Λευτέρης Αναγνωστόπουλος: Ένας νέος συγγραφέας που ζει στην Νέα Πέραμο γράφει δυστοπική λογοτεχνία
«Τα παιδιά είναι το μέλλον ενός τόπου και όταν τους γεμίζεις το κεφάλι πως ο τόπος δεν έχει μέλλον θα τα χάσεις»
«Το κόκκινο δεξί χέρι» είναι ο τίτλος του πρώτου βιβλίου ενός –όχι απλώς νέου –συγγραφέα, αλλά ενός συμπολίτη μας που ζει στην Νέα Πέραμο και γράφει από εδώ, με όνειρα να συνεχίσει να δουλεύει ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος και συγγράφεας.
Ο Λευτέρης Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε το 1996 και μας μίλησε με αφορμή το πρώτο του βιβλίο, «Το Κόκκινο Δεξί Χέρι», για τα βιβλία αλλά και το πώς βλέπει η γενιά του τα πράγματα σήμερα.
Πώς ήρθε η ιδέα της συγγραφής και του συγκεκριμένου βιβλίου;
Η ιδέα ήρθε επειδή την έψαξα. Από μικρός έβλεπα ταινίες, σειρές, διάβαζα βιβλία, κόμιξ, έπαιζα βιντεοπαιχνίδια και είχα προσέξει πως όλοι αυτοί οι διαφορετικοί καλλιτέχνες με μετέφεραν στους δικούς τους κόσμους, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, χρησιμοποιώντας το δικό τους μέσο. Ανακάλυψα πως μέσω της τέχνης δεν χρειάζεται να ταξιδέψεις με το σώμα σου για να επισκεφτείς ένα άλλο μέρος. Το έβλεπα σαν δεύτερο σπίτι και μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να χτίσω κι εγώ ένα. Είναι ο τρόπος μου να δώσω σε άλλους ό,τι δόθηκε σε εμένα.
Τι πραγματεύεται, ποιο θα μπορούσες να πεις ότι είναι το κεντρικό θέμα του βιβλίου;
Ακραίες καταστάσεις που οδηγούν ανθρώπους στα άκρα. Βλέπουμε «τέρατα» να απειλούν ανθρώπους και ανθρώπους να γίνονται «τέρατα» για να τα πολεμήσουν.
Πού είναι η «Μαυρούπολη», που περιγράφεις;
Η Μαυρούπολη είναι μια πόλη πραγματική για τους χαρακτήρες του βιβλίου, αλλά για τον αναγνώστη είναι αυτό που κουβαλάει μέσα του στην καθημερινότητα του. Σκοπός είναι να υπάρχει ένα μέρος που να καθρεπτίζει τα προβλήματα του και τις ανησυχίες του. Όλοι μένουν στη Μαυρούπολη, απλά κάποιοι δεν το ξέρουν ακόμα.
Γιατί κόκκινο και δεξί χέρι; Γιατί στο πεδίο της πολιτικής θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι αντίθετα αυτά συμβολικά.
Λατρεύω το τραγούδι Red Right Hand από το συγκρότημα Nick Cave & The Bad Seeds και δανείστηκα τον τίτλο. Το κομμάτι ήταν μεγάλη πηγή έμπνευσης για εμένα και ταιριάζει με τον ψυχισμό του βιβλίου. Στην ιστορία το Κόκκινο Δεξί Χέρι είναι μια αίρεση που δημιουργήθηκε με σκοπό να ανατρέψει το εγκληματικό καθεστώς της Μαυρούπολης. Μέσα στο κείμενο υπάρχει ακριβώς αυτή η συζήτηση από τους κατοίκους όπου αναρωτιούνται σε ποιο από τα δύο πολιτικά άκρα ανήκει. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Σε ποιους απευθύνεται και σε ποιους θα πρότεινες να διαβάσουν το βιβλίο σου;
Το υπεύθυνο θα ήταν να πούμε πως το βιβλίο έχει ακατάλληλο περιεχόμενο, αλλά ξεκίνησα να το γράφω το 2012, όταν ήμουν 16 χρονών, οπότε πιστεύω πως από αυτές τις ηλικίες και πάνω πρέπει να διαβάζεται. Από ‘κει και πέρα θα το εκτιμήσουν ιδιαίτερα όσοι διαβάζουν, δυστοπική λογοτεχνία, νουάρ, αστυνομική, φαντασία (επιστημονική ή μη).
Έχεις άλλες ιδέες που θα μπορούσαν να γίνουν μελλοντικά βιβλία;
Βέβαια! Εκτός από ένα δεύτερο ΕΔΩ ΜΑΥΡΟΥΠΟΛΗ, γράφω διηγήματα, σενάρια για κινηματογράφο και στο μέλλον θα ήθελα να εκδώσω ένα βιβλίο φαντασίας. Τώρα με ποια σειρά θα γίνουν όλα αυτά δεν ξέρω, αλλά λέω να βάλω προτεραιότητα την Μαυρούπολη.
Πώς βλέπει ένας νέος άνθρωπος με ανησυχίες και προβληματισμούς την περιοχή μας; είναι πολλοί οι νέοι της γενιάς σου που δεν μένουν εδώ, επιλέγουν να ζήσουν να εργαστούν αλλού…
Μια ξεχασμένη περιοχή που έχει ξεχάσει τους κατοίκους της, μιλάω κυριότερα για τον τομέα της Ν. Περάμου όπου ζω. Από την εφηβεία μου μέχρι και σήμερα δεν έχει υπάρξει ένας άνθρωπος που να μου έχει πει «κάτσε εδώ» όταν μαθαίνει πως έχω επιλέξει καλλιτεχνικό επάγγελμα. Όλοι ρωτάνε «γιατί δεν φεύγεις έξω;» οπότε γιατί ακριβώς οι νέοι της γενιάς μου να κάτσουν; Τα παιδιά είναι το μέλλον ενός τόπου και όταν τους γεμίζεις το κεφάλι πως ο τόπος δεν έχει μέλλον θα τα χάσεις.