Προτάσεις για μια κοινότητα ψυχοδιανοητικών υγιών πολιτών
Σήμερα υπάρχει μια σημαντική αλλαγή στη δομή της οικογένειας και είναι οι μονογονεϊκές οικογένειες, η έλλειψη ,όχι μόνο των αδελφών ,αλλά και των ξαδέλφων. Η παρουσία τους είχε τεράστια σημασία στην βαθμιαία μετάθεση των τριμερών σχέσεων του παιδιού πέραν από τους γονείς του προς την ευρύτερη κοινωνία.
Μπορούμε λοιπόν να πούμε πως η βασική βοήθεια που μπορεί να δοθεί στην σύγχρονη μικρή οικογένεια είναι ο παιδικός σταθμός, το νηπιαγωγείο και το δημοτικό σχολείο. ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΠΛΗΘΗ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ. ΜΑ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΑΝ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΗΠΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ. Οι δομές αυτές δίνουν την δυνατότητα στους γονείς να έχουν μερικές ώρες για τον εαυτό τους για να μπορούν να είναι καλοί γονείς τις υπόλοιπες ώρες με τα παιδιά τους.
Οι παιδικοί σταθμοί σήμερα, βρίσκονται υπό την “κυριαρχία” των γιατρών, που ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για την σωματική ανάπτυξη και την απαλλαγή από τις φυσικές αρρώστιες. Στην πραγματικότητα, όμως, χρειάζονται προσωπικό εκπαιδευμένο και ευαισθητοποιημένο σε θέματα που σχετίζονται με τη νηπιακή και παιδική ψυχολογία.
Ο παιδικός σταθμός και το νηπιαγωγείο παρέχουν μιαν ενδιάμεση κατάσταση ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα.
Συγκεκριμένα το παιχνίδι είναι το θεμέλιο και πρέπει να χρησιμοποιούνται τα παραμύθια , η ζωγραφική και η μουσική. Έτσι εμπλουτίζουμε και βοηθάμε το παιδί να βρεί μια βιώσιμη σχέση ανάμεσα στις ιδέες του που είναι ελεύθερες και στη συμπεριφορά του, που υπόκειται στους περιορισμούς και στους κανόνες της ομάδας. Ένα παιδί που μεγάλωσε σε σταθερή οικογένεια, πηγαίνει στον παιδικό σταθμό , στο νηπιαγωγείο για , στο δημοτικό για να μάθει και να επεκτείνει τις σχέσεις του με άλλα πρόσωπα. Το παιδί ,όμως που στερήθηκε όλα αυτά, στον παιδικό, στο νηπιαγωγείο ,στο δημοτικό θ΄αναζητήσει τη μητέρα και το σταθερό οικογενειακό περιβάλλον που του έλειψε. ΤΟΤΕ Ο ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ , ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ , ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ, ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΤΗ ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ. Είναι επίσης, σημαντικό να γνωρίζουμε οτι σ αυτήν την ηλικία το παιδί περνάει ένα μεταβατικό στάδιο και ορισμένες στιγμές, το παιδί των δύο ή των πέντε χρονών, φτάνει σε μια ωριμότητα ανάλογη του εφήβου και άλλες στιγμές το ίδιο παιδί γίνεται ανώριμο, φέρεται σαν μωρό και έχει ανάγκη από μητρική και πατρική φροντίδα. ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ Η ΜΗΤΡΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ,ΟΤΑΝ, ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΣΤΑΘΕΡΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ,ΜΠΟΡΕΙ, Ο ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ Η ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ,ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΣΤΗ ΜΗΤΡΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Κανόνας καθολικός και απαράβατος, που δεν πρέπει ,ποτέ, να ξεχνάμε: Η ικανότητα του παιδιού να νιώσει ότι το σώμα του είναι η έδρα της ψυχής του, δε θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς τον συνεπή χειρισμό των φυσικών του αναγκών. Και όταν ο παιδικός σταθμός ,το νηπιαγωγείο και το σχολείο συνεχίζουν να παρέχουν ένα σταθερό φυσικό περιβάλλον και μια σωματική φροντίδα στα παιδιά, ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝ ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΨΥΧΟΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ. Το παιδί προκαλεί γενικές περιβαλλοντικές αντιδράσεις αναζητώντας ένα διευρυνόμενο πλαίσιο και μπορούμε να διακρίνουμε μιαν αλληλουχία–το σώμα της μητέρας, η αγκαλιά της μητέρας, η γονεϊκή σχέση, το σπίτι, η οικογένεια με τα ξαδέλφια, τους θείους, τους παππούδες κλπ, το σχολείο, η κοινότητα, το αστυνομικό τμήμα, η χώρα με τους νόμους της. Η διατροφή π.χ. δεν αποτελεί ποτέ μιαν απλή παροχή τροφής σ΄έναν οργανισμό, αποτελεί έναν άλλο τρόπο με τον οποίο η δασκάλα συνεχίζει το έργο της μητέρας. Ο παιδικός ,το νηπιαγωγείο ,το σχολείο όπως και η μητέρα , δείχνει αγάπη ταϊζοντας το παιδί και αναμένοντας τόσο την άρνησή του ( δείγμα μίσους υποψίας), όσο και την αποδοχή του ( δείγμα εμπιστοσύνης). ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ, ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ,ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΘΑ ΕΛΕΓΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΑΠΡΟΣΩΠΗ Η ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ, ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ Ή ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.
Ποιος νοιάζεται σήμερα για όλα αυτά!! Και όμως το 2002 η διοίκηση Στρατιώτη, μετά από δική μου εισήγηση, δημιούργησε την Ιατροπαιδαγωγική Μονάδα υπό την επιστημονική εποπτεία της παιδοψυχιατρικής κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σκοπό είχε όχι μόνο να βοηθά και να στηρίζει τα παιδιά και τους γονείς τους, αλλά να συμβουλεύει το προσωπικό των παιδικών σταθμών των νηπιαγωγείων και των σχολείων
Λ. ΜΠΙΣΤΑΡΑΚΗΣ