ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΝ ΜΕΣΩ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ: Μαθητές Γυμνασίων & Λυκείων της πόλης μας μιλούν στην Ε
Ενώ αναμένεται το άνοιγμα και των γυμνασίων και των λυκείων, συνεχίζουμε το διάλογο με μαθητές και μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας της περιοχής μας για την εκπαίδευση εν μέσω πανδημίας, συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση της «νέας πραγματικότητας.
Συνεχίζοντας την τηλεκπαίδευση στην Β’ Λυκείου, ο Γιάννης Κ. μας είπε ότι «Γενικότερα είναι μια κουραστική διαδικασία, με τη χρήση των υπολογιστών να προκαλεί πονοκέφαλο…
Οι καθηγητές κάνουν ό, τι καλύτερο μπορούν και έτσι μπορώ να πω ότι πάει καλά. Η τηλεκπαίδευση είναι πραγματική κουραστική. Φοβάμαι για την μετάδοση του κορωνοϊού και παίρνω τα μέτρα μου, φοράω μάσκα, και δεν βγαίνω πολύ. Αυτό που μου έχει λείψει περισσότερο είναι μια ωραία βόλτα με φίλους».
Η Παρασκευή Τ., μαθήτρια Γυμνασίου, μας είπε ότι «Η λειτουργία του σχολείου σχετικά είναι πολύ καλή! Οι καθηγητές είναι συνεργάσιμοι, καταλαβαίνουν κάθε πρόβλημα που υπάρχει και πότε δεν είναι ποτέ πιεστικοί προς εμάς. Είμαι κατά της τηλεκπαίδευσης διότι χάνεται η άμεση επαφή καθηγητή με μαθητή. Μέσα στην τηλεδιάσκεψη δεν υπάρχει και καθόλου επαφή χάνεσαι μέσα σε μια οθόνη η οποία σε παρασέρνει σε άλλα πράγματα τα οποία δεν πρέπει να γίνουν. Και φυσικά να πω και το πιο πρόσφατο γεγονός είναι ότι κάποιοι χακάρουν το σύστημα και βάζουν ακατάλληλα περιεχόμενα αυτό σίγουρο είναι το κακό. Τώρα το καλό σε αυτό και συνάμα κακό είναι ότι μπορείς να πας σωματικά και ψυχικά σε όποιο μέρος του σπιτιού σου θέλεις ακόμα και στην φαντασία σου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν φοβάμαι να μην κολλήσω τον ιό διότι ένας ιός είναι θα περάσει κι ας είναι ο πιο επικίνδυνος! Δεν σημαίνει ότι απαραίτητα θα πεθάνουμε. Εννοείται, εφαρμόζω όλα τα μέτρα και κυρίως την μάσκα! Διότι μπορεί εγώ να μην φοβάμαι αλλά σέβομαι τον συνάνθρωπο μου που είναι δίπλα μου.
Δεν μπορώ να πω κάτι συγκεκριμένα ότι μου λείπει. Το μόνο που με έχει πειράξει είναι το ότι δεν μπορώ να αγκαλιάσω τους αγαπημένους μου ανθρώπους».
Η Αφροδίτη Σ., μαθήτρια Γ΄ Λυκείου, μας ανέφερε ότι «Η λειτουργία των σχολείων εν μέσω Κορωνοϊού είναι μια διαφορετική και περίεργη εμπειρία. Μια εμπειρία που η αλήθεια είναι δε θα θέλαμε να είχαμε αποκτήσει ιδιαίτερα τη φετινή χρονιά που προετοιμαζόμαστε για της πανελλήνιες εξετάσεις
Το μάθημα υλοποιείται κανονικά από όλους τους καθηγητές, μερικές φορές όμως είναι δύσκολο και κουραστικό να βρίσκεσαι μπροστά από μια οθόνη και να προσπαθείς να κατανοήσεις τα νέα κεφάλαια και να βρεις τρόπους με τους καθηγητές ώστε να τους στέλνεις τις ασκήσεις εν ώρα μαθήματος. Έχει βρεθεί λύσει αλλά η δια ζώσης εκπαίδευση είναι κλάσεις ανώτερη από τη διαδικτυακή, καθώς η επαφή και η σχέση που δημιουργείται μεταξύ των καθηγητών και των μαθητών διαφέρει από αυτή που αναπτύσσεται απ’τή σημερινή, αν αναπτύσσεται, διότι η κάμερες και τα μικρόφωνα παραμένουν συνήθως κλειστά.
Ο φόβος του να κολλήσεις νομίζω υπάρχει σε όλους, ,αλλά δε σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να ζούμε ώστε να μην αρρωστήσουμε. Γι’αυτό κάνω χρήση μάσκας όπου χρειάζεται και όπου μπορώ την αφαιρώ.
Τι μου έχει λείψει περισσότερο στη καραντίνα; Τα περισσότερα, οι παλιές συνήθειες, η ελευθερία της εξόδου μια βόλτα χωρίς μάσκες και αποστάσεις, η επιστροφή στα θρανία και η επανασύνδεση με τους συμμαθητές και φίλους».
(Οι συνεντεύξεις παραχωρήθηκαν και δημοσιεύονται με τη συναίνεση των γονέων).