη μια μεριά ο βαρύς χειμώνας, που ξεκίνησε το 2016, και από την άλλη το ελαφρύ και αδειανό πορτοφόλι, πώς να τα βγάλουμε πέρα με τις υποχρεώσεις; Τα δανεικά δεν είναι λύση. «Δεν έχω, δεν πληρώνω», είναι λύση απελπισίας και αδιέξοδη. Τι κάνουμε λοιπόν; Αυτό που έκαναν και οι παππούδες μας σε αυτές τις περιπτώσεις. Περιορίζουμε, κατ’ αρχάς, τα έξοδά μας στα απολύτως απαραίτητα. Είναι ευκαιρία να κόψουμε το κάπνισμα, αν καπνίζουμε, γιατί είναι περιττό έξοδο και βλάπτει την υγεία μας. Τα ρούχα που φοράμε δεν είναι ΟΛΑ για πέταμα! Μήπως θέλουν καθάρισμα ή μεταποίηση; Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή και τα χωράφια μας δεν μας τα άφησαν οι παππούδες μας για τους Πακιστανούς και για τους Ινδούς. Δεν είναι ντροπή να ασχοληθούμε με τις αγροτικές εργασίες, όπως έκαναν και οι πρόγονοί μας. Θα κάνουμε και ωραίο σώμα, όπως και στα γυμναστήρια και μάλιστα δωρεάν.
Άλλοτε χωρίς να ξοδέψουν ούτε μία δραχμή ζούσαν στα Μέγαρα επί μήνες! Το ψωμί, το λάδι, το γάλα, τα αυγά, το κρασί και το νερό ήταν δωρεάν, για κάθε μεγαρίτικο σπίτι, από τη δική τους παραγωγή. Σήμερα πληρώνουμε ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε, αφού τον… ζεσταίνουμε πρώτα με ηλεκτρικό ρεύμα.
Και μη χειρότερα.