της Αλέκας Σταματιάδη
Το κουτσομπολιό κάθε μορφής είναι δεδομένο, ότι εξιτάρει τα πλήθη που ασχολούνται με πρόσωπα, πράγματα και μυστικά και έτσι συμβαίνει μοιραία και στην πολιτική. Το πολιτικό κουτσομπολιό με φήμες, διαρροές, χωρίς πράξεις και έργα, μπορεί να είναι μια παθογένεια του συστήματος, αλλά χρειάζονται και τα μικρόβια..
Επί του προκειμένου, στον Δήμο Μεγαρέων, το πολιτικό κουτσομπολιό φουντώνει όσο πλησιάζουν οι εκλογές-τι πιο τετριμμένο. Και αυτή τη φορά αφορμή είναι μια δημοσκόπηση, η οποία αν έχουμε καταλάβει καλά από φήμες, την έχει “παραγγείλει”, όπως λέμε στην αγορά της επικοινωνίας, συγκεκριμένο πρόσωπο για να “δει” τι συμβαίνει και αναλόγως να κινηθεί- η πιο σωστή κίνηση για έναν πολιτικό, να μετρήσει, να σταθμίσει και μετά να αποφασίσει. Μια κίνηση που είχε πολλά-πολλά χρόνια να γίνει, σημάδι ίσως του πολιτικού ερασιτεχνισμού της χειραψίας και του χτυπήματος στην πλάτη, στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Αττικής.
Οι φήμες λοιπόν φούντωσαν για το ποιοι θα είναι τελικά Υποψήφιοι Δήμαρχοι Μεγαρέων με αφορμή μια δημοσκόπηση.
Γενικότερα, και κακώς κατά τη γνώμη μου, οι δημοσκοπήσεις έχουν αποκτήσει χαρακτηριστικά μυθολογικού τύπου, από πολιτικά πρόσωπα, ως θέσφατο εκλογικής επιτυχίας ή όχι. Όμως αποτυγχάνουν και “αποτυγχάνουν” πάρα πολύ συχνά, διότι ερμηνεύονται λάθος. Το λάθος γίνεται από τους πολιτικούς που θέλουν να ακούν αυτό που βολεύει, που κάνουν ερμηνείες ποσοστών και μετρήσεων χωρίς να είναι πολιτικοί αναλυτές, σύμβουλοι στρατηγικής επικοινωνίας και πολιτικής και δεν μετράνε καν “κουκιά”, αλλά βλέπουν μόνο ένα νούμερο.
Aπό ακαδημαϊκής μου ενασχόλησης, το σίγουρο που πρέπει να υπενθυμίσω είναι το λογικό: καμία δημοσκόπηση δεν ισχύει, παρά τη δεδομένη στιγμή της μέτρησης, και πάλι υπό όρους και περιορισμούς.
Η δημοσκόπηση δεν είναι παρά το κλικ της φωτογραφίας στιγμής. Την επόμενη στιγμή, αν συμβεί κάτι ή ανακοινωθεί κάτι, η γνώμη του ψηφοφόρου αλλάζει. Και αυτό έδειξε και η δημοσκόπηση στο Δήμο Μεγαρέων (από τις “διαρροές” που ακούστηκαν και μου φάνηκαν πολύ εύλογες, αν παρατηρήσει κάποιος τις κινήσεις της κοινής γνώμης και του κόσμου στην περιοχή): το κλίμα είναι ρευστό, τίποτα δεν είναι διαμορφωμένο παρά η αλλαγή.
Στις παρέες, δεν είναι λίγες οι φορές που με ρωτάνε “Και τώρα ποιοι βάζουν για Δήμαρχοι;“-έτσι ακριβώς. Οι άνθρωποι δεν ασχολούνται, ή δεν ξέρουν γιατί δεν είναι σαφές, δεν το δηλώνουν ξεκάθαρα, ακόμα ποιοι θα είναι υποψήφιοι δήμαρχοι και ποιοι οι συνδυασμοί, αλλά ενδιαφέρονται να μάθουν ποιοι θα είναι οι “άλλοι”, οι “καινούργιοι”.
Άραγε πόσα έχουν αλλάξει γύρω μας, από το 2014 που έγινε η τελευταία αλλαγή διοίκησης στον Δήμο Μεγαρέων;
Ο κόσμος δεν είναι σίγουρα ο ίδιος, μετά από μεγάλες οικονομικές κρίσεις, την πανδημία, μεγάλους μετασχηματισμούς στις κοινωνικές τάσεις, με την κλιματική αλλαγή και τις τεχνολογίες επικοινωνίας να γίνονται οχήματα νέων κοινωνικών προβληματισμών.
Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει και οι τάσεις αλλαγής είναι φανερές και στην περιοχή μας. Οπότε παρότι πολιτικά πιθανολογείται, η πολιτική σταθερότητα (ή στασιμότητα) είναι μάλλον σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Αυτό που θα πρέπει συνολικά ως κοινωνία να δούμε, πέρα από την αποτυχία ή όχι μιας απλής στιγμιαίας δημοσκόπησης είναι η αποτυχία μας και η οπισθοδρόμηση ως πόλης, πολεοδομικά, περιβαλλοντικά, κοινωνικά, πολιτισμικά. Ποιος μπορεί τελικά να βοηθήσει μια περιοχή και τους πολίτες της; Τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ο Δήμαρχος σήμερα, “καλό” ινσταγκραμικό προφίλ; καλό “κοινωνικό” προφίλ με παρουσία σε κοινωνικές κλπ εκδηλώσεις; Η εκλογική συμπεριφορά είναι ολόκληρο επιστημονικό πεδίο και μόνο υποθέσεις σε συγκεκριμένες περιπτώσεις μπορούμε να κάνουμε.
Κλείνοντας, θα ρισκάρω μια πρόβλεψη για τον επόμενο Δήμαρχο: ο επόμενος Δήμαρχος θα είναι αντί-στάρ ή και “outsider”. Ποιος πείθεται σήμερα να ψηφίσει πολιτικό που διέπεται κυρίως από κινήσεις μεγαλομανίας, ντεμέκ κύρους, ιδιαίτερα μετά από δύο χρόνια πανδημίας, με τη βενζίνη να καβαλάει το δίευρω. Χωρίς λαϊκισμούς και χωρίς δήθεν “επικοινωνιακά τρικ” του πάλαι ποτέ-οι ψηφοφόροι δεν είναι ηλίθιοι– ο νέος Δήμαρχος θα είναι ένας από εμάς.