Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Η κοινωνία μας, εδώ και κάμποσα χρόνια, έχει υποστεί κάμψη μεγάλη ηθική. Είναι πολλοί αυτοί που δεν πιστεύουν σε ηθικές αξίες, ούτε στο πατριωτικό καθήκον, ούτε στο κοινό συμφέρον. ΜΟΝΟ στο χρήμα πιστεύουν. Όμως όσοι πιστεύουν ότι με τα λεφτά μπορούν να κάνουν τα πάντα, είναι και πρόθυμοι να κάνουν τα… πάντα για τα λεφτά!
Όσοι αντέχουν ακόμη και αντιστέκονται στην ηθική πτώση της κοινωνίας, αναρωτιούνται με αγωνία: «Πώς θα επιζησει η Δημοκρατία μας με πολίτες χωρίς ιδανικά και με τα αξιώματα χωρίς τους άξιους;». Οι πολιτικοί ασχολούνται με τα ασήμαντα και παραμελούν τα σημαντικά προβλήματα. Με ανούσιες και μεγάλες αντιπαραθέσεις, γίνονται μικροί, αφού νομίζουν ότι η αποστολή τους είναι να μαλώνουν μεταξύ τους για τα ασήμαντα.
Όταν οι πολιτικοί θα βρούνε το θάρρος να πούνε αλήθειες στο λαό, τότε και ο λαός θα βρει το κουράγιο να τις αντέξει!
Όμως δε λένε ολόκληρη την αλήθεια και μας έχουν πρήξει με τα ψεύτικά τους λόγια τα μεγάλα.
Με αυτά και με τα άλλα, τους πήρε όλους τους πολιτικούς η μπάλα και ο λαός έπαψε να τους εκτιμά και αυτό είναι κρίμα και άδικο, γιατί δεν είναι ΟΛΟΙ το ίδιο.
Οι λαϊκιστές πολιτικοί εξοφλούν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις και τα λόγια τους με άλλα… λόγια. Οι σωστοί και έντιμοι πολιτικοί, εξοφλούν τα λόγια τους με πράξεις και με έργα, όχι με άλλα λόγια και δικαιολογίες.
Εκείνο που πρέπει να γίνει τώρα, είναι να σοβαρευτούν οι πολιτικοί και να θυμηθούν τι είχανε, τι χάσανε και τι τους πρέπει, για να γίνουν και πάλι αξιόπιστοι.
Η Δημοκρατία μας, πρέπει να εξασφαλίζει την επικράτηση του διαλόγου και όχι του μονολόγου, της πειθούς και του Δικαίου επί της Δύναμης.
Είναι δύσκολοι τώρα οι καιροί που ζούμε και με την οικονομική κρίση, γι’ αυτό ας οργανώσουμε τις δουλειές μας για μια καινούργια αρχή με ένα ΟΡΑΜΑ που θα μας σώσει. Να τραβήξουμε μπροστά, αλλά όλοι μαζί ενωμένοι.
Όλα τα παραπάνω για να γίνουν, θα πρέπει να διορθωθούν με τη ΣΩΣΤΗ παιδεία, που συνεχώς τη μεταρρυθμίζουμε, γι’ αυτό και εντελώς την… απορρυθμίσαμε!
Όσους ανακατεύονται σήμερα με τα κοινά, ειλικρινά τους λυπάμαι, γιατί δεν είναι όλοι διεφθαρμένοι, ούτε κλέφτες. Συνήθως αυτοί που τους εκθέτουν είναι οι «παρατρεχάμενοι» κουμπάροι και άλλοι σύντροφοί τους. Όπως σωστά έχει τονίσει ο ανιψιός μου Δικηγόρος ο Ανδρέας Μενιδιάτης, σε μια διάλεξή του στην αίθουσα του ΘΕΟΓΝΙ «Μασκαράς πολιτικός είναι αυτός που προωθεί τα συμφέροντα τα δικά του και των συντρόφων του».
Προσοχή λοιπόν στους παρατρεχάμενους, που μαζεύονται γύρω από τους κυβερνώντες, σαν τις μύγες γύρω από το μέλι και τη ζάχαρη.
Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των πολιτικών είναι χρήσιμες και πρέπει να γίνονται με επιχειρήματα και όχι με ύβρεις και μεγάλα λόγια, που τους κάνει να φαίνονται μικροί.