«Ευκαιρία να συζητάμε περισσότερο με τα παιδιά μας»
Ίσως το σημαντικότερο που έχει επηρεάσει πολύ σημαντικά η πανδημία και τα περιοριστικά μέτρα είναι η εκπαίδευση.
Τα λουκέτα στα σχολεία συνεπάγονται αποξένωση των μαθητών, κοινωνική και εκπαιδευτική, στην οποία καλούνται να δώσουν λύσεις εκπαιδευτικοί και γονείς με την εξ αποστάσεως διδασκαλία.
Η Ε ανοίγει διάλογο με μαθητές, γονείς και ειδικούς για το πώς θα αντιμετωπιστεί το ζήτημα της εκπαίδευσης εν μέσω πανδημίας που ευελπιστούμε να συνεχιστεί στα επόμενα τεύχη ώστε να συμβάλλουμε στην αντιμετώπιση αυτής της «νέας πραγματικότητας».
ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΘΟΝΕΣ…
«Οι μαθητές έχασαν τη φυσική επαφή με το αληθινό περιβάλλον κοινωνικοποίησης μιας τάξης»
«Σε παγκόσμιο επίπεδο, η πανδημία του COVID19 έχει μεταβάλλει άρδην την καθημερινότητα των ανθρώπων, με αποτέλεσμα η άλλοτε «κανονικότητα», τόσο ατομική, όσο και συλλογική, να φαντάζει πολύ μακρινή, μας είπε η Βασιλική Κ. Γκίνη, εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Οι αλλαγές δεν άφησαν άθικτη την εκπαιδευτική διαδικασία, στην εξ αποστάσεως διενέργεια της οποίας κλήθηκαν να ενταχθούν και να προσαρμοστούν σε ελάχιστο χρόνο εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς.
Πέραν του οικονομικού κόστους, που στα πλαίσια της υποχρεωτικότητας κλήθηκαν να επωμιστούν οι οικογένειες, το πρώτο και βασικό που επηρεάστηκε ήταν η ψυχολογία των εμπλεκομένων στην εκπαιδευτικοί διαδικασία.
Οι εκπαιδευτικοί βρέθηκαν ξαφνικά έξω από το ζωντανό διαδραστικό περιβάλλον μιας τάξης, μέσα στην οποία μπορούσαν ως τότε να καθοδηγήσουν τους μαθητές τους, να μοιραστούν τα προβλήματά τους και με την παρουσία τους να καθησυχάσουν τις όποιες ανησυχίες προκαλεί η τρέχουσα πραγματικότητα.
Αντίστοιχα, οι μαθητές έχασαν τη φυσική επαφή με το αληθινό περιβάλλον κοινωνικοποίησης μιας τάξης, αποξενώθηκαν από τους συμμαθητές τους και προσηλώθηκαν μονοδιάστατα, και συχνά αδιάφορα, στα μέσα ψηφιακής τεχνολογίας.
Οι γονείς από την πλευρά τους βρέθηκαν σε πολλαπλά αδιέξοδα, ίσως, λόγω απώλειας εργασίας, μη διαθεσιμότητας τρόπων φύλαξης των παιδιών τους και συναισθηματικού αδιεξόδου, εξαιτίας της πίεσης από τους κανόνες εγκλεισμού.
Εν ολίγοις, διασαλεύτηκε η οικογενειακή ισορροπία και κάθε προγραμματισμός. Πέραν αυτών, ανέλαβαν και τον ρόλο του φύλακα-«δασκάλου» και του ελέγχου της μαθησιακής προσπάθειας των μαθητών, κάτι για το οποίο δεν ήταν δυνατόν να έχουν όλοι κατάρτιση.
Φυσικά, σε τέτοιου είδους έκτακτες συνθήκες, που οι γενιές μας δεν έχουν ξαναζήσει, όλη η προαναφερθείσα προσαρμογή υπήρξε βίαιη για την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, ανατρεπτική για τις υπάρχουσες κοινωνικές σχέσεις και λειτουργικές δομές, διαλυτική για την παγκόσμια οικονομία. Παρόλα αυτά, για να αντιμετωπιστεί μια τέτοια απειλή, καλούμαστε όλοι οι πολίτες, και ειδικότερα ο εκπαιδευτικός κλάδος με τον διαμορφωτικό του ρόλο, να κρατήσουμε τις ισορροπίες και να χρησιμοποιήσουμε κάθε πρόσφορο μέσο, ώστε να συνεχίσει να μεταδίδεται ποιοτική γνώση, μέχρι τη στιγμή που η δια ζώσης σχολική τάξη θα γίνει ξανά πραγματικότητα».
