Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Ζωή χωρίς δυσκολίες δεν υπάρχει. Τις αντιμετωπίζεις όμως καλύτερα, άμα έχεις ηθική και πνευματική καλλιέργεια. Και όπως γράφει ο Καβάφης, «σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος…», πετυχαίνεις να μην αιφνιδιασθείς από τα εμπόδια και τις δυσκολίες.
Επίσης, να μην τα χάσεις, μη φοβηθείς και «μάταιες ελπίδες να μην καταδεχθείς, με των δειλών τα παρακάλια και τα παράπονα…».
Η γνώση αρχίζει με τη γέννηση και τελειώνει με το θάνατό μας. Το καταστάλαγμα της γνώσης σε ημέρωση ψυχής και σε τέχνη βίου, είναι η λεγόμενη παιδεία. Σπουδαίο ρόλο σε αυτό το καταστάλαγμα της γνώσης, για μας τους Έλληνες, παίζει η παράδοση που δεν είναι παρελθόν, αλλά παρόν και μέλλον, γιατί η αληθινή πρόοδος είναι γέννημα και θρέμμα της παράδοσης. Η κάθε γενιά του λαού μας παραδίδει στην επόμενη, όπως τη σκυτάλη οι αθλητές, τα πατροπαράδοτα. Το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει και στο Δήμο. Δηλαδή η κάθε Δημοτική αρχή θα έπρεπε να συνεχίζει και να βελτιώνει τα έργα της προηγούμενης Δημοτικής αρχής. Δυστυχώς, δε γίνεται έτσι πάντα κι αυτό δεν είναι καθόλου καλό. Για παράδειγμα, επί Δημαρχίας Δ. Στρατιώτη λειτούργησε το ΕΥΚΛΕΙΔΕΙΟ ΛΑΪΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, με την πρωτοβουλία και ευθύνη του τότε Προέδρου του Δ.Σ. Λουκά Μπισταράκη και στη συνέχεια του επόμενου προέδρου Γ. Οικονομόπουλου ή Τσιμπίδα. Στο διάστημα αυτό, δίδαξαν στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο σπουδαίοι επιστήμονες, όπως Ακαδημαϊκοί, Πανεπιστημιακοί και άλλοι. Πολλοί συμπολίτες μας και ανεξάρτητα από το επίπεδο της μόρφωσής τους, παρακολούθησαν αυτά τα μαθήματα, δωρεάν φυσικά, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου.
Δυστυχώς επί των ημερών του επόμενου Δημάρχου Γιάννη Μαρινάκη το Λαϊκό Πανεπιστήμιο έκλεισε και οι λόγοι παραμένουν άγνωστοι. Πάντως δε φταίει η οικονομική κρίση, αφού οι διδάσκοντες καθηγητές δωρεάν προσέφεραν τις υπηρεσίες τους. Μέχρι σήμερα δε λειτουργεί το Λαϊκό Πανεπιστήμιο και είναι κρίμα.
Ελπίζω οι Δήμαρχος Γρηγόρης Σταμούλης να διορθώσει αυτό το λάθος, να ανοίξει ξανά το Λαϊκό Πανεπιστήμιο και να το αναβαθμίσει. Ο Πρόεδρος του Δ.Σ. έχει τώρα το λόγο.
Ευτυχώς που υπάρχουν και εξαιρέσεις στην νοοτροπία αυτή να υποτιμούν και να ακυρώνουν τα έργα των προηγούμενων.
Μία από αυτές τις «καλοδεχούμενες» εξαιρέσεις, είναι και η λεγόμενη «αστική συγκοινωνία», δηλαδή τα δύο μικρά λεωφορεία, που πηγαίνουν τον κόσμο το πρωί στον προαστιακό και φέρνουν άλλους… το μεσημέρι.
Αυτό είναι έργο του Δ. Στρατιώτη, που ευτυχώς οι επόμενοι Δήμαρχοι διετήρησαν, χωρίς όμως και να το βελτιώσουν. Με άλλα λόγια, τα Σάββατα, τις Κυριακές, και τα απογεύματα, σταματά η Δημοτική αυτή συγκοινωνία. Έστω και έτσι, είναι μεγάλη η ευκολία που προσφέρει στους συμπολίτες μας η συγκοινωνία αυτή.
Το ίδιο καλό, είναι που λειτουργεί από το 2010 και ο αυτόματος Μετεωρολογικός Σταθμός υπό την αιγίδα του Αστεροσκοπείου. Αυτή η συνεχής καταγραφή και αποθήκευση των μετεωρολογικών στοιχείων του καιρού της περιοχής μας είναι απαραίτητη για πολλούς λόγους. Σε περίπτωση καταστροφής της σοδειάς, π.χ. από παγετό, οι αγρότες παίρνουν αποζημίωση, αφού προσκομίσουν βεβαίωση από το Αστεροσκοπείο για το ακραίο αυτό καιρικό φαινόμενο. Έχουν δοθεί πολλές βεβαιώσεις και για καύσωνες που έβλαψαν σοδειές.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ
Έχει δίκιο ο δικηγόρος κ. Ν. Χατζής, που με το ευγενικό του γράμμα με διορθώνει σε αυτό που έγραψα σε προηγούμενο άρθρο μου.
Πράγματι το ρήμα είναι αλέξω που θα πει απωθώ, απομακρύνω και από αυτό το ρήμα σήμερα λέμε αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο κτλ.
Όμως και τότε, χρησιμοποιούσαν το ρήμα χωρίς την κατάληξη, ως επίρρημα δηλαδή άλεξ. Έλεγαν π.χ. «Διώκει αυτόν πυξ λαξ», δηλαδή τον διώχνει με γροθιές και κλωτσιές. Πυξ από την πυγμή και λαξ από το λακτίζω, λάκτισμα κτλ.