Το βασικό πρόβλημα της εποχής μας είναι η απώλεια της κριτικής σκέψης. Πρόβλημα το οποίο δεν δημιουργήθηκε σαν φυσικό επακόλουθο μιας δεδομένης κοινωνικής κατάστασης, αλλά σαν μια ενορχηστρωμένη κατάσταση της οποίας το φυσικό επακόλουθο δεν μπορούσε να είναι τίποτα άλλο από αυτό. Το δίκτυο, καλά οργανωμένο, με τα κατάλληλα εργαλεία, κατόρθωσε και οδήγησε την κατάσταση έτσι ώστε να μην υπάρχει άλλη διέξοδος από την αποκαλούμενη «ενιαία σκέψη του κεφαλαίου».
Το Teare is not alternative (ΤΙΝΑ) της Θάτσερ, ήταν μια ξεκάθαρη αποτύπωση της θέλησης της εξουσίας στο να οδηγήσει την διανόηση σε τέτοια μονοπάτια, δηλαδή της μιας και μοναδικής λύσης, η όποια δεν είναι τίποτα άλλο από τις «ιδιωτικοποιήσεις», όπου αυτό η Θάτσερ εννοούσε με την φράση της αυτή. Ο καπιταλισμός δηλαδή άλλαζε και πάλι πρόσωπο, από «κληρικοφασίστα» σε «καταναλωτικό» και «ηδονιστικό» στην δεκαετία του 60 (Pier Paolo Pasolini), και σήμερα από καταναλωτικό και ηδονιστικό σε «χρηματιστικό», δηλαδή «απόλυτο».
Η ενσωμάτωση της αντίληψης της «ενιαίας σκέψης» από το σύνολο του πολιτικού συστήματος αυτόματα το οδηγεί στην σοβαρή ασθένεια της «ευρωινομανίας», επακόλουθα της όποιας είναι οτι ενώ το Ευρώ και η Ε.Ε σε έχει οδηγήσει στην πλήρη καταστροφή, εσύ να ζητάς περισσότερο ευρώ και περισσότερη Ε.Ε.
Οπότε, αυτή είναι η εισαγωγή στο θέμα το οποίο τελικά είναι οτι: το πολιτικό σύστημα οδηγείται σε ήττες δικές του ή τελικά αυτός που χάνει είναι ο λαός;;.
Το ντόπιο όμως πιλοτικό σύστημα δεν δικαιολογείται στο να μην θέλει να θεραπευτεί από την ασθένεια της «Ευρωινομανίας», διότι διοικεί μια ιστορική πανάρχαια πόλις, που κατά κανόνα ίσχυε το «Μεσότης εστίν η αρετή» του Αριστοτέλη.
Αυτό που θέλω να πω και προσπαθώ να τονίζω σε όλα μου τα άρθρα είναι ότι στις οποίες πολιτικές αποφάσεις θα πρέπει αυστηρά να υπολογίζεται η ιστορικότητα που προσδίδει την ταυτότητα του τόπου μας.
Όλες οι αποφάσεις λοιπόν χαρακτηρίζονται από «Ανιστορικότητα» και «Απολιτικότητα» και αυτό είναι που πάντα οδηγεί σε τεράστιες ήττες, στον τόπο μας.
Η ιστορία μας με σαφήνεια μας δείχνει ότι στα Μέγαρα διαχρονικά ίσχυε το κριτήριο της «Μεσότης», δηλαδή δεν ήταν ποτέ πάρα πολύ μεγάλη σαν πόλις, αλλά ούτε και μικρή, δεν είχε πολλούς πλουσίους αλλά ούτε πολλούς φτωχούς κ.ο.κ.
Αυτό το κριτήριο ήταν ο λόγος που στα Μέγαρα δε υπήρξαν ηγεμονικά και απόλυτα καθεστώτα αλλά και απόλυτες κεφαλαιοκρατικές αντιλήψεις, αφού η διασπορά της ιδιοκτησίας δεν επέτρεπε κάτι τέτοιο.
