Επιστολή του πρώην Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Μεγάρων Γιώργου Μιχάλαρου
“ΑΓΑΠΗΤΕ ΓΙΩΡΓΟ ΜΠΕΡΔΕΛΗ: «ΞΕΦΥΓΕΣ…..»”
Είχα αποφασίσει να μην εμπλακώ ξανά στα καθημερινά δημοτικά δρώμενα και στις πολιτικές αντιπαραθέσεις των εκλεγμένων δημοτικών συμβούλων, ύστερα από τον τερματισμό της πολιτικής μου θητείας μετά από 20 χρόνια παρουσίας μου στο Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου μας.
Διαβάζοντας όμως την επιστολή του κ. Γιώργου Μπερδελή τον τοπικό τύπο “κοιτάξτε ποιος μιλάει για Δημοκρατία” απευθυνόμενος στο Δήμαρχο κ. Γρηγόρη Σταμούλη, στεναχωρήθηκα με την άνευ λόγου, αυτή επίθεση στην προσωπική και επαγγελματική ζωή του δημάρχου.
Αυτόματα ένιωσα την ανάγκη να γράψω στον Γιώργο Μπερδελή λίγες αράδες, μιάς και γνωρίζω τον Γρηγόρη από τα παιδικά μας χρόνια. Είναι παιδικός καλός μου φίλος και κουμπάρος. Είναι λοιπόν φυσικό να τον γνωρίζω πολύ καλά.
Γνωρίζω “πολιτικά” και “κοινωνικά” τον Γιώργο Μπερδελή πάνω από 35 χρόνια. Για 20 χρόνια ήμασταν σε πέντε συνεχόμενα δημοτικά συμβούλια εκλεγμένοι, σε διαφορετικούς μεν συνδυασμούς, αλλά επίμονοι “αγωνιστές” για τα συμφέροντα πάντα του Δήμου μας. Είχαμε έρθει πολλές φορές σε πολιτικές αντιπαραθέσεις, αλλά πάντα μέσα στα πλαίσια της σοβαρότητας, της ευπρέπειας, του αλληλοσεβασμού και του “πολιτικού πολιτισμού”..
Αγαπητέ φίλε Γιώργο. Ανακάτεψες στην προσωπική και επαγγελματική ζωή του πολιτικού σου αντιπάλου, με την οποιαδήποτε πολιτική διαμάχη με αυτόν, στο πρώτο σκέλος της επιστολής σου.
Στο δεύτερο σκέλος της επιστολής σου, ουδόλως υπεισέρχομαι, διότι δεν επιθυμώ να εμπλακώ σε καμία πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ εσένα και του Δημάρχου. Γνωρίζεις ότι ακράδαντα πιστεύω, ότι είναι “κανόνας” της υγιούς λειτουργίας της Δημοκρατίας, ο έλεγχος της αντιπολίτευσης στη διοίκηση, που πολλές φορές ξεσπά σε έντονη διαμάχη.
Εδώ λοιπόν φίλε σου λέω ότι υπερέβεις το όριο. Ξεπέρασες την “κόκκινη γραμμή” της πολιτικής αντιπαλότητας. Ξέφυγες κατά πολύ, από τη μέχρι σήμερα πολιτική σου διαδρομή και τον πολιτικό σου λόγο.
Έγραψες κατά λέξη: “Δεν μπορείς να κρυφτείς από εμένα, γιατί απλά γνωρίζω όλη τη διαδρομή σου. Και την“Μαύρη” και την “πράσινη” και την “ροζ” και την “μπλε” και την “κόκκινη”.
