Συνεντεύξεις με επιτυχόντες μαθητές των Πανελληνίων: Κ. Κουβάς, Ε. Παπαλευθέρη, Ε. Καρανικολή, Φ. Βρυττιά, Ε. Τσίγκρη
[quote]”Δεν τα παρατάμε στις πρώτες δυσκολίες. Η κρίση δυναμώνει την επιμονή μας να δικαιωθούν οι κόποι μας”[/quote]
Συνεντεύξεις: Αλέκα Σταματιάδη
Σε ένα απαισιόδοξο, μίζερο, κοινωνικό και πολιτικό έδαφος, άνθισε η χαρά της επιτυχίας των παιδιών των πανελληνίων που φέτος παρά τις αντιξοότητες και τα “capital control” έδειξαν το δρόμο της προόδου.
Αντιστάθηκαν στην κακή ψυχολογία και σε όσα μύρια έφερε η κρίση. Ίσως μόνο οι επιλογές τους να ήρθαν πιο κοντά στην αγορά εργασίας, αναγκάστηκαν δηλαδή να σκεφτούν πιο «πρακτικά».
Μιλήσαμε με ορισμένους από τους επιτυχόντες των σχολείων της πόλης μας, οι οποίοι σε όσα ακολουθούν αποδεικνύουν ότι άξιζαν την επιτυχία…
[quote]Κωνσταντίνος Κουβάς: “Η κρίση της σημερινής ελληνικής κοινωνίας δεν επηρέασε την επιλογή μου καθώς πιστεύω πως αν κάνεις αυτό που αγαπάς πετυχαίνεις κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες”[/quote]
Η Ελένη Παπαλευθέρη και ο Κωνσταντίνος Κουβάς ήρθαν χαμογελαστοί στα γραφεία μας
Ο Κωνσταντίνος, γιος του οδοντιάτρου Βασιλείου Κουβά, μπήκε 3ος στη σχολή της ειδικότητας του πατέρα του, στην Οδοντιατρική του Πανεπιστημίου Αθηνών. Και παρότι πολλοί γιατροί μεταναστεύουν, ο νέος φοιτητής μας βλέπει πολλούς νέους δρόμους στην μέσα από την επιστήμη της οδοντιατρικής. «Την πρώτη δόση ευχαρίστησης, χαράς και υπερηφάνειας ένιωσα την ημέρα των βαθμολογιών, μας είπε ο Κωνσταντίνος Κουβάς.
Έχοντας συγκεντρώσει περισσότερα μόρια απο την περσινή βάση της σχολής, καθώς και επειδή πολλοί μιλούσαν για μείωση των βάσεων, είχα πειστεί για την εισαγωγή μου στην Οδοντιατρική Σχολή Αθηνών.
Εκείνο όμως που δεν περίμενα ήταν ότι κατέλαβα την τρίτη θέση στη σειρά επιτυχίας. Ήξερα πλέον ότι οι κόποι και οι προσπάθειες μιας χρονιάς ανταμείφθηκαν και ήμουν απόλυτα ικανοποιημενος».
Όταν τον ρωτήσαμε για την προετοιμασία του μας είπε ότι δεν στερήθηκε έστω και λίγο ελεύθερο χρόνο, και πιέστηκε μόνο τους τελευταίους μήνες: «Στην προετοιμασία μου βασικό ρόλο είχε το συστηματικό και μεθοδικό διαβασμα το οποίο στοχευε στην κατανόηση και εμβάθυνση των γνώσεων, και οχι το πολύωρο και κουραστικό διάβασμα που στηρίζεται στην απλή απομνημόνευση. Έτσι με το να διαβάζω λίγες , αλλά «καλές» ώρες , έκανα «κτήμα» μου τα όσα διάβαζα, τα κατανοούσα , ενώ ταυτόχρονα είχα χρόνο για εξόδους , ή για να ασχοληθώ με ό,τι με ξεκούραζε.
Το σχολείο και τα φροντιστήρια αποτελούσαν καθημερινή ρουτίνα, συμπλήρωναν το προσωπικό διάβασμα, έλυναν τις απορίες και πάντα είχαν κάτι καινούργιο να προσφέρουν. Ακόμα, προσωπικά, χρησιμοποιούσα το διαδίκτυο πολύ συχνά, όχι τόσο για την επίλυση ασκήσεων , αφού λόγω του τεράστιου όγκου εκείνων που κυκλοφορούν περισσότερο μπερδεύουν παρά βοηθούν , αλλά για την καλύτερη κατανόηση διαφόρων φαινομένων και όσων διάβαζα».
Στην Οδοντιατρική τον ώθησαν τα ερεθίσματα από την ιδιότητα του πατέρα του και ακόμα «το γεγονός οτι μπορείς να συμμετέχεις συνεχώς σε μετεκπαιδεύσεις, σεμινάρια και συνέδρια, με έκανε να καταλάβω ότι η οδοντιατρική πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ειδικότητα.
Ακόμα κριτήρια αυτής της επιλογής υπήρξαν η επαγγελματική αποκατάσταση, οι ποικίλες μεταπτυχιακές ευκαιρίες και η συνεχής εξέλιξη της συγκεκριμένης επιστήμης».
Η κρίση τον επηρέασε; Όχι, μας απάντησε, γιατί οι σημερινές συγκυρίες είναι ανεξάρτητες από την επιλογή επαγγέλματος.
