Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Οι σωστοί πολιτικοί και οι άνθρωποι του πνεύματος, πρέπει να είναι οι δέκτες των μηνυμάτων των καιρών τους. Να καταγράφουν κάθε κραδασμό της κοινωνικής ζωής και να στηλιτεύουν το αισχρό, το κακό, για να ξυπνήσουν τις ναρκωμένες συνειδήσεις. Δεν πρέπει να μένουν σιωπηλοί, αλλά με τη σάλπιγγα του πνεύματος και της αλήθειας, να καλούν σε γενικό συναγερμό και σε επιστράτευση τις ηθικές δυνάμεις του λαού, για να ξεπεράσει την κρίση, τον κάθε ξεπεσμό.
Ο ηθικός πολίτης, όπως και κάθε έντιμος Δημοκρατικός πολίτης, δεν είναι φανατικός. Από τη στιγμή και πέρα που θα έχει κάπου «προσχωρήσει», θα είναι αχρηστευμένος και θα έχει προδώσει την αποστολή του, που είναι να διατηρεί την αυτοτέλεια, που χρειάζεται, για να ελέγχει και να διαφωτίζει. Να είναι δηλαδή αμερόληπτος πιο πολύ και από τον δικαστή.
Το να προσχωρείς κύριε δημοσιογράφε , για παράδειγμα ,σε μια παράταξη, της δίνεις προκαταβολικά συγχωροχάρτι, για οτιδήποτε κάνει. Έγινες… διαφημιστής της.
Ηθικός όμως άνθρωπος δεν είναι μονάχα αυτός που γράφει και δημοσιεύει. Είναι και κάθε πολίτης που ωρίμασε ηθικά και πνευματικά, όσο πρέπει για να αποκτήσει αίσθημα προσωπικής ευθύνης απέναντι στο συνάνθρωπο.
Ο άνθρωπος του πνεύματος, δεν εξαντλεί το χρέος του, όταν περιορίζεται σε στοχασμούς και στην επιστήμη του ή τέχνη του. Παράλληλα υπάρχει και η κοινωνική του αποστολή, που είναι εξίσου σημαντική. Όσο σοφός, όσο «ευλογημένος» κι αν είσαι, όταν παραμένεις αδρανής, γίνεται άχρηστος κατά τον Θουκυδίδη, που έγραψε: «Εκείνους που απέχουν απ’ τις υποθέσεις της πολιτείας δεν τους θεωρούμε φιλήσυχους, αλλά άχρηστους».
Σε ώρες λοιπόν κρίσης θεσμών και αξιών, σε μέρες κρίσης γενικά όσοι σωπαίνουν, από δειλία ή καιροσκοπισμό προδίνουν και προδίνονται, δηλαδή, με άλλα λόγια, αδικούν τους άλλους και τον εαυτόν τους. Όπως έλεγε και ο Μάρκος Αυρήλιος «αδικεί ου μόνον ο ποιών τι, αλλά και ο μη ποιών». Αδικεί και όποιος αδρανεί.
Το περίεργο είναι ότι στις μέρες μας αυτοί που ξέρουν δεν μιλούν και όσοι μιλούν… δεν ξέρουν! Κάθε μέρα ακούμε και βλέπουμε άσχετους να μας… βομβαρδίζουν με ανοησίες στην τηλεόραση και με ύφος περισπούδαστο ! Δεν εννοούμε τις ψυχαγωγικές εκπομπές στα πρωινάδικα, αλλά όσους σχολιάζουν στα δελτία ειδήσεων.
Άγνωστο ήταν ανέκαθεν το μέλλον, αλλά τώρα που με την οικονομική κρίση, που κρατάει χρόνια, έγινε ακόμα πιο αόρατο. Οι θέσεις εργασίας, που κάποτε κατείχαν οι συμπολίτες, σήμερα θεωρούνται όχι μόνο προσωρινές, αλλά και χάνονται απροειδοποίητα μαζί με τις επιχειρήσεις που τις προσφέρουν. Αυτό είναι ένα από τα προβλήματα των νέων σήμερα στην περιοχή μας.
Τα παιδιά αυτά προχωρούν στο σκοτάδι. Ποιο επάγγελμα τους ταιριάζει; Ποιο δρόμο να ακολουθήσουν; Ποιος θα τους καθοδηγήσει; Η ανεργία και η «μαύρη» εργασία δεν αντιμετωπίζονται με «επιδόματα», ούτε με κοκορομαχίες μεταξύ των εκπροσώπων των κομμάτων και φυσικά ούτε με τη ΣΙΩΠΗ.