Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Υπάρχουν πολλά μουλωχτά ποτάμια, που σε ξαφνιάζουν με την υποκρισία τους! Κάνουν τον ανήξερο, ενώ ξέρουν πάρα πολλά, δηλαδή «ποιούν τoν παπίαν», όπως έλεγαν οι Βυζαντινοί ή «κάνουν την πάπια», όπως λέμε τώρα.
Στα χρόνια λοιπόν εκείνα, των αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, η θέση του κλειδοκράτορα ήταν προνομιούχος στο παλάτι. Όποιος έπαιρνε αυτή τη θέση, συνήθως ευνούχος ,ονομάζονταν «κλειδοκράτορας παπίας» και ήταν το έμπιστο πρόσωπο του αυτοκράτορα. Ήξερε ο Παπίας τα πάντα, αλλά δεν του έπαιρνες κουβέντα για όσα έβλεπε και άκουγε μέσα στο παλάτι. Αντίθετα «μετέφερε» πληροφορίες στον αυτοκράτορα. Όταν τον ρωτούσαν, έκανε τον ανήξερο κι έτσι όποιος ήξερε και δεν έλεγε, τον αποκαλούσαν οι Βυζαντινοί «Παπίαν» , γιατί παρίστανε τον ανήξερο, όπως ο Παπίας.
Οι κατέχοντες την εξουσία, είχαν ανέκαθεν πολλούς παρατρεχάμενους «παπίες». Κολάκευαν αυτοί οι τύποι τους άρχοντες και τους … λιβάνιζαν, ενώ συκοφαντούσαν αντιπάλους τους.
Είναι περίεργο το πώς καταφέρνουν και προσαρμόζονται στις ιδιοτροπίες των νέων αρχόντων και σπεύδουν πρώτοι να υπηρετήσουν!
Θυμάμαι στα χρόνια της χούντας, όταν υπηρετούσα στο Αστεροσκοπείο, μια καθαρίστρια κάθε πρωί μας καλημέριζε στα γραφεία μας και μας έλεγε πόσο καλός ηγέτης ήταν ο Παπαδόπουλος. Εμείς δεν απαντούσαμε ή κουνάγαμε το κεφάλι μας καταφατικά στα λεγόμενά της, από φόβο μη μας «καρφώσει».
Όταν έπεσε ο Δικτάτορας, την περιμέναμε το πρωί, έτοιμοι να της ορμήσουμε όλοι, που μας είχε πρήξει. Μόλις εμφανίστηκε και προτού να ανοίξουμε το στόμα μας, φώναξε: «Επιτέλους! Ξεφορτωθήκαμε το Δικτάτορα!».
Υποκριτές και μουλωχτά ποτάμια πάντα θα υπάρχουν γύρω μας. Γυναίκες, αλλά και άντρες επίσης πολλοί. Αυτοί οι τύποι, σου παίρνουν λόγια και τα μεταφέρουν ΑΛΛΑΓΜΕΝΑ σε άλλους κι έτσι σε… ανακατεύουν και αναρωτιέσαι μετά. «Τι ήθελα και μίλαγα και δεν το βούλωνα;»
Κανείς βέβαια δεν μένει στο απυρόβλητο της κριτικής των άλλων, δηλαδή του κοινωνικού ελέγχου. Όμως άλλο είναι αυτό το φυσιολογικό και άλλο να πέσεις στη γλώσσα μιας «κακιάς γειτόνισσας».
Είναι γνωστό, ότι οι πολύ έξυπνοι συζητούν για ιδέες, οι συνηθισμένοι άνθρωποι για τα γεγονότα της ημέρας, ενώ οι κουτσομπόληδες συζητούν για τις υποθέσεις των… άλλων!
Γενικά οι άνθρωποι, που κουτσομπολεύουν, νιώθουν μια αίσθηση κενού, όπως η χωρίς ενδιαφέρον ζωή τους. Η ψυχή τους είναι παγωμένη και χαμένη από τη αποτυχημένη πορεία τους στη ζωή. Έτσι λοιπόν, αφού η δική τους ζωή δεν έχει ενδιαφέρον, στρέφονται με μοχθηρία και φθόνο στη ζωή των άλλων, για να τους διασύρουν και για να τους πληγώσουν.
Μείνετε λοιπόν μακριά από αυτούς τους ανθρώπους, που κάνουν την πάπια και κουτσομπολεύουν για το καλό σας.