[clear]Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Το σήμερα είναι δικό μας. Ας το ζήσουμε. Όμως και το μέλλον θα μας ανήκει, άμα το προετοιμάσουμε σωστά, αφού ό, τι σπείρουμε σήμερα θα θερίσουμε αύριο.
Όποιος έχει πίστη στο Θεό, καθαρό λογισμό και ξάγρυπνη συνείδηση, δε χάνεται. Η ψυχή μας είναι αθάνατη και γίνεται πανίσχυρη , αν πιάσει φωτιά από πίστη ή από μια ιδέα. Ένας φίλος ηλικιωμένος μου είπε : «Για ποιο μέλλον μιλάς; Τα χρόνια έχουν περάσει και οι δυνάμεις μας λιγόστεψαν». Σωστά του απάντησα. Όμως ο κάθε ηλικιωμένος δεν είναι και… ξοφλημένος, γιατί καθώς περνούν τα χρόνια οι έξυπνοι δε γεράζουν, αλλά ωριμάζουν. Ξεπερνάνε δηλαδή τα μικροπροβλήματα υγείας με τα χαπάκια τους και συνεχίζουν τη ζωή τους με αισιοδοξία. Οι άλλοι, που είναι απαισιόδοξοι, μελαγχολούν, γκρινιάζουν για τους πόνους στη μέση, στις αρθρώσεις τους και μπαίνουν στο περιθώριο της ζωής. Τα κλειδιά όμως για να ανοίξεις την πόρτα της ευτυχίας είναι η αισιοδοξία και ο αγώνας. Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι ευτυχία είναι να σε βρει μια μεγάλη χαρά. Ευτυχία είναι οι μικρές καθημερινές απλές χαρές, που είναι τριγύρω μας πολλές και δωρεάν. Άμα αυτές οι απλοχαρές γίνουν περισσότερες από τις μικροστενοχώριες, τότε αυτή είναι η ευτυχία.
Αφετηρία λοιπόν κάθε νίκης στη ζωή μας είναι η αισιοδοξία. Όχι βέβαια η παράλογη αισιοδοξία, η αδικαιολόγητη και η αστήρικτη. Ακόμη και στους δύσκολους καιρούς, οι ηλικιωμένοι έχουν πολλούς λόγους να είναι αισιόδοξοι. Πρώτα πρώτα έφτασαν σε μια ηλικία, που πολλοί άλλοι γνωστοί και φίλοι δεν τα κατάφεραν και έφυγαν από τον μάταιο τούτο κόσμο. Δεύτερον, έχουν τώρα απεριόριστο ελεύθερο χρόνο, ως συνταξιούχοι, για να βάλουν τα γυαλάκια τους να διαβάσουν. Τρίτον και πιο σπουδαίο, τώρα μπορούν επιτέλους να κάνουν πράγματα, που δεν είχαν το χρόνο στα νιάτα τους, όπως κοντινές εκδρομές με συλλόγους. Όμως προσοχή! Είναι λάθος και πρέπει να αποφεύγει μια ηλικιωμένη να συμπεριφέρεται σαν νεαρή κοπέλα, γιατί όπως λέει και η παροιμία: «Ο γάιδαρος δε γίνεται άλογο άμα φορέσει σέλα και η γριά άμα φτιασιδωθεί δε γίνεται κοπέλα».
Το ίδιο κι ένας ηλικιωμένος, γίνεται καταγέλαστος άμα παριστάνει τον… εραστή και καυχιέται γι’ αυτό. Όταν περνούν λοιπόν τα χρόνια δεν «πάμε σαν άλλοτε», γιατί αυτό δεν είναι φυσικό. Η αντοχή δηλαδή και η αξιοπρέπεια δεν επιτρέπουν κάποια πράγματα στους ηλικιωμένους.
Είναι αλήθεια ότι τα νιάτα είναι σαν την Άνοιξη και τα γεράματα όπως ο Χειμώνας. Άμα ξέρεις όμως να ζήσεις και ο Χειμώνας έχει τις χαρές του. Έχει τις λιακάδες του, ενώ τα κρύα βράδια ανάβεις το τζάκι, που είναι καλή συντροφιά. Ο χειμώνας έχει τις πιο πολλές γιορτές, για να χαρείς. Χριστούγεννα, ονομαστικές γιορτές και φυσικά τις Απόκριες.
Στη σκοτεινή κοιλάδα λοιπόν των γηρατειών, μπορούμε να βρούμε πολλές μικρές κι απλές χαρές. Αρκεί να ψάξουμε γύρω μας.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ
Λάβαμε ένα ευγενικό γράμμα από ένα άτομο με ειδικές ανάγκες που ταλαιπωρήθηκε από δάγκωμα αδέσποτου σκύλου. Το ζώο δεν ήταν ακριβώς αδέσποτο, αλλά το αφεντικό του το αφήνει να κυκλοφορεί ελεύθερο στο δρόμο ! Δυστυχώς πολλοί συμπολίτες έχουν αυτή τη συνήθεια και αδιαφορούν αν το σκυλί τους επιτεθεί σε κάποιον ανύποπτο διαβάτη. Κανονικά
τα σκυλιά που τα αφήνουν να κυκλοφορούν στο δρόμο οι κάτοχοι πρέπει να τιμωρούνται.