«Με τα μέσα που διαθέτει ο καθένας αλλά με κύριο χαρακτηριστικό την έγνοια και την αγάπη για τα παιδιά, παλεύει να επικοινωνήσει με όλους τους μαθητές του»
«Ο κλάδος μας των εκπαιδευτικών βρέθηκε μπροστά σε πρωτόγνωρες καταστάσεις, όπως και ολόκληρη η κοινωνία κι έπρεπε να παλέψει, ώστε να προσφέρει στους μαθητές τα μέγιστα υπό νέες συνθήκες και διαδικασίες για τις οποίες δεν είχε προηγουμένως λάβει σχετική εκπαίδευση, μας είπε η εκπαιδευτικός Ιωάννα Μουρτζούκου.
Με τα μέσα που διαθέτει ο καθένας – γνώση, υλικοτεχνική υποδομή – αλλά με κύριο χαρακτηριστικό την έγνοια και την αγάπη για τα παιδιά, από την πρώτη φάση της πανδημίας και του εγκλεισμού, παλεύει να επικοινωνήσει με όλους τους μαθητές του, να μεταδώσει τις γνώσεις, να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον, να μην χαθεί πολύτιμος χρόνος. Κι οι μαθητές από την πλευρά τους δίνουν τον αγώνα τους καθημερινά να κατανοήσουν τη νέα γνώση από απόσταση, να ελέγξουν όσο γίνεται τον αυθορμητισμό τους για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί το διαδικτυακό μάθημα κι ας έχουν απέναντι τους όλους τους αγαπημένους τους συμμαθητές και τον δάσκαλο και θέλουν να μοιραστούν μαζί τους όλα τους τα νέα. Μα και στις περιόδους που επιστρέψαμε στα σχολεία, το σύνολο των μαθητών προσαρμόστηκε στη νέα πραγματικότητα με ελάχιστες εξαιρέσεις, μιλώντας πάντα για το χώρο του δημοτικού σχολείου και τις ηλικίες των παιδιών μεταξύ 6-11 περίπου χρόνων.
Πιστεύω πως τα παιδιά σε γενικές γραμμές δεν φοβούνται, ενώ ταυτόχρονα μπορούν να προσαρμόζονται άμεσα. Προσαρμοστήκαν λοιπόν από την πρώτη στιγμή πολύ ευκολότερα απ’ ο, τι πιστεύαμε και οφείλουμε να τα συγχαρούμε.Και όταν εν μέσω πανδημίας κάθισαν και πάλι στα θρανία, ακολούθησαν τους κανόνες μετά κι από συνέχεις υπενθυμίσεις (μάσκες, αποστάσεις μέσα κι έξω από την τάξη) για το προσωπικό τους καλό, αλλά και προς όφελος της σχολικής κοινότητας και των οικογενειών τους. Ήταν ελάχιστες οι περιπτώσεις των μαθητών που αρνούνταν να ακολουθήσουν τις συστάσεις, όμως κι αυτό σε μεγάλο βαθμό καλύφθηκε με τις κατάλληλες ενέργειες και τη συζήτηση, ώστε να εμπεδώσουμε όλοι για ποιους λόγους καλούμαστε να τηρήσουμε όσα οι ειδικοί μας συμβουλεύουν. μα και στις περιόδους της εξ αποστάσεως επικοινωνίας οι μαθητές – και στις μικρότερες τάξεις αρχικά με τη βοήθεια των γονέων- ανταποκρίνονται σε μεγάλο βαθμό πάρα πολύ καλά! δε λείπουν φυσικά τα προβλήματα».
«Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν αντικαθιστά προφανώς σε καμία περίπτωση τη διά ζώσης διδασκαλία. Όμως οφείλουμε σε κάθε περίπτωση να προσαρμοστούμε και να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της δύσκολης περιόδου που διανύουμε τόσους μήνες τώρα. αν σκεφτούμε πόσα αρνητικά αποτελέσματα θα είχε ο εγκλεισμός σε συνδυασμό με τη μη ύπαρξη των δυνατοτήτων που παρέχει η τεχνολογία, αν ζούσαμε σε μια άλλη εποχή , τότε νομίζω όλοι θα συμφωνήσουμε πως η εξ αποστάσεως επικοινωνία με τους μαθητές μας είναι μια “σανίδα σωτήριας” . Υπάρχουν σαφώς πολλά προβλήματα, για παράδειγμα έλλειψη συσκευών σε κάποιες οικογένειες με πολλά παιδιά, προβλήματα τεχνικής φύσεως, στον ήχο, στην εικόνα, τα οποία μάλιστα καλούνται όλοι (εκπαιδευτικοί και μαθητές) να αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα, ενώ δεν υπάρχει σχετική κατάρτιση. όμως τα οφέλη είναι περισσότερα κι οφείλουμε να βλέπουμε θετικά και αισιόδοξα τις καταστάσεις που βιώνουμε. επομένως, ναι, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση λειτουργεί και έχει να προσφέρει στους μαθητές γνώση-σε πιο αργούς ρυθμούς βεβαίως- , επικοινωνία με το δάσκαλο και τους συμμαθητές κι όχι απομόνωση. αυτό δε σημαίνει φυσικά πως θα μπορούσε η εκπαίδευση των μαθητών να πραγματοποιείται κατ’ αυτόν τον τρόπο για πολύ καιρό, όπως αντίστοιχα θα ήταν καταστροφικό αν οι μαθητές έμεναν αποκομμένοι από την εκπαίδευση για πολύ καιρό».
«Η συμμετοχή στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση και προτροπές για δραστηριότητες που δεν θα έκαναν διαφορετικά τα παιδιά»
«Οφείλουμε να ακολουθούμε για το κοινό καλό τις συμβουλές των ειδικών υγειονομικών. Σαφώς είμαι υπέρ των ανοιχτών σχολείων με γνώμονα βέβαια την τήρηση των μέτρων. άλλωστε και προ πανδημίας, στις περιόδους έξαρσης των διαφόρων ιώσεων κι όχι μόνο, φροντίζουμε ώστε να προστατεύεται το σχολικό περιβάλλον, διότι θέλουμε τους μαθητές μας στο σχολείο και υγιείς.
Στην περίπτωση που οι συνθήκες επιτρέψουν την επιστροφή στα θρανία, η φυσική παρουσία θα είναι ευλογία, τηρώντας τα μέτρα, ώστε να προστατευτεί ο καθένας ξεχωριστά, η σχολική κοινότητα και οι οικογένειες.
Στην περίπτωση του εγκλεισμού κι εφόσον είναι απροσδιόριστο το πόσο θα διαρκέσει αυτό που βιώνουμε, καλό είναι οι μαθητές να συμμετέχουν στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση καθημερινά, να ακολουθούν τις οδηγίες των δασκάλων τους, να μελετούν τα μαθήματα τους. άλλωστε έτσι μπορούν να έρχονται και σε επαφή με τους φίλους και συμμαθητές τους.
Επίσης, είναι ευκαιρία τώρα που οι περισσότεροι μένουμε στο σπίτι να συζητάμε περισσότερο με τα παιδιά. επίσης, να τα προτρέπουμε να κάνουν πράγματα που δεν προλαβαίνουν στη φορτωμένη καθημερινότητα. Θα μπορούσαν παραδείγματος χάριν να διαβάσουν ένα λογοτεχνικό βιβλίο, να παρακολουθήσουν ντοκιμαντέρ, να κατασκευάσουν, να μαγειρέψουν, να ακούσουν διαφορετικά είδη μουσικής, να παίξουν επιτραπέζια παιχνίδια με την οικογένεια, να περπατήσουν και να παρατηρήσουν τη φύση στις διάφορες ώρες μες στη μέρα, να ψάξουν στο χάρτη να βρουν τόπους που δεν έχουν επισκεφθεί, να μάθουν να τακτοποιούν τα πράγματα τους και να βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού, να κάνουν υπολογισμούς πχ πραγματοποιώντας με τους γονείς τους ηλεκτρονικές αγορές και τόσα άλλα που ο καθένας θα μπορούσε να σκεφτεί με βάση τα ενδιαφέροντα του. ας αποφεύγονται οι δραστηριότητες με ηλεκτρονικές συσκευές, εφόσον οι ώρες που περνούν τα παιδιά μπροστά σε μια οθόνη λόγω της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης είναι ήδη αρκετές.
Οι άνθρωποι οφείλουμε να είμαστε πολυδιάστατοι, εύκολα προσαρμόσιμοι, ευέλικτοι, αισιόδοξοι και να κρατάμε σε κάθε περίπτωση τα θετικά που μπορούμε να αποκομίσουμε από τις διάφορες καταστάσεις που καλούμαστε να βιώσουμε.
Εύχομαι υγεία και μια χρονιά καλύτερη για όλους!».