Δεν νίκησε λοιπόν ο Ελευσίνιος και ούτε έχασε ο Μεγαρίτης.
Αυτό που έγινε είναι ότι τα συμφέροντα εκμετάλλευσης των ακινήτων της Ελευσίνας, είναι ισχυρότερα από τα Μεγαρίτηκα και αυτά κυριάρχησαν στην απόφασή αυτή.
Επίσης νίκησαν τα πολιτικά συμφέροντα του Κώτσηρα, αφού ο δήμαρχος Μεγάρων «ξέπλυνε» τις ευθηνές του, με τη δήλωση του ότι: για την απώλεια του πρωτοδικείου ευθύνονται η κυβέρνηση, ο Μπούρας και ο Λιάκος, αθωώνοντας έτσι αυτόματα το Κώτσηρα.
Το γιατί βέβαια είναι αυτονόητο και δεν χρειάζεται επεξηγήσεις.
Δεν υπάρχει λοιπόν το κριτήριο της μεσότητας από την στιγμή που ήταν μια μάχη ιδιωτικών συμφερόντων και όχι δημοκρατικών πόλεων και πολιτών.
Ποιο Ευρωινομανείς, πεθαίνεις.
Η «Απολιτικότητα» επίσης που χαρακτηρίζει το ντόπιο πολιτικό σύστημα είναι το άλλο επακόλουθο της ασθένειας αυτής, που με την απόλυτη προσήλωση του στην «ενιαία σκέψη» και στην απώλεια της κριτικής, φέρει αυτόματα και την άρση της πολιτικής, και πολιτική σημαίνει: την διαχείριση τα της πόλης.
Έτσι, σε όλες τις πρόσφατες αποφάσεις για τις «ευκαιρίες» οικονομικής βελτίωσης στην πόλη μας, όπως η Πολεοδόμηση της Βαρέας, στο Πρόγραμμα για την ανάπτυξη στο ΒΙΠΑ – ΒΙΟΠΑ «Παπά Περιβόλι» Μεγάρων, το Τρένο, τον Αναδασμό και σύντομα τις Ανεμογεννήτριες στα Γεράνεια, δεν σχετίζονται με πολιτική, αφού ΔΕΝ λαμβάνουν υπόψιν τους την πραγματική κατάσταση της χώρας μας η όποια ξεκάθαρα βρίσκεται υπό καθεστώς εκκαθάρισης και εκποίησης (σαν μια Α.Ε) λόγω δημοσίου και ιδιωτικού χρέους και αυτό είναι μια ξεκάθαρη νεοφιλελεύθερη αντίληψη που μετατρέπει τις χώρες σε χώρους εκμετάλλευσης και κερδοσκοπικών επενδύσεων.
Εν κατακλείδι, αν η «Ανιστορικότητα» και «Απολιτικότητα» είναι οι παρενέργειες της ασθένειας της «ευρωινομανίας», τότε η καταπολέμησή της και η ανοσία, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ.
Αυτό πρέπει να το κάνει άμεσα ο λαός με την αυτοθεραπεία του. Το πολιτικό σύστημα είναι εντελώς εξαρτημένο και κανένα πρόγραμμα αποτοξίνωσης δεν μπορεί να το θεραπεύσει πάρα μόνο η καρατόμησή του.
Έχουμε μπροστά μας μια ευκαιρία «θεραπείας» με την ψήφο στις επερχόμενες ευρωεκλογές στο ΕΠΑΜ, αφού βέβαια πρώτα ενημερωθούμε στο τι πρεσβεύει, από την ιστοσελίδα του: epamhellas.gr και σύντομα πιστεύω στο περίπτερο του στην πλατεία.
Από κοντά λοιπόν, εκεί, για να συζητήσουμε και τις λύσεις.!!
Με τιμή
Κώστας Αν. Δέδες
Αρχιτέκτων Μηχανικός
Συντονιστής της Τ.Ο Ε.ΠΑ.Μ Δήμου Μεγαρέων
Πρώην Υποψήφιος βουλευτής με την “Συμμαχία Ανατροπής” στην Δυτική Αττική