Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Τα νιάτα είναι η Άνοιξη της ζωής, αλλά πολύ γρήγορα φεύγουν και δεν ξαναγυρίζουν. Όλοι οι νέοι είναι αυθόρμητοι, ανυπόμονοι και βιαστικοί, λόγω της απειρίας τους. Η κάθε νεανική ψυχή έχει ανάγκη να γαληνέψει, γιατί γρήγορα χορταίνει και βαριέται, εκείνα που επιθύμησε.
Τις τελευταίες δεκαετίες και παρά τις προειδοποιήσεις λίγων πνευματικών ανθρώπων, νέα «πρότυπα» ζωής ήρθαν στην Ελλάδα. Αυτά είναι το χρήματα , η δύναμη και οι απολαύσεις, που δηλητηρίασαν το λαό μας.
Έτσι λοιπόν , αυτό που δεν πέτυχε με την μπότα του ο κατακτητής και με τα όπλα του, το κατάφερε τελικά με τα «δανεικά» μάρκα του, αλλά και με των άλλων δήθεν φίλων μας τα πρότυπα.
Έτσι η κοινωνία μας έφτασε στο σημείο, όχι μόνο να αποδέχεται, αλλά και να επιβραβεύει, σαν σημαντικά πρόσωπα, τους «καπάτσους», τους «αεριτζήδες» και όλα τα τρωκτικά του δημοσίου χρήματος. Κρίμα! Το καινούργιο… «ιδανικό» της απόλαυσης των πάντων, χωρίς φραγμούς και χωρίς αναστολές, δυναμίτισε τις οικογένειες και ρηγμάτωσε τις διανθρώπινες σχέσεις. Το χειρότερο είναι ότι έσπρωξε τους νέους σε παραβατικές πράξεις, για να βρούνε λεφτά για μια τέτοια αχαλίνωτη ζωή! Τέλος ήρθε και η οικονομική κρίση, πριν εννέα χρόνια, που κτύπησε «δικαίους και αδίκους». Είναι τώρα πιο μεγάλη η αβεβαιότητα για το αύριο και η αγωνία του σήμερα. Επίσης η ανεργία , τα ναρκωτικά και τα τροχαία ατυχήματα, κάνουν τους νέους μας να σκέπτονται τώρα, περισσότερο από άλλοτε, την προσωρινότητα του βίου τους. Με άλλα λόγια, επειδή βασανίζουν το νού τους μαύρες σκέψεις για το μέλλον τους, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να απολαύσουν το ΣΗΜΕΡΑ, γιατί μπορεί να μη γεράσουν!
Όμως με αυτά τα άσχημα συναισθήματα, δεν κάνουν πλέον όνειρα για το μέλλον και κοιτάζουν μόνο πώς θα περάσουν τώρα καλύτερα. Να ζήσουν το σήμερα. Νέοι όμως χωρίς όνειρα, είναι σαν τα πουλιά χωρίς φτερά. Δεν μπορούνε τα πουλιά με σπασμένα φτερά να πετάξουν και είναι φοβισμένα, όπως και τα νιάτα της πατρίδας μας, χωρίς όνειρα. Δεν αξίζουν όμως τέτοια μοίρα οι νέοι και οι νέες μας, γιατί στις ψυχές τους καίνε φλόγες ιερές, δηλαδή ΙΔΑΝΙΚΑ, που δεν έχουν ακόμη καταπλακωθεί από τα πικρά καθημερινά και δεν έχουν όλα στραγγαλισθεί από τα συμφέροντα. Αυτά είναι τα λάβαρα και οι σημαίες τους. Ο Βίσμαρκ έλεγε: «Πείτε μου τα ιδανικά των νέων σας, για να σας πω το μέλλον της χώρας σας». Υπάρχει όμως ελπίδα και δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω. Είναι σίγουρο ότι θα ορθοποδήσουμε και πάλι, με ζήλο, μέθοδο και επιμονή, αρκεί να το πιστέψουμε. Ποτέ δεν είναι αργά. Στο DNA είναι γραμμένο όλων των νέων μας, δηλαδή στα γονίδιά τους ,γιατί είναι και παραμένουν ελληνικά. Ας αρχίσουν λοιπόν οι νέοι μας πάλι να κάνουν όνειρα, γιατί χωρίς φωτεινά όνειρα για το μέλλον τους, η ζωή τους θα γίνει εφιάλτης κι αυτό είναι κρίμα και άδικο.