Όλοι όσοι κατοικούμε στα Μέγαρα ξέρουμε πως μετά τις καταστρεπτικές φωτιές έχει πιά μείνει μόνο το δάσος του Καβαλάρη να μας θυμίζει πώς πραγματικά είναι η φύση.
Δυστυχώς όμως, παρά τη μοναδικότητα τόσο σε ομορφιά όσο και σε σπουδαιότητα για την περιοχή μας, για την ποιότητα του αέρα που ανασαίνουμε όσο και για την τέρψη των κατοίκων μας, ελάχιστα πράγματα μπορούν στην πραγματικότητα να γίνουν σε περίπτωση πυρκαγιάς.
Και εξηγούμαι: δεν υπάρχουν πυροσβεστικοί κρουνοί στο δάσος ούτε και κοντά σε αυτό για την ανατροφοδότηση των πυροσβεστικών οχημάτων. Τα πυροσβεστικά οχήματα μεταφέρουν ένα μικρό φορτίο νερού, κάπου γύρο στους 2-3 τόνους. Για να σβήσει μια φωτιά με αυτό το φορτίο, θα πρέπει να είμαστε πολύ τυχεροί και να φυσάει προς το καμμένο ή να προλάβουν οι ήρωες πυροσβέστες στην αρχή. Αν όμως δεν συμβούν αυτά, (που συνήθως δεν συμβαίνουν) τότε το όχημα θα πρέπει να πάει στα Μέγαρα για να ξαναγεμίσει. Για να πάει στα Μέγαρα, να γεμίσει με νερό και να επιστρέψει στη φωτιά, θα χρειαστεί τουλάχιστον 45 λεπτά έως και μια ώρα. Πολύς χρόνος, όπου στο μεταξύ η φωτιά θα έχει κάνει … πάρτυ και θα έχει γιγαντωθεί!
Βεβαίως υπάρχει μια δεξαμενή της Πυροσβεστικής στην περιοχή μας που έχει ένα φορτίο κάποιων τόνων νερού. Αν όμως σκεφτεί κανείς τον τεράστιο όγκο νερού που χρειάζεται για να σβήσει μια φωτιά με συνθήκες έντονου ανέμου και μάλιστα με θερμοκρασίες μεγάλες, τότε είναι αντιληπτό πως είναι ανάγκη να υπάρχει πυροσβεστικός κρουνός να βοηθήσει τον πυροσβέστη για να μην παιδεύεται να σβήνει φωτιές χωρίς νερό …
Καθώς φέτος η χρονιά ήταν αρκετά ξερή, χωρίς τις βροχές που θα βοηθούσαν λίγο τα δέντρα και τη φύση γενικά να μην είναι πυριτιδαποθήκη και επειδή απαγορεύεται η συγκομιδή των υλικών που τελικά γιγαντώνουν τη φωτιά (ξερά κλαδιά, πούσι κλπ), προβλέπεται μια καλοκαιρινή σεζόν όπου θα υπάρχουν δασικές πυρκαγιές. Εμείς όμως είμαστε τελικά απροστάτευτοι, επειδή τα μέσα δεν επαρκούν και κατά κανόνα όποτε υπάρχει μια πυρκαγιά, υπάρχουν και άλλες πολλές σε όλη την Ελλάδα. (καθόλου τυχαίο νομίζω). Έτσι η από αέρος κατάσβεση είναι αμφίβολη. Πόσες φορές ακούμε στις ειδήσεις “δεν ήρθε ούτε ένα ελικόπτερο” ή “δεν ήρθε κανείς να σβήσει την πυρκαγιά”. Αυτό φοβόμαστε και είμαστε τρομαγμένοι!
Εδώ λοιπόν ερχόμαστε στην ανάγκη ύπαρξης πυροσβεστικών κρουνών, που παρέχουν άφθονο νερό στον πυροσβέστη και μάλιστα είναι άμεσα προσβάσιμοι. Αυτοί δεν υπάρχουν επειδή η ΕΥΔΑΠ δεν αναλαμβάνει να δημιουργήσει δίκτυο ύδρευσης λόγω κόστους. Δεν κατηγορώ την Ανώνυμη εταιρεία αλλά ζητώ λύση!
Παρακαλώ όποιον μπορεί να μας βοηθήσει να δημιουργηθεί δίκτυο που να περιλαμβάνει κρουνούς για την Πυροσβεστική, είτε κάποιοι από τη Δημοτική αρχή είτε την Περιφέρεια ή ακόμη και το Κράτος με την ευρεία του έννοια! Θα είναι κρίμα ο Καβαλάρης να θρηνήσει ξανά απώλειες περιουσιών και ζωής όπως έγινε το 1988. Δυστυχώς δεν έχουν παρθεί αποτελεσματικά μέτρα από τότε έως τώρα και ελπίζω με αυτή την επιστολή να δίνω το μέτρο της δυσκολίας που θα έχει η περιοχή του Καβαλάρη σε δασική πυρκαγιά. Δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη!
Κώστας Γιαγκούλοβιτς
Πρόεδρος Συλλόγου Καβαλάρη