Στα θρανία 24 χρόνια μετά… και από τον Οκτώβριο φοιτήτρια στο Γεωπονικό Αθήνας
γράφει για την εμπειρία της προετοιμασίας η Τζοβάνα Βογιατζή, απόφοιτος ΕΠΑΛ
Πάντα μου άρεσαν οι προκλήσεις, κι όταν έβαζα στόχους αγωνιζόμουν να τους επιτύχω.
Πώς αποφάσισα να επαναφοιτήσω στο Λύκειο, 24 χρόνια μετά, και μάλιστα αυτή τη φορά στο ΕΠΑΛ για δύο χρόνια;
Μέσα από τις άπειρες συζητήσεις που έκανα με τους γιους μου για διάφορα θέματα, εισέπραττα μια διάθεση φυγοπονίας και αίσθησης ότι όλα είναι δύσκολα. Ήθελα λοιπόν να τους αποδείξω πως τίποτα δεν είναι αδύνατο, αρκεί να το θέλει κάποιος πραγματικά. Δύσκολο ήταν, αυτό είναι αλήθεια. Γιατί έχω οικογένεια και η καθημερινότητα όταν μοιράζεται ανάμεσα σε οικογένεια, σχολείο, εργασία, διάβασμα και φροντιστήρια, κάθε άλλο παρά εύκολη μπορεί να είναι. Υπήρχαν στιγμές που απογοητευόμουν, γιατί δεν είχα χρόνο ούτε για τα πιο βασικά πράγματα, που όλη η οικογένεια πιέστηκε από τη δική μου απουσία από το σπίτι, αλλά το αποτέλεσμα δικαίωσε τους κόπους μου και τις θυσίες της οικογένειάς μου.
Πλέον είμαι φοιτήτρια στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Θα σπουδάσω αυτό που ονειρευόμουν και ποτέ δεν ξέρεις τι ακολουθεί στο τέλος μιας διαδρομής.
Το σημαντικότερο για να φέρει κάποιος εις πέρας όλη αυτή τη διαδικασία των Πανελληνίων είναι να είναι συνεπής σ’ αυτό που κάνει. Αλλά και να έχει τη στήριξη από το οικογενειακό του περιβάλλον. Γιατί οι απογοητεύσεις είναι πολλές κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. Θέλει πείσμα, επιμονή κι υπομονή.
Γι’ αυτό και θέλω να ευχαριστήσω θερμά τους καθηγητές μου και τους ανθρώπους από το οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον, που στάθηκαν δίπλα μου σ’ όλη αυτή την προσπάθεια και με ενθάρρυναν ψυχολογικά ο καθένας με τον δικό του τρόπο.