1η Δεκεμβρίου: Ημέρα για τον HIV–AIDS
Ο ιός HIV (Human Immunodeficiency Virus) δηλαδή Ιός της Ανθρώπινης Ανοσοανεπάρκειας ή αλλιώς AIDS που είναι πιο γνωστός με αυτή την ονομασία, πρόκειται για ίο ο οποίος έχει την ιδιότητα να παραλύει και να αποδυναμώνει- σταδιακά από την στιγμή που προσβάλει τον ανθρώπινο οργανισμό- το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου. Βέβαια μπορεί αυτοί οι δύο όροι να συγχέονται περιγράφοντας την ίδια νόσο, αλλά ουσιαστικά το AIDS είναι η προχωρημένη HIV νόσος. Το AIDS αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών το 1981 και η αιτία του, ο HIV, αναγνωρίστηκε στις αρχές τις δεκαετίας του 1980.
Οι μεγαλύτεροι, θα θυμούνται ότι κατά τις δεκαετίες ’80 και ΄90, ο ιός βρισκόταν σε μια έξαρση, και θύματα του ήταν τότε πολλοί διάσημοι εκείνης της περιόδου (κυρίως λόγω της δημοσιότητας που είχε πάρει το θέμα), όπου προσβλήθηκαν και πέθαναν αργότερα από τον ίο. Χαρακτηριστικά θα αναφέρω τον Μπίλι Μπο, που είχε προσβληθεί από τη νόσο, από την οποία και πέθανε, όπως επίσης και τον μεγάλο Ρώσο χορευτή Ρούντολφ Νουρέγιεφ.
Βέβαια υπάρχει μια μεγάλη σύγχυση για τον τρόπο με τον οποίο μεταδίδεται ο ιός. Στη γενικότερη αντίληψη επικρατεί ότι ο HIV-AIDS ιός μεταδίδεται μόνο με τη σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλάξεις. Παρόλα αυτά πρέπει να τονιστεί πως ο ιός, υπάρχει και σε άλλα σωματικά υγρά τα οποία μπορεί να μην γνωρίζουμε οι περισσότεροι, όπως είναι το αίμα, το μητρικό γάλα από οροθετική μητέρα, αλλά και όλα τα σωματικά υγρά που σχετίζονται με την σεξουαλική επαφή (κολπικά, πρωκτικά υγρά, σπέρμα και προσπερματικά υγρά). Εκτός από την αυτονόητη μετάδοση του ιού, μέσα από την επαφή, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, ο ιός μπορεί να μεταδοθεί με τους εξής διαφορετικούς τρόπους:
- Κοινή χρήση συριγγών όταν λαμβάνεται δόση ναρκωτικών ουσιών
- Μη επαγγελματικό τατουάζ και τρύπημα αυτιών κλπ.
- Τυχαίες διατρήσεις με σύριγγες
- Μεταγγίσεις μολυσμένου αίματος
- Τοκετός
- Θηλασμός (μητρικό γάλα)
Συνεπώς, από τα παραπάνω, βλέπουμε πως ο μόνος δρόμος για την μετάδοση του ιού δεν είναι πλέον ο ένας και γνωστός σε όλους, αλλά και άλλοι τους οποίους μπορεί να μην γνωρίζαμε.
Από την άλλη πλευρά θα πρέπει επίσης να αναφερθούμε και στους τρόπους με τους οποίους δεν μεταδίδεται ο ιός που είναι:
- Σάλιο, δάκρυα, ιδρώτα, κόπρανα ή ούρα
- Αγκαλιά
- Φιλί
- Μασάζ
- Χειραψία
- Τσιμπήματα εντόμων
- Συγκατοίκηση με κάποιον οροθετικό
- Κοινή χρήση τουαλέτας ή ντους
Γενικότερα, οφείλουμε να επισημάνουμε πως υπάρχει μια γενικότερη άγνοια γύρω από το AIDS, που προκαλεί ένα μεγάλο θέμα στον τρόπο αντιμετώπισης των οροθετικών ατόμων, κάτι που βασίζεται στον τρόπο διαπαιδαγώγησης, που ενέχουν και θέματα σεξουαλικής αγωγής.
Ο σωστός τρόπος ενημέρωσης των παιδιών γύρω από θέματα σεξουαλικής υγείας, τόσο εντός του σχολικού περιβάλλοντος, όσο και εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος εξακολουθεί να αποτελεί ένα μεγάλο ταμπού, που όμως μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο στην άγνοια, αλλά και στην προσπάθεια ενημέρωσης από φίλους, περιοδικά και άλλα έντυπα, που ακούσια να δημιουργήσουν μεγαλύτερο πρόβλημα. Δεν είναι κακό να μιλάμε ανοιχτά για τις σεξουαλικές σχέσεις. Είναι ένας ξεκάθαρος τρόπος να προφυλάξουμε τους εαυτούς και τα παιδιά μας, με όπλο την σωστή ενημέρωση, αποτινάζοντας από πάνω μας τα ταμπού και το φόβο.
