Αγαπητή μου στήλη,
Ξέρω ότι σ’ έχω αμελήσει, αλλά περνάω κι εγώ τη φάση μου.
Αναδιατάξεις το λες, και αλλαγές.
Μεγάλες αλλαγές.
κάτι ήξερε κι ο σχωρεμένος…
[mom_video type=”youtube” id=”pl3vxEudif8″]
Και τίποτα δεν μένει σταθερό παρά τα όσα μέσα μας βαθιά πιστεύουμε.
Και πιστεύω πολύ βαθιά στον Άνθρωπο.
Περνώντας τη φάση των Μεγάλων Αναθεωρήσεων, έχω αφήσει πίσω το «Σχολιασμό» και τα αρθράκια γνώμης, μάλλον γιατί αλλάζω γνώμη για πολλά από όσα απόλυτα-κακώς- είχα γνώμη.
Διαβάζω πολλά πολλά και πολύ διαφορετικά πράγματα και προσπαθώ αρκετά για να γράψω διαφορετικά. Είναι διαδικασίες επίπονες, όπου αναμετρώνται όλα όσα χρόνια σου έχτιζαν με αφηγήματα, αλλά ήρθε η ώρα να τα γκρεμίσεις για να δεις τη δική σου αλήθεια.
Και από πότε έχω να γράψω -εκτός από τα καθημερινά ρεπορτάζ- και τα δικά μου εδώ μέσα;
Πάει καιρός.
Αφού ζητήσω συγγνώμη γι’αυτό, θέλω να σου θυμίσω φίλη μου και φίλε που με διαβάζεις και σ’ευχαριστώ:
Αυτό που βλέπεις είναι μέσα από το Κουτί.
Δες και σκέψου έξω από το Κουτί.
κάτι δικά της συνεχίζει να γράφει η Αλέκα Σταματιάδη