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ…
Ένωση Γονέων Δήμου Μεγαρέων: «Αναδείχθηκαν χρόνιες δυσλειτουργίες»
«Έχοντας μιλήσει μεταξύ μας αλλά και με Διευθυντές σχολείων, πιστεύουμε ότι η λειτουργία των σχολείων θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη, μας ανέφεραν οι εκπρόσωποι της Ένωσης Γονέων Δήμου Μεγαρέων . Με καλύτερο σχεδιασμό, καλύτερη προεργασία και ταχύτητα αντίδρασης από τους αρμόδιους φορείς, θα είχαμε πιο αποδοτικά και χρήσιμα αποτελέσματα.
Τα προβλήματα πηγάζουν από χρόνιες δυσλειτουργίες των υποδομών που τώρα αναδείχτηκαν: αργοί servers του σχολικού δικτύου, αργό Internet παντού, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να υποστηριχθεί το μάθημα για τη σύγχρονη διδασκαλία και να γίνονται τα μαθήματα σε απογευματινή βάρδια για τα Δημοτικά, μη επαρκής επιμόρφωση εκπαιδευτικών και μαθητών στη χρήση νέων τεχνολογιών με αποτέλεσμα να μην γίνονται επαρκώς τα μαθήματα.
Για αυτό προτείνουμε ενίσχυση του εκπαιδευτικού συστήματος με: υποδομές γρήγορου internet, επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στις νέες τεχνολογίες, προσλήψεις νέων εκπαιδευτικών, βελτιώσεις στις κτιριακές υποδομές, σύνδεση της εκπαίδευσης με τις ανάγκες της κοινωνίας. Επιτέλους να δώσει η πολιτεία πρώτη προτεραιότητα στην παιδεία και την υγεία.
Άμεσα να ενεργοποιηθούμε οι γονείς και να στηρίξουμε το έργο των εκπαιδευτικών και των Διευθυντών στα σχολεία μας, με παρεμβάσεις – αιτήματα προς τους αρμοδίους, προς το Υπουργείο Παιδείας και το Δήμο Μεγαρέων, ώστε να δούμε το συντομότερο ένα βελτιωμένο και σωστό στο ρόλο του Δημόσιο Σχολείο.
Ο καλλιεργημένος και μορφωμένος Έλληνας πολίτης θα αλλάξει το μέλλον μας προς το καλύτερο. Με σωστά μέτρα και μέσα, με ενίσχυση του δημοσίου σχολείου απαραιτήτως με την αύξηση των πόρων για την παιδεία, αλλά και με την κατάλληλη συμπεριφορά από όλους, μπορούν και πρέπει να λειτουργήσουν τα σχολεία.
Στην ανάγκη, να εφαρμοστεί ακόμα και εκ περιτροπής λειτουργία, για να μην χάνουν την επαφή οι μαθητές με το φυσικό χώρο εκπαίδευσης και κοινωνικοποίησής τους. Η κοινωνική αποστασιοποίηση είναι ένα προσωρινό μέτρο για την μη εξάπλωση των ιών, αλλά παραμένουμε κοινωνία ανθρώπων με επαφή, αγάπη και αλληλεγγύη μεταξύ μας.
Επίσης, για το Δήμο μας αναμένουμε ακόμα να δούμε τα έργα για τη βελτίωση των κτιριακών υποδομών σε όλα τα σχολεία, θεωρούμε ότι ήταν ευκαιρία με κενά τα κτίρια από τους μαθητές, να αποκατασταθούν οι όποιες αδυναμίες έχουν καταγραφεί από τους Διευθυντές και τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων.
Η τηλεκπαίδευση μπορεί να βοηθήσει ως τεχνολογική βελτίωση στο μέλλον μετά από κατάλληλη εξέλιξη και αναβάθμιση, πάντα όμως συμπληρωματικά στην κανονική λειτουργία του σχολείου».
Παν. Λάος, Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων 4ου Δημοτικού Σχολείου Μεγάρων: «Διαχείριση κρίσεως με πολλούς σταθμισμένους και αστάθμητους παράγοντες με βασικό αποδέκτη έναν πολύ ευαίσθητο ψυχικά και σωματικά πληθυσμό, τα μικρά παιδιά»
«Ως γονέας, ο οποίος έχει τέκνα και στις τρεις εκπαιδευτικές βαθμίδες εκτιμώ ότι έχω βγάλει κάποια ασφαλή προσωπικά συμπεράσματα για τον τρόπο λειτουργίας της υφιστάμενης τηλεκπαίδευσης, η οποία έχει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να πραγματοποιείται σε συνθήκες πανδημίας, μας ανέφερε ο Παναγιώτης Λάος, Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων 4ου Δημοτικού Σχολείου Μεγάρων. Αυτά που θα αναπτύξω παρακάτω είχα την ευκαιρία να τα συζητήσω με αρκετούς γονείς του σχολείου μας και εκπαιδευτικούς της πόλης μας.