Ο οροθετικός άνθρωπος, δεν πάει να πει ότι δεν είναι λειτουργικός, ή ότι δεν μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του. Ακολουθεί κανονικά την αντιρετροϊκή του αγωγή. Υπάρχουν διαφορετικά είδη αντιρετροϊκών φαρμάκων, αλλά όλα λειτουργούν έτσι ώστε να καθυστερούν ή να εμποδίζουν τον πολλαπλασιασμό του ιού. Παρόλο που αυτά τα φάρμακα δεν είναι ικανά να σκοτώσουν τον ιό HIV, μπορούν να μειώσουν σημαντικά τα επίπεδα του ιού που κυκλοφορεί στο αίμα.
Βέβαια, ανεξάρτητα από το αν το άτομο, ακολουθεί την αγωγή του, και μόνο στο άκουσμα ότι είναι φορέας, αυτόματα υπάρχει έντονη περιθωριοποίηση, απομόνωση για κάτι που δεν ευθύνεται ο ίδιος. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες άτομα ήταν φορείς, χωρίς να το ξέρουν, διότι δεν είχαν εμφάνιση συμπτωμάτων και το έμαθαν στην πορεία της ζωής τους από κάποιο τυχαίο γεγονός.
Πάνω σε αυτό θα ήθελα να σταθώ στο γεγονός που συγκλόνισε την Ελλάδα τον Μάιο του 2012, με την διάταξη Γ.Υ. 39Α 2012 του τότε υπουργού υγείας Α. Λοβέρδου, η οποία οδήγησε σε διαπόμπευση τις οροθετικές εκδιδόμενες γυναίκες μετά από επιχείρηση σκούπα στο κέντρο της Αθήνας με ελέγχους.
Να θυμίσω πως αυτές οι γυναίκες δεν γνώριζαν την οροθετικότητα τους μέχρι εκείνο το βράδυ που του έγινε το τεστ με το σάλιο και βγήκαν θετικές στον ιό. Έτσι μέσα σε ένα βράδυ, και ενώ είχε τεθεί σε ισχύ η παραπάνω διάταξη, ξεκίνησε ο δικός τους Γολγοθάς, προς τον διασυρμό και την διαπόμπευση. Κράτηση, εξακρίβωση, διαπόμπευση, για τις χαρακτηριζόμενες από τον τότε υπουργό Μ. Χρυσοχοϊδη ως «υγειονομική βόμβα», οδηγήθηκαν στη φυλακή και αργότερα στην εισαγγελία με την κατηγορία για κακούργημα «βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης», και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση, ενώ η δημοσίευση των φωτογραφιών τους στα ΜΜΕ, που οδήγησε σε ατίμωση και πλήρη εξευτελισμό της προσωπικότητας τους, σε μια περίοδο έντονης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, ψάχνοντας για ένα «αποδιοπομπαίο τράγο», για ένα εύκολο στόχο, χωρίς να υπολογίζουν την παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών των γυναικών.
Πολλές από αυτές είχαν παιδιά, είχαν οικογένεια, και στο άκουσμα την προφυλάκισης και της δημοσιοποίησης των προσωπικών τους δεδομένων εντελώς παράνομα, τις οδήγησε αυτόματα σε στιγματισμό, απομόνωση και απαξίωση. Για πρώτη φορά στα χρονικά ποινικοποιείται η οροθετικότητα, στα πλαίσια ελέγχου της πορνείας και των προσφερόμενων υπηρεσιών σεξ, για την φροντίδα της δημόσιας υγείας. Στην ουσία όμως, οι γυναίκες αυτές δεν ήταν εκδιδόμενες, παρά εξαρτημένες…απλά τις περιμάζεψαν και τις στιγμάτισαν διπλά λόγω εξάρτησης και οροθετικότητας, στα πλαίσια της κοινωνικής εξυγίανσης.
Το χαρακτηριστικό σε εκείνη την «ιστορία» είναι ότι σε όλα εκείνα τα στιγμιότυπα που μετέδιδαν τα ΜΜΕ, ήταν η μεταχείριση των αστυνομικών στις γυναίκες αυτές όπου οι ίδιοι κατά τη μεταφορά τους στην Ευελπίδων φορούσαν γάντια και μάσκες. Εκεί φαίνεται στο μέγιστο η άγνοια τους σχετικά με τον τρόπο μετάδοσης του ιού.
Μολονότι, στην δικάσιμο που έγινε για αυτές τις γυναίκες μετά από αρκετό διάστημα ήταν αθωωτική για όλες, ο στιγματισμός και ο εξευτελισμός είναι κάτι που ούτε παραγράφεται, ούτε ξεχνιέται για τις ίδιες και τις οικογένειες τους.
Μπορεί τώρα όλο αυτό να έχει ξεχαστεί, αλλά αφενός η διάταξη αυτή είναι σε ισχύ, αφετέρου όλο αυτό προκλήθηκε από την άγνοια πολλών περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως επίσης και λόγω της λανθασμένη ενημέρωσης και των εκστρατειών που γίνονται για την ενημέρωση του HIV-AIDS.
Δεν είναι κακό να μιλάμε για κάτι που μας αφορά όλους. Είναι κάτι που συμβαίνει γύρω μας καθημερινά, σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης με θύματα κάθε ηλικίας. Το μεγαλύτερο έγκλημα είναι η άγνοια και η μη ενημέρωση.
HIV–AIDS: ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ
[clear]Ήρα Μελ. Λέλη
Πτυχιούχος Κοινωνική Λειτουργός – Απόφοιτη Τμήματος Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης Δ.Π.Θ.
e-mail: [email protected]