Του Χρίστου Γ. Ρώμα
Άραγε τι σημαίνει Πάσχα; Η λέξη αυτή, που έχει καθιερωθεί από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, προέρχεται από την εβραϊκή λέξη «Πεσάχ», που σημαίνει «πέρασμα» και συνδέεται με την ιστορία του εβραϊκού λαού. Όπως μαρτυρείται από την Παλαιά Διαθήκη, οι Εβραίοι με το Πάσχα εορτάζουν το πέρασμά τους από την Ερυθρά θάλασσα στη «γη της επαγγελίας», τη διάβασή τους δηλαδή από τη δουλειά των Αιγυπτίων στην ελευθερία. Και επρόκειτο όντως για ένα πολύ μεγάλο γεγονός, που συνέβη με τη θαυμαστή επέμβαση του Θεού. Γι’ αυτό οι Εβραίοι με το Πάσχα γιόρταζαν την ανάμνηση της εξόδου τους και το πέρασμά τους σε μια εντελώς νέα ζωή.
Ωστόσο, ο Χριστός έδωσε μια άλλη διάσταση στο Πάσχα. Για τον ίδιο, Πάσχα είναι η ολοκλήρωση του σωτηρίου έργου του και το πέρασμα προς τον ουράνιο Πατέρα Του. Είναι η έξοδός Του από τη γήινη ζωή στην επουράνια, μέσα από τον μαρτυρικό θάνατο και την ένδοξη Ανάστασή Του. Για τους Χριστιανούς, Πάσχα είναι η έξοδός τους από τον πνευματικό θάνατο και το πέρασμά τους μέσω της Ανάστασης του Χριστού από την φθορά και την αμαρτία στην αιώνια ζωή.
Συνεπώς, για τους Χριστιανούς η λέξη Πάσχα έχει ένα δυναμικό χαρακτήρα. Πρόκειται δηλαδή για μια διαρκή προσπάθεια εξόδου από τα αμαρτωλά γήινα και το πέρασμα, μέσω της πίστεως και των μυστηρίων της εκκλησίας, σε μια χριστιανοπρεπή και άγια ζωή.
Και βέβαια σε προσωπικό επίπεδο, πολλοί πιστοί έχουν προχωρήσει σημαντικά στο στόχο αυτό, ενώ άλλοι υστερούν ή είναι αδιάφοροι. Σε επίπεδο, όμως, ελληνικής κοινωνίας, πού βρισκόμαστε; Δυστυχώς, εδώ το Πάσχα έχει συνδεθεί μόνο με γήινες απολαύσεις και τυπικότητες: εκδρομές, ταξίδια, φαγοπότι, γλέντια, ενδυμασία και ανταλλαγή τυπικών ευχών. Κατά τα άλλα, η ελληνική κοινωνία – όπως και η παγκόσμια – πάσχει από πολλά αρνητικά σύνδρομα, που την οδηγούν σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που υπαγορεύει το Χριστιανικό Πάσχα.
Εξηγούμαι. Εκτός από την τεχνολογία που βρίσκεται στο απόγειό της, η ηθική δοκιμάζεται με μια σειρά από εγκληματικές πράξεις. Ξεκινώ από τα πρόσφατα γεγονότα. Η θεσμοθέτηση του γάμου των ομοφυλοφίλων, που έρχεται να προστεθεί στα προηγούμενα (πολιτικός γάμος, αυτόματο διαζύγιο, σύμφωνο συμβίωσης, κ.ά.) καταδολιεύεται το μυστήριο του γάμου και κλονίζει τα θεμέλια της ελληνικής οικογένειας. Επίσης ο γάμος κλονίζεται με την αύξηση της μοιχείας, την πορνεία και τον μεγάλο αριθμό των γυναικοκτονιών.
Αλλά και τα καθημερινά εγκλήματα έχουν αυξηθεί. Ασήμαντες αφορμές οπλίζουν τα χέρια πολλών, για να προβούν σε δολοφονίες αθώων συμπολιτών μας. Σ΄αυτά μπορούν να προστεθούν και τα περιστατικά οπαδικής (οπαδών ποδοσφαίρου) βίας, με θανάτους φιλάθλων.
Εξάλλου, και η βία των ανηλίκων είναι ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο. Παλαιότερα ήταν κάτι το αδιανόητο να οπλίζονται ανήλικοι, δηλαδή σχολιαρόπαιδα, με μαχίαρια και να επιτίθενται δολοφονικά κατά συμμαθητών τους. Δυστυχώς, όμως, απ’ αυτή την ηλικία της προεφηβείας και της εφηβείας έχει ξεκινήσει και η χρήση των ναρκωτικών, με αποτέλεσμα οι ουσίες αυτές να επιτείνουν την παραβατική συμπεριφορά των ανηλίκων.
Αλλά τι να πούμε και για την άλλη αισχρή μάστιγα, αυτή της παιδοφιλίας; Παθιασμένοι και διεστραμμένοι ενήλικες ασελγούν αδιάντροπα σε αθώες παιδικές υπάρξεις, ενώ διακινούν ηλεκτρονικά και ανάλογο αισχρό υλικό!
Όμως ο κατάλογος της σύγχρονης κοινωνικής παθογένειας δεν έχει τελειωμό. Ληστείες παντός είδους, οικονομικά εγκλήματα, προκλήσεις, ύβρεις, αθεϊα συνοδευμένη από απαξιωτικές εκφράσεις για πρόσωπα και θεσμούς της πίστεώς μας. Αυτά όλα και πλήθος άλλα, που μαθαίνουμε καθημερινά από τις ειδήσεις, έχουν κάνει τους πολίτες ανασφαλείς, μονήρεις και επιφυλακτικούς στη συνεργασία και τη σύναψη σχέσεων. Αυτή όμως η απομόνωση οδηγεί στην κατάθλιψη και σε μια δυστυχισμένη και άθλια καθημερινότητα.
Θα περάσει, λοιπόν, και το φετινό Πάσχα με τις συνήθειες ευωχίες και τις συνακόλουθες απολαύσεις, αλλά το ζητούμενο είναι κατά πόσο καθένας από μας θα έχει πετύχει το δικό του πέρασμα, μέσω της Εκκλησίας, από την αμαρτωλή συμβατικότητα στην αναστάσιμη ζωή της ύπαρξής του.