Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Φτωχός δε γίνεσαι ΜΟΝΟ όταν λιγοστέψουν τα λεφτά σου, αλλά και όταν μεγαλώσουν οι σπατάλες σου. Η σπατάλη είναι αποτέλεσμα και της απληστίας. Η δεκαετία του ’90 έχει χαρακτηριστεί, για ολόκληρη την Ευρώπη, ως η δεκαετία της απληστίας. Πραγματικά τότε οι Ευρωπαίοι αγόραζαν πολλά περιττά πράγματα, παρασυρόμενοι από τις διαφημίσεις της τηλεόρασης. Την επόμενη δεκαετία όλοι μαζεύτηκαν, εκτός από εμάς τους Έλληνες, που… ξεσαλώσαμε!
Τα έξοδά μας έγιναν περισσότερα από τα έσοδά μας και για να τα βγάλουμε πέρα πέσαμε με τα μούτρα στα δάνεια! Χρήμα κυκλοφορούσε… ξένο από τσέπη σε τσέπη και τότε αρχίσανε τα αδιέξοδα. Το χρηματιστήριο άρχισε την κατρακύλα και περιουσίες χάθηκαν σε λίγες μέρες. Οι τράπεζες όμως συνέχισαν να χορηγούν δάνεια για… διακοπές! Και οι σπατάλες συνεχίστηκαν. Οι παππούδες μας έλεγαν «ούτε το άλογο χωρίς χαλινό, ούτε και λεφτά χωρίς λογισμό», αλλά το ξεχάσαμε. Κάποτε θα πρέπει να πάψουμε να θεωρούμε αναχρονιστικές και να τις εφαρμόσουμε τις παλιές αλήθειες των προγόνων μας, που θα ισχύουν όσο υπάρχουν άνθρωποι στη Γη.
Είναι καιρός να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα όποια έσοδά μας, που λιγόστεψαν με την κρίση, με ΣΥΝΕΣΗ. Είναι παράλογο και απαράδεκτο να αγοράζουμε ΠΡΩΤΑ τα περιττά και μετά να δανειζόμαστε ή να μη μπορούμε να αγοράσουμε τα αναγκαία.
Πριν από λίγα μόλις χρόνια, γύρω στα δέκα, μια τετραμελής οικογένεια είχε ΕΝΑ μόνο σταθερό τηλέφωνο, ενώ δυο χρόνια αργότερα, είχε τέσσερα κινητά και το σταθερό τηλέφωνο! Αντί ένα λογαριασμό τηλεφώνου, πέντε! Λιγοστοί είναι οι συμπολίτες μας, που καταφέρνουν μέσα στην οικονομική κρίση, να αποταμιεύουν, γιατί δεν αγοράζουν περιττά πράγματα.
Κάποτε ο παππούς μου, για να με μάθει να αποταμιεύω το χαρτζιλίκι μου, από τα κάλαντα, μου έδειχνε το σκύλο μας, που έκρυβε το κόκαλο που του πέταγε και ήταν χορτάτος, για να το ξεθάψει, όταν δε θα είχε. Τότε κατάλαβα ότι τα ζώα αποταμιεύουν από ένστικτο, δηλαδή συμπεριφέρονται πιο ΣΟΦΑ, από πολλούς ανθρώπους σπάταλους!
Αλήθεια, πώς να χαρακτηρίσεις έναν πατέρα, που παίζει το μέλλον των παιδιών του στα χαρτιά; Και πώς να χαρακτηρίσεις τους άλλους, που παίρνουν δάνειο για να πάνε διακοπές;
Τα αδιέξοδα που δημιουργούνται από τις αγορές περιττών πραγμάτων, είναι μερικές φορές τραγικά. Υπάρχουν δηλαδή κάποιοι που με τη βιασύνη τους να… πλουτίσουν, «ανοίγονται», βάζουν χρέη, πουλάνε αυτά που κληρονόμησαν από τους γονείς τους, αλλά δεν κάνουν καθόλου οικονομία! Αντίθετα μόλις δούνε λεφτά στα χέρια τους ξοδεύουν απερίσκεπτα. Κρίμα!
Τα ίδια ακριβώς κάνουν και οι κυβερνήσεις μας εδώ και δεκαετίες. Όλες, χωρίς καμία εξαίρεση, δεν περιορίζουν τις ΣΠΑΤΑΛΕΣ, αλλά συνεχίζουν να δανείζονται και να αυξάνουν τους φόρους. Να δούμε ως πότε. Καλό μήνα.