Με αφορμή το άρθρο του Χρ. Γιανναρά στην Καθημερινή.
γράφει ο Λουκάς Μπισταράκης
«Από το Rhode Island των ΗΠΑ, μια χούφτα Έλληνες, στα πιο σημαντικά κέντρα της σύγχρονης έρευνας και τεχνολογίας, την Κυριακή 17/10/21 οργάνωσαν μια διαδικτυακή συζήτηση, με αφορμή τα 200 χρόνια από την επανάσταση του ’21. Θέμα της συζήτησης όχι κενολογίες και συναισθηματικές φούσκες, αλλά το ερώτημα: “ΕΧΕΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ;» Και αυτό είναι παρήγορο, το πώς καταλαβαίνουν τον εορτασμό της εθνεγερσίας μια χούφτα Έλληνες, στην άλλη άκρη της γής ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΟΔΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΜΙΑΚΗΣ ΑΠΕΡΙΣΚΕΨΙΑΣ ,ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΘΕΤΟΝΤΑΣ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ, ΟΧΙ ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΦΟΛΚΛΟΡ.
Η προκήρυξη: «Τι σήμαινε ‘’κατ΄αλήθειαν βίος» για τους αρχαίους Έλληνες; Πώς σχηματίζεται το κατόρθωμα της ‘’πόλεως’’ και της κοινωνίας των σχέσεων;
–Πώς κατέστη δυνατός ο πολιτιστικός εξελληνισμός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας;
— Πώς απάντησε ο Χριστιανισμός στις μεταφυσικές αναζητήσεις του Ελληνισμού;
–Είναι η γλώσσα μας το πιο απτό τεκμήριο της διαχρονικής μας συνέχειας; Πώς η αρχαία ελληνική γλώσσα υπηρέτησε το άθλημα της πολιτικής σκέψης στην κλασσική περίοδο, αλλά και το πρωταρχικό βιωματικό περιεχόμενο της χριστιανικής εκκλησιαστικής εμπειρίας;
–Υπάρχει σύνδεση του αρχαιοελληνικού φιλοσοφικού λόγου με τον λόγο των Πατέρων της Εκκλησιάς;
–Η βυζαντινή Εκκλησία των πιστών έχει στοιχεία πολιτικού γεγονότος; Μπορεί να έχει η εκκλησιαστική κοινωνία σχέσεων και διοικητικές προεκτάσεις;
–Υπάρχει ποιοτική συνέχεια μεταξύ βυζαντινής και αρχαιοελληνικής τέχνης;
–Πως μπορεί να εξηγηθεί η διατήρηση της ελληνικής συνείδησης και η αξιοθαύμαστη αντοχή της στα 400 χρόνια της Τουρκοκρατίας;
— Ποια είναι τα δείγματα συνέχειας του ελληνικού κόσμου και πολιτισμού στην Τουρκοκρατία;
–Για να ερμηνεύσει κανείς τα γραφόμενα του στρατηγού Μακρυγιάννη ,χρειάζεται να έχει γνώση της εκκλησιαστικής εμπειρίας και γλώσσας. Πώς συνέβη να έχει ο Μακρυγιάννης αυτή την εμπειρία ύστερα από 400 χρόνια σκλαβιάς, ενώ ο σύγχρονος Έλληνας να την έχει χάσει σε 200 μόλις χρόνια;
-Ποιος ήταν ο σημαντικότερος παράγοντας που οδήγησε τον Ελληνισμό στη σημερινή πολιτιστική του αλλοτρίωση; Τι ήταν αυτό που έκανε τους Έλληνες να αδιαφορήσουν για το μεγαλείο και τη χαρά που τους έδινε η πατροπαράδοτη πολιτισμική τους πρόταση και να ζηλέψουν έναν πολιτισμό, που κολακεύει τον ατομοκεντρισμό των ενστίκτων;
-Υπάρχει δυνατότητα να ζήσει ο σύγχρονος άνθρωπος τη χαρά του αθλήματος των σχέσεων κοινωνίας ελευθερωμένος από τη λοιμική της χρησιμοθηρίας;
-Είναι να διδαχθεί και μεταλαμπαδευθεί ο έρωτας για την ελευθερία, την αυθυπέρβαση, την κοινωνούμενη μεταφυσική ελπίδα; >>
Σίγουρα είναι μια έκπληξη τα ερωτήματα, να έρχονται από το Rhode Island των ΗΠΑ. Τόσο ο στόχος όσο και η καταγωγή των ερωτημάτων δηλώνουν υποψία για “φλέβα χρυσού”, που βρίσκεται στην πατρώα γή.
Από απόσταση της αποδημίας, κάποιοι Έλληνες διερωτώνται, αν έχει διαχρονική ενότητα και συνέχεια ο πολιτισμός των προγόνων τους, αν υπάρχουν ρεαλιστικές δυνατότητες και ενεργός βούληση να επιβιώσει η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ στον εξ ορισμού ατομοκεντρικό και παγκοσμιοποιημένο τρόπο και πολιτισμό που πήραμε “κάλπικον δάνειον”, από τη Δύση.
Είναι κυριολεκτικά δραματική η σύγχυση: Σε ποια ταυτότητα θα καταλήξει ο κρατικός Ελληνισμός; στη δανική συνείδηση του μεταπρατικού έθνους-κράτους, ή στην ταυτότητα που αναδείχνει η διαχρονική συνέχεια; Θα είναι βραχυπρόθεσμα η Ελλάδα της κυρίας Γιάννας ή η ζωντανή μέσα στους αιώνες πρόταση πολιτισμού –“γιγαντομαχία περί της ουσίας”;
Χρ. ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ Ν΄ΑΠΑΝΤΗΘΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ!