Την Κυριακή 12 Νοεμβρίου στις 12:00 θα φιλοξενήσουμε στο Σύλλογό μας ¨Ο ΘΕΟΓΝΙΣ¨ την συμπολίτισσα Αναστασία Σταυράκη, παρουσιάζοντας την ποιητική της συλλογή με τίτλο ΗΜΙΤΕΛΕΣ.
Λίγα λόγια για την Αναστασία:
Διαβάζουμε στο βιογραφικό της σημείωμα, στην πρόσφατη έκδοση της ποιητικής της συλλογής από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ:
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε δημοσιογραφία και σήμερα είναι φοιτήτρια του τμήματος διοίκησης τουρισμού του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί στον τουριστικό τομέα και είναι συντάκτρια στο site “Greek Humans” όπου αρθρογραφεί για την τέχνη και τον πολιτισμό.
Η Αναστασία μας λέει, στο οπισθόφυλλο της έκδοσης, ότι η ποιητική συλλογή «ημιτελές» είναι σκέψεις που ντύθηκαν με λέξεις, εναρμονισμένες με τα χρώματα της ψυχής της.
Παρά τους πολέμους, παρά τη βία και τον πόνο που προκαλεί, την γενικευμένη αδικία που υφίστανται οι μη προνομιούχοι (έθνη, κράτη, κοινωνικές ομάδες), κάποιοι συνάνθρωποί μας επιμένουν να χρωματίσουν τον κόσμο μας με λαμπερά χρώματα. Νιώθουν την ανάγκη να πουν την αλήθεια τους, να εξωτερικεύσουν τα άνθη που μεγαλώνουν μέσα τους. Επιμένουν να πούνε «υπάρχει κι άλλος δρόμος κυρίες και κύριοι…, εκείνος της ανθρωπιάς και του έρωτα»!
Η ποίηση της Αναστασίας πηγάζει από το πανανθρώπινο συναίσθημα του έρωτα…
Θα μιλήσουμε λοιπόν και για τα δύο. Και για τον έρωτα και για την ποίηση. Εξάλλου αν δεν είσαι ερωτικός, με την ευρύτερη έννοια «του έρωτος και του κάλλους», πως θα βγάλεις ποίηση…?
Όπως έχει πει ο αείμνηστος καθηγητής φιλοσοφίας στο ΕΚΠΑ Δημήτρης Λιαντίνης:
«Ο έρωτας είναι γνώση. Ο έρωτας είναι ευγένεια και αρχοντιά…»
Από την άλλη, ο κοινωνιολόγος και ποιητής Γ. Βέλτσος λέει για την ποίηση:
«Η ποίηση θέτει ερωτήσεις και δεν έχει απαντήσεις. Αλλά αυτή η ανεπάρκειά της (μια καρδιακή ανεπάρκεια, ας πούμε…) είναι που την κάνει ζήτημα καρδιάς και που της δίνει τη δύναμη να εισβάλλει μέσα από τη γλώσσα, που είναι το εργαλείο της ποίησης, στον πολιτισμό, και μ’ αυτό τον τρόπο κανονίζει το ακανόνιστο, ή αυτό που δεν μπορούν να κάνουν οι πολιτικοί, ¨κανονίσει¨ με την έννοια του κανόνα. Το ποίημα σκέπτεται… Το να διαφωνείς με τους άλλους κάνεις δημοσιογραφία, αλλά με το να διαφωνείς με τον εαυτό σου κάνεις ποίηση…!
Και για να εμβαθύνουμε κάπως περισσότερο στη λάμψη, στο φως του ποιητικού λόγου, σ’ αυτό που λέει ο διανοητής και ποιητής για την ποίηση:
«η ποίηση είναι ένα κολλύριο ματιών…». Ο Γάλλος Ιβ Μπονφουά είχε ορίσει την ποίηση: «σαν ένα τζάμι στη δυτική πλευρά ενός βουνού την ώρα που δύει ο ήλιος…»
Ο δε ποιητής του έρωτα και της επανάστασης Τάσος Λειβαδίτης έγγραψε ένα…
Ερωτικό γράμμα:
Μη χάνεις το θάρρος σου
εμείς πάντα το ξέραμε
πως δεν χωράει
μέσα στους τέσσερις τοίχους
το μεγάλο μας όνειρο
Εμάς τα σπίτια μας είναι όλοι οι δρόμοι
που στα σπλάχνα τους κοιμούνται
τόσοι σκοτωμένοι
Θα θυμάμαι πάντοτε τα φιλιά σου
που κελαηδούσαν σαν πουλιά
θα θυμάμαι τα μάτια σου
φλογερά και μεγάλα
σαν δυο νύχτες έρωτα
μέσα στον άγριο πόλεμο
Η συνέχεια την Κυριακή 12 Νοεμβρίου, στις 12:00 στην αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου Ο ΘΕΟΓΝΙΣ.
Θ. Παπαμιχάλης