…άρτος και θεάματα, «Μεγάρων γη» και Πευκάκια.
Όλα τα παραπάνω, ανακατεύονται τυχαία, αδιακρίτως, γλυκά στη λαϊκή συνείδηση.
Μιας και δεν μας απασχόλησε κάτι άλλο-πολιτιστική ή μάλλον εκδηλωσ-τικό στη μικρή μας πόλη-και μπορεί να μη γίνει και κάτι άλλο σύντομα, εκτός αν κάνουμε τα σκουπίδια stage ας πούμε, σήμερα γράφω γι’ αυτό.
Και όλοι είπαμε για αυτό αλλά όλοι πήγαμε.
Όμως, είναι και θα έπρεπε να είναι τελείως ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ, ξεχωριστά.
Και γιατί αυτό.
α. Η «Μεγάρων γη» ξεκίνησε ως μια έκθεση τοπικών προϊόντων, με παραγωγούς. Με ανθρώπους καθαρά της γης, αγρότες κανονικούς δηλαδή, στα Πευκάκια.
Από την τρίτη κιόλας χρονιά, και αφού ανταλλάσσαμε μεταξύ μας τα συγχαρητήρια για το πόσο καλοί είμαστε και τι ωραία που τα φτιάχνει η γειτόνισσα τα λάδια και τα μέλια-πώς δεν το ξέραμε τόσο καιρό-αναδείχθηκε η ανάγκη να βγει παρα-έξω, το ΄χε γράψει κι ο εκδότης μας, το ΄χαμε πει, κάποιες μικρές προσπάθειες έγιναν μα εγκαταλείφθηκαν στη συνέχεια.
Και φτάσαμε σήμερα, οι ίδιοι οι παραγωγοί να απαξιώνουν –μπορείς να το πεις κι έτσι-την έκθεση τοπικής παραγωγής και να έχουμε όμως μεγάλο ενδιαφέρον από εμπόρους, μεταποίηση και υπηρεσίες που λένε και η «Μεγάρων γη» να ξεφεύγει από τη «γη». (Τεχνοκρατικά τα λέει ο οικονομολόγος Δημήτρης Γεωργακής εδώ )
β. Από την άλλη πλευρά, έχουμε έναν πολύ ωραίο μεγάλο χώρο, πρόσφατα ανακαινισμένο, που μπορεί να φιλοξενήσει εκδηλώσεις, παραστάσεις, συναυλίες, έστω και με λιγοστές υποδομές για τεχνική υποστήριξη, αλλά με δυνατότητες, για να γίνονται περίπατοι, αναψυκτήρια, χώροι αναψυχής γενικά. Γιατί όχι ένα «πεδίον Άρεως» όπου οι Αθηναίοι βρήκαν ένα πάρκο(του λεξικού λέξη) να τρέχουν, όπως κάνουν κι αρκετοί Μεγαρείς στη Βαρέα, στο στάδιο, αλλού, αναζητώντας ελεύθερο χώρο.
Η νέα διοίκηση, για το πρώτο, έκανε δήλωση στα εγκαίνια για «εκτός των τειχών», η προηγούμενη, για το δεύτερο, είχε πει ότι το αλσύλλιο θα γινόταν χώρος αναψυχής. Καλά τα είπαν μα η κοινωνία έχει ανάγκες όσο ποτέ, για εξωστρέφεια και διέξοδο.
Και, ναι, μπορεί να είναι απέναντι από τον καταυλισμό αθιγγάνων-και να η ευκαιρία να προστατευθεί το αλσύλλιο που έχει πέσει θύμα κλοπών ακόμα και εμπρησμού-και απέναντι από το νεκροταφείο, αλλά πού το πρόβλημα;
Y.Γ. η φωτογραφία είναι μια… αγαπησιάρικη εικόνα που τυχαία μου άρεσε στη μικρή λίμνη στα Πευκάκια.
γράφει η Αλέκα Σταματιάδη
