Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Είναι καλοκαίρι, ζέστη κάνει και το ξεγύμνωμα που παρατηρούμε γύρω μας είναι φυσιολογικό . Όμως το ηθικό ξεγύμνωμα πάρα πολλών , μας προκαλεί θλίψη , γιατί είναι κρίμα και άδικο . Δηλητηριάζουμε και τα παιδιά με τα πάθη μας, τα λάθη , τις ενοχές , και τις ανοχές μας και είναι τραγικό . Δεν τα αφήνουμε ήσυχα ούτε στα όνειρά τους , γιατί τους προκαλούμε εφιάλτες με τα φρικιαστικά κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση. Μαθαίνουν έτσι τα μικρά παιδιά ότι η βία είναι κάτι το . φυσιολογικό , γι’ αυτό η σχολική βία όσο πάει και πολλαπλασιάζεται .Υπάρχουν γονείς σήμερα , που μεγαλώνουν τα παιδιά τους «ως πρόβατα» να τα ρίξουν , όταν μεγαλώσουν , σε μια κοινωνία λύκων που θα τα κατασπαράξει ! Το σωστό βέβαια είναι να τα «ξυπνάμε» τα παιδιά μας και να τα μαθαίνουμε πως να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό και προπάντων με το παράδειγμά μας , δηλαδή το δικό μας τρόπο ζωής.
Ένα παιδί, πριν από ένα μήνα , ρώτησε τον παππού του . «Είναι αλήθεια ότι πριν από χρόνια δεν υπήρχαν κλέφτες στα Μέγαρα και άφηναν ξεκλείδωτες τις πόρτες τους και ανοιχτά τα παράθυρα τα καλοκαίρια;» Ο παππούς κούνησε το κεφάλι του και με ένα χαμόγελο πικρό του απάντησε: «Οι Μεγαρίτες παιδί μου ήσαν φτωχοί, αλλά εργατικοί και έντιμοι . Αγρότες οι περισσότεροι και μικροϊδιοκτήτες γης ή τεχνίτες γενικά ,όπως ξυλουργοί, τσαγκάριδες , ράφτες κ.τ.λ , δηλαδή «νοικοτσύρηδες». Τότε λοιπόν, δεν υπήρχαν κλέφτες , γι’ αυτό και άφηναν ξεκλείδωτες τις πόρτες τους.»
Το παιδί αυτό μετά από τα λόγια του παππού του, ονειρεύτηκε σπίτια με ανοιχτά παράθυρα , ξεκλείδωτες πόρτες και κατοίκους με ξάστερο βλέμμα να καλημερίζουν ο ένας τον άλλον καλοσυνάτα .Ξύπνησε όμως το παιδί σε ένα δωμάτιο σαν κελί φυλακής με κλειδαριές ασφάλειας και κάγκελα στα παράθυρα . Όταν βγήκε στο δρόμο , αντίκρυσε το ψυχρό βλέμμα του πακιστανού γείτονα και τον άκουσε να μιλάει δυνατά με έναν άλλο ομοεθνή του στη γλώσσα τους . Αναρωτιέμαι πώς φτάσαμε ως εδώ; Η πλεονεξία, τα λάθη των πολιτικών, η αδιαφορία μας και η ξενομανία , μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα.
Οι ξένοι που έχουν εγκατασταθεί εδώ και οι άλλοι που έρχονται, δεν είναι πλούσιοι ούτε τουρίστες ούτε .επενδυτές , αλλά φτωχοί μετανάστες και δυστυχισμένοι πρόσφυγες .Εμείς οι απλοί πολίτες , ασφαλώς και τους συμπονούμε και να τους βοηθήσουμε θέλουμε . Έχουμε όμως ή μήπως και από εμάς λείπουν τα απαραίτητα ;
Είναι σίγουρο ότι δεν μπορούμε να αντέξουμε το βάρος ΟΛΩΝ των δυστυχισμένων φτωχών του πλανήτη. Ανάμεσα στους πολλούς μετανάστες υπάρχουν , όπως είναι φυσικό και φυγόδικοι από τις πατρίδες τους που θέλουν να συνεχίσουν την παραβατική τους δράση στην πατρίδα μας , μαζί με τους ντόπιους κακοποιούς .
Τώρα με την οικονομική κρίση οι δουλειές λιγόστεψαν κι’ έτσι οι ξένοι χωρίς δουλειά , θα πεινάσουν και η πείνα είναι κακός σύμβουλος .Ο θεός να βάλει το χέρι του και μακάρι οι κλειδαριές ασφαλείας να είναι αποτελεσματικές . Πρέπει όμως να είμαστε προσεκτικοί και να μη διευκολύνουμε τους κλέφτες , όπως κάνουν μερικοί από άγνοια . Έχουν δηλαδή στο εξοχικό τους κάγκελα στα παράθυρα , αλλά απέξω στη βεράντα έχουν μια πρίζα ρεύματος . Πηγαίνει ο κλέφτης παίρνει ρεύμα από την πρίζα και με έναν κόφτη κόβει τα κάγκελα , μπαίνει στο σπίτι και το αδειάζει .Προσοχή λοιπόν .