Παρά τα τεχνικά προβλήματα των πρώτων ημερών η εξ αποστάσεως εκπαίδευση φαίνεται να λειτουργεί ικανοποιητικά σε μεγάλο βαθμό. Αυτό πραγματοποιήθηκε όμως με την αντίστοιχη οικονομική αιμορραγία κάθε οικογένειας, αφού οι περισσότεροι γονείς αναγκάστηκαν να αγοράσουν νέους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τηλέφωνα, τάμπλετ και να αναβαθμίσουν τις οικιακές τους συνδέσεις Internet, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες όλων των μελών της οικογένειας. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι υπάρχουν ακόμα παιδιά τα οποία αντιμετωπίζουν προβλήματα με όλα τα παραπάνω. Θα έπρεπε λοιπόν η Πολιτεία να είχε προβλέψει εγκαίρως (από πέρυσι την άνοιξη), με λεπτομερή καταγραφή ανά μαθητή αν έχει δυνατότητες απρόσκοπτης συμμετοχής στην τηλεκπαίδευση και να συμπαρασταθεί με δωρεάν /επιδοτούμενες συσκευές και συνδέσεις. Μόλις ανοίξουν τα σχολεία, θα πρέπει η καταγραφή αυτή να είναι το πρώτο μέλημα των υπευθύνων και επιπλέον να επικαιροποιούνται οι λίστες κάθε χρόνο.
Η τηλεκπαίδευση είναι το μέλλον παρά το γεγονός ότι εισήλθε στη χώρα μας αναγκαστικά λόγω της πανδημίας και όχι ως βοηθητικό εκπαιδευτικό εργαλείο. Πάντως, παρά τις δύσκολες συνθήκες χάρη στη φιλότιμη προσπάθεια των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των γονέων τους (οι οποίοι έχουν γίνει άτυπα εκπαιδευτικοί συνεργάτες των παιδιών τους μέσα στο σπίτι), γίνεται μάθημα, οι μαθητές βρίσκονται στην ψηφιακή τάξη τους και λαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της γνώσης της σχολικής χρονιάς που διανύουμε. Τα σχολεία λειτουργούν παρά τις αντιξοότητες, κρατώντας την πλειοψηφία των παιδιών συνδεδεμένα με τις εκπαιδευτικές διαδικασίες. Σίγουρα όμως το κενό της κοινωνικής ζωής και των διαπροσωπικών σχέσεων που δημιουργείται σε τέτοιες συνθήκες κοινωνικής απομόνωσης στους μαθητές δεν καλύπτεται.
Επιπλέον, τα παιδιά με μαθησιακά προβλήματα είναι πάρα πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να ολοκληρώσουν ένα πολύ σοβαρό σε μέγεθος και ποιότητα μέρος της ύλης της χρονιάς. Τα παιδιά αυτά έχουν απόλυτη ανάγκη τη δια ζώσης εκπαίδευση, τον δάσκαλο, τον ειδικό παιδαγωγό, τον δάσκαλο της παράλληλης στήριξης δίπλα τους. Το ίδιο ισχύει και για τους αλλόγλωσσους μαθητές.
Ακόμα, δεν βρέθηκε εναλλακτικός τρόπος χορήγησης των σχολικών γευμάτων, που για κάποιες οικογένειες ήταν σημαντική βοήθεια για τη σωστή σίτιση των παιδιών τους.
Όσον αφορά στο άνοιγμα των σχολείων εκτίμησή μου είναι ότι πρέπει να γίνει με πολύ προσεκτικό τρόπο και λαμβάνοντας υπόψη αδιάσειστα επιστημονικά/ιατρικά δεδομένα ανά δήμο, ανά περιοχή και ανά σχολική βαθμίδα, όχι οριζόντια.
Είτε το θέλουμε είτε όχι πρόκειται για μία διαχείριση κρίσεως με πολλούς σταθμισμένους και αστάθμητους παράγοντες με βασικό αποδέκτη έναν πολύ ευαίσθητο ψυχικά και σωματικά πληθυσμό- μιλάμε για μικρά παιδιά- και θα πρέπει η Πολιτεία να μη διαταράσσει συνεχώς τις «ισορροπίες» των παιδιών και των οικογενειών τους».