Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Στην αρχή του περασμένου αιώνα στα Μέγαρα η ζωή κυλούσε με άλλους ρυθμούς. Πιο αργούς και πιο φυσιολογικούς. Τα ρολόγια τα κουρδιστά της τσέπης με την αλυσίδα τα είχαν μόνο οι γιατροί για να μετράνε τους σφυγμούς, οι δάσκαλοι και ελάχιστοι άλλοι. Οι περισσότεροι, ως αγρότες, τα αστέρια και τον Ήλιο είχαν για ρολόι. Πριν από το χάραμα και όταν ο Αυγερινός έβγαινε στην Ανατολή, ξεκινούσαν για το χωράφι τους και επέστρεφαν αργά το δειλινό μετά τη δύση του Ηλίου. Στα στρωσίδια τους έμεναν, μετά την ανατολή μόνο οι άρρωστοι και τα μωρά .. Κάθε οικογένεια που είχε επτά ή οκτώ παιδιά, δεν ήταν δυνατόν να είχε και τόσα πολλά κρεβάτια. Τα παιδιά κοιμόντουσαν «στρωματσάδα», δηλαδή στο πάτωμα, το ένα δίπλα στο άλλο ,ενώ το μωρό σε μια ξύλινη κούνια. Με το ξημέρωμα, μάζευαν τα στρωσίδια και τα τοποθετούσαν σε μια άκρη του μεγάλου δωματίου το ένα πάνω στο άλλο, στο λεγόμενο «γιούκο». Το πρωινό των παιδιών, για τα πολύ μικρά, ήταν το γάλα από την κατσίκα τους, ενώ τα πιο μεγάλα, έτρωγαν ελιές και ψωμί. Όπως γράφει και ο Κ. Βάρναλης, που το 1911 ήρθε εδώ ως Σχολάρχης, τα περισσότερα παιδιά έτρωγαν για πρωινό ψωμί βουτηγμένο σε κρασί! Το ίδιο ακριβώς έκαναν και οι αρχαίοι Μεγαρείς.
Τα σκουπίδια ήταν. άγνωστο είδος τότε στα Μέγαρα. Δεν περίσσευε τίποτα από το φαγητό τους, που να ήταν για πέταμα. Τα κόκκαλα από το λιγοστό κρέας τα έριχναν στο σκύλο του σπιτιού και τα ψαροκόκκαλα στις γάτες. Τα φλούδια από τα φρούτα ή από τα αγγούρια ,τα έριχναν στις κότες και στην κατσίκα.
Σήμερα τις πεπονόφλουδες τις πετάμε στα σκουπίδια, αφού στην αυλή μας δεν έχουμε ούτε κότες ούτε κατσίκα. Εκείνα τα παλιά χρόνια, καμιά φορά, τύχαινε να έχει παραπέσει στο δρόμο ή στην αυλή μια πεπονόφλουδα και αλίμονο σε όποιον απρόσεχτο θα την πατούσε! Γλιστρούσε και έπεφτε. Από τότε βγήκε η έκφραση, που λέμε στις περιπτώσεις που κάνουμε λάθος από απροσεξία ή κάποιος μας έστησε παγίδα. « Την πάτησα» λέμε τότε και εννοούμε την πεπονόφλουδα . Γενικά βάζουν πεπονόφλουδα διάφοροι σ’ αυτούς που θέλουν να παγιδεύσουν, για να την. πατήσουν!
Το κόλπο της πεπονόφλουδας εφαρμόζουν και πολλές κουτσομπόλες ,όταν θέλουν να πάρουν πληροφορίες για κάποια που έχουν στο μάτι. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι δε χωνεύει την Τασία (φανταστικό όνομα) μια κουτσομπόλα και θέλει να μάθει κάτι εις βάρος της, για να το χρησιμοποιήσει κατάλληλα.
Πλησιάζει μια φιλενάδα της Τασίας και της ρίχνει μια πεπονόφλουδα για να την πατήσει. Της λέει δηλαδή ψέματα, ότι η Τασία την κακολογεί. Η φιλενάδα πατάει την πεπονόφλουδα (παγίδα), θυμώνει και αποκαλύπτει κάποιο μυστικό της Τασίας .. Η κουτσομπόλα το μεγαλοποιεί, βάζει τη. σάλτσα της και το κακό έγινε. Το ίδιο κάνουν και πολλοί άντρες, γιατί δεν είναι αλήθεια ότι οι άνδρες δεν κουτσομπολεύουν !
Το σωστό είναι να μην πιστεύουμε ΚΑΝΕΝΑ όταν μας πληροφορεί ότι κάποιος μας κακολογεί. Κρατάμε την πληροφορία με επιφύλαξη και τηλεφωνούμε στο πρόσωπο που υποτίθεται ότι μας κακολόγησε. Συνήθως η παρεξήγηση λύνεται και τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους. Προσοχή στις πεπονόφλουδες λοιπόν.