Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Αξέχαστες έχουν μείνει «κάποιες νύχτες με φεγγάρι μες στα θερινά τα σινεμά με αγιόκλημα και γιασεμιά!», που λέει κι ένα τραγούδι του Κηλαηδόνη.
Στα ζεστά κυριακάτικα βράδια του καλοκαιριού, οι συμπολίτες αναζητούσαν λίγες ανάσες δροσιάς και μια φθηνή διασκέδαση. Πολλές οικογένειες και παρέες νεαρών, γέμιζαν την κεντρική πλατεία και τον καλοκαιρινό κινηματογράφο της, που είχε το όνομα «ΑΣΤΗΡ».
Ιδιοκτήτης του κινηματογράφου , ο αείμνηστος Θωμάς Χατζής, που ήταν από τους τέσσερις πρώτους κινηματογραφιστές στην Ελλάδα , από τα προπολεμικά ακόμη χρόνια. Μετά τον «περίπατο» της Κυριακής το βράδυ, πολλοί πήγαιναν στην πλατεία να δροσιστούν και να απολαύσουν το παγωτό του Αλεξίου, δικής του παραγωγής. Τα παιδιά προτιμούσαν το «υποβρύχιο», δηλαδή μια κουταλιά του γλυκού βανίλια, μέσα σε ένα παγωμένο ποτήρι νερό.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια, οι κινηματογράφοι στα Μέγαρα έγιναν έξι: ΑΣΤΗΡ, ΣΤΕΛΛΑ, ΒΥΖΑΣ, ΟΡΦΕΥΣ, ΡΙΒΟΛΛΙ και ο ΓΑΛΑΞΙΑΣ στα Πλακάκια.
Ο ΑΣΤΗΡ και ο ΒΥΖΑΣ ήταν ΜΟΝΟ καλοκαιρινοί, ενώ οι άλλοι τέσσερις ήταν και χειμερινοί.
Κάποιοι φίλοι και κάποιες φίλες τώρα που διαβάζουν αυτές τις γραμμές, είμαι σίγουρος ότι φέρνουν στη μνήμη τους τέτοιες στιγμές με νοσταλγία. Ήταν εκείνα τα χρόνια δύσκολα, όμως ήταν οι άνθρωποι τότε πιο φιλικοί. Τώρα με την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας, πιστέψαμε ότι θα βάζαμε τάξη στο χάος, που βλέπαμε γύρω μας, αλλά καταφέραμε να δημιουργήσουμε το χάος… μέσα μας! Η αύξηση δηλαδή των επιστημονικών κατακτήσεων δεν είναι η αληθινή πρόοδος, γιατί δεν μας έκανε ούτε πιο ευτυχισμένους, ούτε και πιο ασφαλείς. Το αντίθετο μάλιστα. Η τηλεόραση, για παράδειγμα, είναι μια κατάκτηση μεγάλη της επιστήμης και της τεχνολογίας, που έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας εδώ και μισό αιώνα. Στην αρχή ΟΛΟΙ κάναμε χαρά μεγάλη. Όμως με τα χρόνια καταλάβαμε ότι η τηλεόραση μας απομακρύνει από τους άλλους και μας αποβλακώνει με τα προπαγανδιστικά και σκοταδιστικά μηνύματα που μας σερβίρει. Επίσης η τηλεόραση έγινε η αιτία που έκλεισαν τα θερινά σινεμά και χάσαμε μια φθηνή και ωραία διασκέδαση, γαλήνης και δροσιάς.
Το κακό όμως τώρα έγινε και ο χρόνος δε γυρίζει πίσω στον καλό παλιό καιρό, παρά μόνο με τις αναμνήσεις. Μπορούμε όμως να ξαναζωντανέψουμε τέτοιες ωραίες στιγμές. Θα μπορούσε δηλαδή για παράδειγμα, να λειτουργήσει στη Βαρέα, ένας θερινός κινηματογράφος και να είναι μια επιχείρηση με κέρδη.
Άμα διστάζουν να ρισκάρουν οι επιχειρηματίες ας δοκιμάσει ο Δήμος στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της ΔΗΚΕΔΗΜΕ, να λειτουργήσει και όχι δωρεάν, αλλά με πολύ φθηνό εισιτήριο, θερινό κινηματογράφο. Υπάρχει χώρος στα Πευκάκια στο θεατράκι που είναι εύκολο να λειτουργήσει και σαν θερινό σινεμά. Η τεχνολογία εύκολα το επιτρέπει , για να μπορέσουν οι συμπολίτες μας να απολαύσουν ταινίες σε DVD μεγάλες δηλαδή επιτυχίες και πολλών όσκαρ.
Μακάρι του χρόνου.