Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Είναι πολλοί αυτοί που κυνηγώντας το αύριο χάνουν το… σήμερα, ενώ περισσότεροι είναι εκείνοι που γκρινιάζουν, για κάτι που τους έχει συμβεί πριν από χρόνια. Άλλοι, τα θέλουν όλα και πιο γρήγορα, γιατί έχουν χάσει την υπομονή τους. Όμως με την υπομονή πολλά μπορείς να κάνεις. Ακόμη και νερό με κόσκινο μπορείς να κουβαλήσεις, αν έχεις την υπομονή να το κάνεις παγάκια!
Οι ρυθμοί στην καθημερινότητά μας έχουν γίνει πιο γρήγοροι και πρέπει να πάρουμε βιαστικές αποφάσεις. Αυτή η βιασύνη όμως μας προκαλεί τελικά το άγχος, που μας αργοσκοτώνει. Δεν είναι λίγοι αυτοί που νομίζουν ότι το λεγόμενο στρες είναι το ίδιο με το άγχος και κάνουν λάθος. Το στρες ενεργοποιεί το σύστημα «συναγερμού» στο σώμα μας, όταν κάτι ενοχλητικό μας απειλεί, όπως ένας θόρυβος πχ. δυνατός μας ξαφνιάζει.
Σε αυτές τις περιπτώσεις είμαστε σε κατάσταση στρες και τότε απελευθερώνονται ορμόνες, που κάνουν πιο γρήγορη την αναπνοή μας, τους καρδιακούς παλμούς και αυξάνεται η πίεση. Επίσης, όταν είμαστε «στρεσαρισμένοι», στο αίμα μας ξεχύνονται αποθέματα ερυθρών αιμοσφαιρίων και γλυκόζης, γι’ αυτό κοκκινίζουμε και αυξάνεται το σάκχαρο. Αυτά γίνονται στον οργανισμό μας για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο. Όταν πάψει να μας επηρεάζει αυτό που μας προκάλεσε το στρες, το σώμα μας ξαναγυρίζει στη φυσιολογική του κατάσταση. Το στρες λοιπόν είναι μια φυσιολογική κατάσταση και χρήσιμη, γιατί κινητοποιεί όλες τις δυνάμεις μας για να αντιμετωπίσουμε αυτό που μας απειλεί. Όμως αν η δουλειά μας είναι τέτοια ή οι καταστάσεις, μας υποχρεώνουν να είμαστε συχνά σε κατάσταση συναγερμού δηλαδή στρες, τότε αυτό γίνεται άγχος, δηλαδή συνεχώς βρισκόμαστε σε κατάσταση υπερέντασης. Όλοι οι άνθρωποι δεν αντιδρούν το ίδιο στις εξωτερικές επιδράσεις. Είναι θέμα χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας. Αυτό που αγχώνει έναν άνθρωπο μπορεί να αφήνει αδιάφορο κάποιον άλλον. Οι συνέπειες από το χρόνιο στρες, δηλαδή το άγχος, είναι πολλές και βλαβερές για την υγεία. Για να τα «βγάλουν πέρα» μερικοί με το άγχος τους, το ρίχνουν στο αλκοόλ, στο τσιγάρο και άλλοι στα ναρκωτικά, προσθέτουν δηλαδή άλλο ένα πρόβλημα σ’ αυτά που είχαν!
Το άγχος κουράζει τον οργανισμό και είναι φυσικό να δημιουργεί προβλήματα όχι μόνο στο νευρικό σύστημα, αλλά στην καρδιά, στο στομάχι και αλλού. Η λύση του προβλήματος του άγχους είναι να μάθουμε να το διαχειριζόμαστε. Πρέπει να δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας για χαλάρωση, αλλά και για ξεκούραση. Να βάλουμε λογικές προτεραιότητες και ένα μετρημένο τρόπο ζωής. Δεν πρέπει να πηγαίνει το μυαλό μας συνέχεια στο χειρότερο κακό. Τις περισσότερες φορές, αυτό που φοβόμαστε ότι θα μας συμβεί δεν γίνεται ποτέ.
Οι συγκρούσεις ειδικά στο χώρο της δουλειάς μας προκαλούν στρες και πρέπει να τις αποφεύγουμε. Χαλάρωση , ξεκούραση και αισιοδοξία, είναι τα μυστικά για να περιορίσουμε το άγχος. Η ζωή είναι ωραία, παρά τις δυσκολίες της, αλλά πρέπει να ξέρεις και να τη ζήσεις, χωρίς άγχος.
Κουβέντιασα τα παραπάνω για το στρες και για το άγχος με φίλο μου που μου είπε, κουνώντας το κεφάλι: «Αυτά είναι σαχλαμάρες! Καλά είναι τα λόγια, αλλά στην πράξη είναι αλλιώς. Όταν μου τελειώνουν τα λεφτά της σύνταξης προτού να βγει ο μήνας, δεν θα με πιάσει άγχος τι θα κάνω με τις υποχρεώσεις μου;» Έχεις δίκιο του απάντησα, αλλά θα πρέπει να προσπαθήσεις να περιορίσεις το δικαιολογημένο άγχος σου με αισιοδοξία. Οι παππούδες μας έλεγαν «Και αυτό θα περάσει». Αυτές τις λέξεις με κεντημένα γράμματα οι γιαγιάδες μας τις κρέμαγαν στον τοίχο, μαζί με το άλλο συνηθισμένο κάδρο, που έγραφε «Καλημέρα» πάλι με κεντημένα γράμματα.