ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ
Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου και ώρα 7 μ.μ. στον Συνεδριακό χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου της Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Μαζίου, θα μιλήσει ο Θ. Ζιάκας, ένας μεγάλος ερευνητής,στοχαστής και φιλόσοφος. Το θέμα της ομιλίας του είναι:
“ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ”
Σκέφτηκα να σας δώσω μια “γεύση” αυτών που θα πεί.
Μας αφορούν όλους ,καλό θα είναι να παρευρεθείτε και να θέσετε τα ερωτήματά σας και τους προβληματισμούς σας.
ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΦΩΤΑ ( Ομιλία στο Αντίφωνο .Φεβρουάριος 2023, περίληψη)
Ερώτημα τι νομιμοποιεί την απόπειρά μας ,σήμερα να αναδείξουμε τον ελληνικό πολιτισμό ως οικουμενική πρόταση;
Μήπως είμαστε αιθεροβάμονες;
Το μετεπαναστατικό ελλαδικό Εθνοκράτος μας θεμελιώθηκε στην <<μετακένωση>> των δυτικών Φώτων ως ακραιφνώς ελληνικών. Σύμφωνα με τον αρχηγέτη του <<Νεοελληνικού διαφωτισμού>> Αδαμ. Κοραή, επρόκειτο για <<μετακένωση των αναγεννημένων αρχαιοελληνικών φώτων από τα ευρωπαϊκά καυκία στα δικά μας καύκαλα>>. Και ταυτόχρονα για αποβολή των όποιων βυζαντινών φώτων, στο σκότος το εξώτερο των <<γραικορωμαίων τυράννων>>. Αυτή η θέση του Κοραή νομιμοποιήθηκε στα μέχρι το 1844 συντάγματα. Ο λόγος είναι σαφής : Να απαλλαγούμε από τον τουρκικό ζυγό μέσω της δυτικής <<Προστασίας>>. Από τότε λοιπόν τα όποια Φώτα κατοχυρώσαμε εθνοκρατικά και διδαχθήκαμε ως ελληνικά ,είναι αυτά που πήραμε από τη Δύση. Τούτων δοθέντων, που στηρίζεται η εδώ αξίωσή μας να δώσουμε -και πάλι! -τα Φώτα μας στην Οικουμένη; Μήπως αυτό που έχουμε κατά νού ,είναι όλο κι όλο, το τουριστικό συνάλλαγμα; Ασφαλώς είναι δεινή η καθήλωσή μας στις συνέπειες της ελλαδίστικης καθεστωτικής συνθήκης . Το ξεπέρασμά της ,είναι ,ωστόσο, η κρίσιμη μετανεωτερική πρόκληση , στην οποία καλείται να απαντήσει η ελληνική διανόηση στις μέρες που έρχονται. Αφού πρώτα δεί ,ποια ακριβώς είναι τα ελληνικά Φώτα, που έχουν οικουμενική σημασία. Ο Δυτικός μας ελληνισμός αποδομήθηκε ήδη –εγκαίρως και επαρκώς – από τον Γιώργο Σεφέρη, τον Κ. Παπαϊωάννου . Και τον Κορνήλιο Καστοριάδη.
Σεφέρης: Υπάρχουν <<δύο ελληνισμοί>> . Ο Δυτικός και ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ. Ο Ελληνικός ελληνισμός συνεχίστηκε –ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΠΗ—μέσω του Βυζαντίου και της Οθωμανοκρατίας, έως την εθνοκρατική μας εποχή…. Που ακριβώς βρισκόμαστε σήμερα, τόσο εμείς όσο και η Δύση:
Εμείς: Σε εικοσιπέντε χρόνια, καταστρέψαμε ελληνικό πολιτισμό εικοσιπέντε αιώνων.
Δύση: Στα ίδια χρόνια <<ανόδου της ασημαντότητας>> (πτώση στον μεταμοντέρνο μηδενισμό) κατέστρεψε και αυτή τον δικό της πολιτισμό. Και ιδού η κατάληξη: τα δυτικά <<ελληνικά φώτα>>, έχουν περιέλθει σε απόλυτη ανυποληψία στη μεταμοντέρνα Δύση . Απορρίπτονται μετά βδελυγμίας ,ως τοξικά, σεξιστικά και ρατσιστικά. Έχοντας ολοκληρώσει την πραγμάτωσή της η νεωτερική εξατομίκευση προχωρά πλέον στην <<απελευθέρωση>> του Ατόμου απ΄όλες τις μορφές ταυτότητας. Κοινωνικής, αλλά και βιολογικής: από το φύλο και απ΄αυτό ακόμα το ανθρώπινο είδος Μετανθρωπισμός, Τεχνητή νοημοσύνη κλπ).
Αν υπάρχουν, λοιπόν ,Ελληνικά Φώτα ,οφείλουμε να τα αναζητήσουμε εκεί που υπάρχουν σωρευτικά. Δηλαδή στον <ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ> της βυζαντινής –οικουμενικής κρατικής βαθμίδας του ελληνικού πολιτισμού. Έναν ελλειπτικό κόσμο, που έχει δύο νοημα-δοτικά κέντρα περιστροφής; ΤΗΝ ΙΛΙΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ.
Εισβάλλοντας σήμερα, και ο μη δυτικός κόσμος Κίνα, Ινδία κλπ στον δρόμο της εξατομίκευσης, μοιραία θα φτάσει στο ίδιο πρόβλημα /απειλή: Την τεχνοσυστημική εξαέρωση της κοινωνικότητας και την αποσύνθεση- απανθρωποίηση της ατομικότητας.
Το κεντρικό ερώτημα/πρόβλημα της εποχής μας είναι πλέον τούτο: ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΑΓΕ ΤΥΠΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ, ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΒΓΑΛΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΝΗ ΤΟΥ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ;
Αν σε αυτό, το ήδη κεντρικό σε Δύση και Ανατολή , Βορρά και Νότο, ερώτημα/πρόβλημα, αν κατορθώσουμε να δώσουμε απάντηση , αυτή θα μπορεί να σταθεί ως ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ.
Η απάντηση των άγνωστων ελληνικών Φώτων είναι: ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΤΟΙΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟ. Στηρίζεται δε- η απάντηση αυτή- όχι στο τι λέω εγώ, αλλά στο ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ: ΤΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ,ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗΣ , ΣΤΟΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΣΩΚΕΝΤΡΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ. Η εμπειρία και γνώση της ελληνικής προσωποκεντρικής μετάβασης, η εισέτι απρόσληπτη από Ανατολή και Δύση( ημών συμπεριλαμβανομένων), είναι η απάντησή μας στο κοινό/οικουμενικό πρόβλημα. Υπάρχει(αυτή η εμπειρία, γνώση) στο συγκεκριμένο αυτό σημείο της ελληνικής ιστορίας προσιτή στον καθένα. Θα μπορούσε κάλλιστα να αξιοποιηθεί σαν το γνωσιολογικό ΑΡΧΙΜΗΔΕΙΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΥΠΕΡΒΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΩΣΗ ΑΤΟΜΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ- ΔΕΣΠΟΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΝΗ ΤΟΥ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ.
Θ. ΖΙΑΚΑΣ
Αντιγραφή Λ. Μπισταράκης