Σου απαντώ: Γνωρίζεις πράγματι όλη τη διαδρομή του Γρηγόρη Σταμούλη; Έχει μαύρη, πράσινη, ροζ, μπλε και κόκκινη διαδρομή ο Γρηγόρης, που εσύ ξέρεις καλά και εμείς (οι φίλοι του) δεν το καταλάβαμε καθόλου; Όταν κάποιος υπηρετεί ως Αξιωματικός το στράτευμα ή ως εκλεγμένος την τοπική αυτοδιοίκηση, δεν είναι υποχρεωμένος να εφαρμόζει τις εντολές και διαταγές της όποιας κυβέρνησης, που έχει εκλεγεί νόμιμα από τον Ελληνικό λαό; Όλοι μας δεν ακολουθήσαμε αυτόν τον κανόνα; Είχε λοιπόν νόημα το πράσινο, το μπλε, το ροζ κ.τ.λ., στην εκτέλεση των καθηκόντων μας;
Φυσικά τα ιδεώδη μας και τα πιστεύω μας ουδέποτε τα καταπατήσαμε.
Έγραψες κατά λέξει: “Πες μου κ. Σταμούλη πότε εισήχθεις στην Σχολή Ευελπίδων; Ποια Δημοκρατική κυβέρνηση ήταν τότε; Με τη ιδεώδη και νοοτροπία γαλουχήθηκες; Γιατί αποκρύπτει στην πολιτική σου ιδεολογία και ταυτότητα; Πού ήσουν στη διάρκεια της χούντας; Τί σε δίδαξαν δύο χρόνια θητείας σου στην ΕΥΠ;”
Εγώ τώρα τι να πρωτογράψω για αυτές τις ερωτήσεις; Ίσως αν ο ίδιος το κρίνει να απαντήσει.
Για εμένα αυτές οι ερωτήσεις σου ήταν άστοχες και άσχετες με την πολιτική σου διαμάχη με τον Δήμαρχο. Για τον λόγο αυτό σου έγραψα ότι υπερέβεις την “κόκκινη γραμμή”.
Ώστε φίλε, είναι πολιτική παράβαση, όταν ένας νέος τελειώσει το λύκειο, να δώσει εξετάσεις την ίδια χρονιά στη Σχολή Ευελπίδων και να εισέρχεται μάλιστα με τους πρώτους; Βέβαια όταν τελειώσαμε το λύκειο (1969-70), την Ελλάδα κυβερνούσαν οι πραξικοπηματίες της τότε Χούντας.
Μήπως έπρεπε ο κάθε νέος να περίμενε κάποια χρόνια για να δώσει εξετάσεις, μετά την πτώση τους; Φυσικά δεν ήταν Δημοκρατική Κυβέρνηση. Τι μπορούσε όμως να κάνει ο φοιτητής “Εύελπις”, απέναντι στην τότε κυβέρνηση και στην ακολουθούμενη δική της πολιτική διοίκηση της χώρας;
Ως ανώτερος αξιωματικός, την πολιτική του ταυτότητα, ως όφειλε, δεν αποκάλυψε ποτέ. Απ’ όσους τον γνωρίζουν καλά, έχει κανένας σχηματίσει τη γνώμη ότι δεν ανήκει στο Δημοκρατικό χώρο;
Ρωτάς πού υπηρετούσε. Σε διάφορα σημεία δύσκολα και απόμακρα, ως αξιωματικός (Λήμνος κ.τ.λ.), αφού δεν υπήρξε “χαϊδεμένο” παιδί κανενός.
Γνώριζεις φίλε Γιώργο, σε ποια κατηγορία Ελλήνων αξιωματικών ανήκε ανέκαθεν ο Γρηγόρης;
Πώς λοιπόν απαξιώνεις και μηδενίζεις φίλε, μία λαμπρή καριέρα στο στράτευμα και την έντιμη και αξιοπρεπή προσωπική του διαδρομή; Δεν νομίζεις ότι όλα αυτά απέχουν πολύ από την εμπλοκή του καθενός μας στα κοινά;
Κλείνοντας θα ήθελα αγαπητέ Γιώργο να σε προτρέψω, σε επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο, να επανατοποθετηθεί στις συγκεκριμένες ερωτήσεις και να αποκαταστήσεις την πολιτική αξιοπρέπεια του Δημάρχου. Έχεις την ικανότητα, τη δημοκρατικότητα και τον καλό πολιτικό λόγο να το πράξεις._
| Γεώργιος Δ. Μιχάλαρος
Συνταξιούχος Πρ. πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου Πρ. αντιδήμαρχος Μεγαρέων |