Η άτακτη υποχώρηση στο Συνταγματικό Πραξικόπημα
Γιατί ήταν ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ;
Ο πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, κατά παράβαση του άρθρου 92 του συντάγματος, που προβλέπει : <<Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ονοματίζει τον Πρωθυπουργό και, έπειτα από πρόταση αυτού, ονοματίζει τους υπουργούς>>.
Αρνήθηκε να ονοματίσει τον υπουργό οικονομικών, όπως του πρότεινε ο πρωθυπουργός Giuseppe Conte, πράττοντας έτσι πραξικόπημα εις βάρος του Ιταλικού συντάγματος που είναι παράλληλα ο θεματοφύλακας του. Αυτοανακηρύσσοντας έτσι τον εαυτό του ως βασιλέα της Ιταλίας διόρισε σαν πρωθυπουργό του τον Riccardo Cotarella, γνωστό ανδρείκελο των αγορών και πρώην υπάλληλο του Δ.Ν.Τ, άρα ο καταλληλότερος για τη δουλειά των αγορών που διοικεί ως φαίνεται, ανοικτά πλέον, την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γιατί όμως χαρακτηρίζεται σαν ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΟ πραξικόπημα;
Αυτό φαίνεται από τις δηλώσεις του ιδίου του προέδρου αλλά και άλλων Ευρωπαίων αξιωματούχων.
Στην αναγγελία για το “ρίξιμο“ της κυβέρνησης Conte, χαρακτηριστικά ανέφερε:.
“Η επιλογή του προσώπου του υπουργού οικονομικών μιας κυβέρνησης, αποτελεί πάντα άμεσο μήνυμα εμπιστοσύνης ή αναστάτωσης για τους οικονομικούς και χρηματιστικούς διαχειριστές (αγορές). Ζήτησα γι` αυτό το υπουργείο οικονομικών (ΑΝΑΡΜΟΔΙΩΣ), έναν επίσημο πολιτικό εκφραστή της πλειοψηφίας (του λαού), συνεπή με την προγραμματική συμφωνία της κυβέρνησης, έναν πολιτικό που πέρα από την εκτίμηση και την αναγνώριση στο πρόσωπο του, να μην είναι χαρακτηρισμένος σαν υποστηριχτής μιας γραμμής που πολλές φορές έχει διακηρύξεις, που θα μπορεί να προκαλέσει πιθανά ή αναπόφευκτα την ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ“.
Όμως ο Ιταλικός λαός έδωσε πάνω από 50% στα δυο αυτά κόμματα, διότι στα προγράμματα τους προβλέπονταν η έξοδος από το ευρώ. Άρα ήταν ξεκάθαρη η απόφασή του για την ανάκτηση τουλάχιστον της νομισματικής κυριαρχίας του, που ο Πρόεδρος την έγραψε στα “παλαιά υποδήματα του“, προς το καλό των αγορών βεβαίως – βεβαίως .
Χαρακτηριστική είναι επίσης μια δήλωση του επιτρόπου Έντεγκερ που τραβάει το αυτάκι των Ιταλών λέγοντας ότι: <<Οι αγορές θα διδάξουν τους Ιταλούς, να ψηφίζουν σωστά>>.
Όπως βλέπομε δεν υπάρχει πουθενά η θέληση του Ιταλικού λαού παρά μόνο των αγορών. Πως λοιπόν μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό το πράγμα, παρά Συνταγματικό πραξικόπημα;
Μεγάλη σημασία έχει για εμάς η κωδικοποίηση της νίκης αυτής έτσι ώστε να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα που θα μας βοηθήσουν για τις δικές μας πράξεις, προς την τελική νίκη του πολέμου αυτού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟΝ
ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ
Η εμπράγματη κατάργηση του διπολισμού, δεξιά-αριστερά, εντός του κοινωνικού ιστού με την ταυτόχρονη συσπείρωση του λαού στο όνομα της πατρίδας και με βασικό αίτημα την εθνική τους ανεξαρτησία, δίνοντας έτσι ξεκάθαρη εντολή σε δυο κόμματα που εκφράζουν αυτή τη θέληση, είναι το πρώτο σημείο που θα πρέπει να εστιάσουμε.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟΝ
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΚΤΗΝΟΥΣ ΦΑΝΗΚΕ ΚΑΘΑΡΑ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΗΣ Ε.Ε.
Μετά από αυτή τη συμπεριφορά δεν νομίζω να υπάρχει λογικός άνθρωπος, στις χώρες της Ευρωζώνης, που να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι το οικοδόμημα αυτό είναι σάπιο, ακραία φασιστικό και πολύ επικίνδυνο για τους λαούς. Υπήρχε μια αντίληψη ότι τα έκαναν αυτά στην Ελλάδα επειδή είμαστε μια μικρή χώρα και αδύναμη.
Η Ιταλία όμως είναι μικρή χώρα; Είναι μήπως αδύναμη;
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΡΙΤΟ
ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ – ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ
Τα δύο κόμματα της κυβέρνησης της Ιταλίας δεν τα λες ριζοσπαστικά πόσο μάλλον επαναστατικά. Άρα οι αγώνες του Ιταλικού λαού θα πρέπει να συνεχιστούν αδιάκοπα μέχρι την ολική απελευθέρωση τους από τον ζυγό του χρέους, κρατικού και ιδιωτικού, που μας έχει οδηγήσει η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ.
Είμαι σίγουρος ότι η λύση στο πρόβλημα θα πρέπει να περάσει μόνο μέσα από ριζοσπαστικές πράξεις , με όποιον τρόπο τις κατανοεί ο κάθε λαός.
Μεγάλη σημασία όμως, αυτή τη στιγμή έχει η κατανόηση ότι κερδήθηκε μια ακόμη μάχη, που για την Ιταλία είναι η μάχη των μαχών του πόλεμου, που έχουν κηρύξει οι χρηματιστικές αριστοκρατίες του απόλυτου αυταρχισμού, ενάντια των λαών.
Από εδώ και πέρα ότι και να κάνουν δεν θα μπορέσουν με τίποτα να ανατρέψουν την θέληση του Ιταλικού λαού για την άσκηση της κυριαρχίας του και την έξοδο της πατρίδας το από το μόρφωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν και το σύστημα δεν θα διστάσει ακόμα και να βρει μια δικαιολογία για να κατεβάσει ακόμα και το στρατό ενάντια στη θέληση των λαών.
Υ.Γ.
Όταν γραφόταν αυτό το άρθρο δεν είχε γίνει η αναμενόμενη <<κωλοτούμπα>> από τον πρόεδρο της Ιταλικής <<Δημοκρατίας>>. θα επανέλθω βέβαια με νέο συμπληρωματικό άρθρο μου .
Κώστας Αν. Δέδες
Αρχιτέκτων Μηχανικός
Συντονιστής της Τ.Ο. Ε.Πα.Μ. Δήμου Μεγαρέων
Ενιαίου ΠΑ-λλαικού Μετώπου (Ε.ΠΑΜ)