- Fake news for ever… Τι να κάνουμε, ως λαός μας αρέσει το παραμύθι…
- Παραμυθιαζόμαστε γενικώς και ειδικώς αλλά τι περιμένεις μεγαλώσαμε με παραμύθια και μύθους και πάμε συνεχίζοντας…
- Και καθόμαστε και διαβάζουμε κάθε περίεργο στο ίντερνετ που ούτε τον έχουμε ξανακούσει ή ξαναδεί, αλλά έχει βάλει από κάτω έναν βαρύγδουπο τίτλο, που ούτε τον έχουμε ξανακούσει…
- Αλλά όμως τον εμπιστευόμαστε… Και δεν εμπιστευόμαστε αυτόν που είναι επαγγελματίας, δίνει τη μάχη του και εξετάσεις κάθε μέρα, ξέρουμε ότι θα τον ξαναβρούμε και σίγουρα δεν θέλει να διαψευστεί… αλλά εμείς εκεί… αυτούς τους τάδε-ταδόπουλου, που κομίζουν την μόνη αλήθεια… Έτσι είμαστε, έτσι ήμασταν ως λαός, λες και ο Τσιόδρας και ο κάθε επιστήμονας αυτού του μεγέθους θέλει να χαλάσει ό, τι έκανε όλη του τη ζωή, επειδή του το’πε ο Μητσοτάκης, οι Μασσόνοι, οι Εβραίοι, οι Νεφελίμ, οι Ρόθτσιλντ, οι Αρειανοί και ο προσφάτως χωρισμένος Bill Gates…
- Τέτοιοι είμαστε, μας αρέσει η παραμύθα, αλλά look who’s talking, ποιος μιλάει για ηλικιακό ρατσισμό, αυτός που όταν ήταν κοντά στα 50, έλεγε τον προκάτοχό του (όταν ήταν 60άρης) γηραιό…
- Εμπρός λοιπόν-πίσω που έλεγε και ο Πόποτας στο Κολοκοτρωνίτσι…
- Και βλέπω ότι σύντομα αρχίζουν τα όργανα για ζωντανές συνεδριάσεις, πόσο θα συνεχίσουν να κρύβονται με πρόσχημα τον κορωνοϊό…
- Αλλά έτσι με τη συχνότητα και τον τρόπο που γίνονται τα συμβούλια η τοπική αυτοδιοίκηση θα γίνει μόνο για αυτούς που δεν έχουν να κάνουν κάτι στη ζωή τους και προσπαθούν να γεμίσουν τις ώρες τους… Εμπρός συνταξιούχοι, άεργοι, κλπ. δυνάμεις, ιδού χώρος για να περνάτε τις ώρες σας εάν έχετε αϋπνίες… γιατί εάν τελειώνει ένα συμβούλιο στις 4, στις 5, ποιος εργαζόμενος, παραγωγικός άνθρωπος θα παραμείνει να συμβάλλει με ιδέες και με δημιουργικότητα…
- Μόνο βόλεμα, θεσούλα, αυτοκινητάκι…
- Φέτος οι Μάηδες έγιναν κυλιόμενοι, ο καθένας ό, τι μέρα ήθελε, ακόμα μια συνέπεια του covid, αλλά πού θα πάει, θα μπούμε πάλι σε μια σειρά…
- Σειρά, θα μου πεις, θέλεις στους Μάηδες και τα έθιμα, εδώ ο κόσμος, κυριολεκτικά, χάνεται κι εγώ σκέφτομαι κατηφένια και παραδόσεις, αλλά κι εγώ πάλι δεν μπορώ, έχω τους φίλους μου που έχουν τις ευαισθησίες τους…
- Εμπρός-πίσω λοιπόν, μπρος τα περήφανα γηρατειά που νιώθουν νιάτα!
- (Όπως έλεγε και το δημοτικό τραγούδι «να’ταν τα νιάτα δυο φορές…»)