«Η κρίση της σημερινής ελληνικής κοινωνίας δεν επηρέασε την επιλογή μου καθώς πιστεύω πως αν κάνεις αυτό που αγαπάς πετυχαίνεις κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Κατά την γνώμη μου το πτυχίο δεν είναι ένα απλό “χαρτί” αλλά το “εισιτήριο επιβίωσης ” σε μια ανταγωνιστική αγορά εργασίας. Βέβαια το πτυχίο δεν πρέπει να εφυσυχάζει καθώς δεν εγγυάται εργασία σε κανέναν απρόθυμο να εργαστεί.
Κανένας υποψήφιος δεν θα πρέπει να ξεκινά την προετοιμασία του σκεπτόμενος ότι ανηφορίζει τον δικό του «Γολγοθά».
Αντιθέτως πρέπει να βρει τα θετικά αυτης της υπερεκτιμημένης διαδικασίας και έτσι θα ανταποδώσει καλύτερα και πιο ξεκούραστα.
Ακόμα, συστηματικό διάβασμα, κατανόηση και εμβάθυνση, ιδιαίτερη προσοχή στο σχολείο και στα φροντιστήρια(πολλοί κάνουν το λάθος και αγνοούν το σχολείο, ενώ στην πραγματικότητα έχει πολλά επιπλέον να προσφέρει), ξεκούραση και οχι ιδιαίτερες «περικοπές» στον ύπνο,απαραίτητη η συμμετοχή στην πενθήμερη εκδρομή(!), και το βασικότερο απ’ όλα ψυχραιμία και λιγότερο άγχος την ώρα των εξετάσων , αλλά και καθ’ολη την διάρκεια της χρονιάς , είναι όσα χρειάζεται να ακολουθήσει ο υποψήφιος των εξετάσεων για να οδηγηθεί στην δική του επιτυχία».
«Το σύστημα των πανελλήνιων εξετάσεων κατά την γνώμη μου είναι υπερεκτιμημένο και λιγότερο δύσκολο απο όσο φαντάζει. Τα φετινά θέματα απαιτούσαν πληρη κατανόηση και εμβάθυνση στην ουσία των γνώσεων αλλά και κριτική σκεψη , σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές, και πιστεύω ότι αν συνεχιστεί αυτή η πορεία, θα αποτελεί πλέον ένα καλό και δίκαιο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαιδευση. Βέβαια, ένα μειονέκτημά του, και κάτι που θα άλλαζα, ειναι ότι η τύχη του μαθητή καθορίζεται μόνο απο μια τρίωρη εξέταση σε κάθε μάθημα , έτσι ώστε μια ατυχία της στιγμής να του κοστίσει την θέση του στο πανεπιστήμιο της πρώτης επιλογής. Επομένως θεωρώ ότι μια δεύτερη ευκαιρία αλλά και περισσότερη έμφαση στην συνολική πορεία του μαθητή καθ’όλη την διάρκεια της σχολικής χρονιάς θα έκανε το σύστημα περισσότερο δίκαιο και αντικειμενικό».
[quote]Ελένη Παπαλευθέρη: «Οι συνθήκες με οδήγησαν στην ανακάλυψη των θησαυρών-νέων ελληνικών πανεπιστημίων»[/quote]
Δεν απογοητεύθηκε που δεν κατάφερε να μπει στην Ιατρική, στη σχολή του πατέρα της πνευμονολόγου Ελευθέριου Παπαλευθέρη αλλά βρήκε τη σχολή-«θησαυρό» όπως μας είπε που συνδυάζει την Πληροφορική με τη Βιοϊατρική, που υπάρχει μόνο στη Λαμία, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
Η Ελένη Παπαλευθέρη μας είπε ότι η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της προκάλεσε ανακούφιση, χαρά, ενθουσιασμό ανυπομονησία. «Το αποτέλεσμα ήταν κάτι που κατά βάθος περίμενα, αφού η βαθμολογία μου ήταν αρκετά μεγαλύτερη από την περσινή βάση της σχολής. Παρ’ όλα αυτά ποτέ και κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος.
Το διάβασμα με σύστημα δεν είναι μύθος… Μύθος είναι το διάβασμα με σύστημα της «τελευταίας χρονιάς». Η προετοιμασία ξεκινά από τις πρώτες τάξεις του σχολείου. Είναι ένας συνεχής αγώνας διαβάσματος και οργάνωσης γνώσεων, συνέπειας, επιμέλειας, που γίνεται τρόπος ζωής. Επιπλέον, η σφαιρική πολύπλευρη μάθηση είναι απαραίτητη και όχι η στείρα «γνώση» μόνο όσων υποτίθεται χρειάζονται για τα εξεταζόμενα μαθήματα.
Με την ανακοίνωση των βαθμολογιών θεώρησα ότι είχα υποστεί μια τέραστια ήττα, αφού ο αρχικός μου στόχος δεν θα μπορούσε άμεσα να υλοποιηθεί. Στην πορεία ψάχνοντας στοιχεία για τις διάφορες σχολές συνειδητοποίησα πως απλώς είχε χαθεί μια μικρή μάχη και όχι ο πόλεμος. Η Επιστήμη της Πληροφορικής-Βιοϊατρικής μπορεί να με οδηγήσει στο επίπεδο μόρφωσης που έχω ονειρευτεί , ανοίγοντάς μου πολλούς δρόμους πραγματοποίησης των στόχων μου.
Τα στοιχεία που με οδήγησαν στην απόφαση επιλογής αυτής της πανεπιστημιακής σχολής ήταν πολλά. Καταρχήν η μοναδικότητά της στην Ελλάδα και το γεγονός ότι είναι πρωτοποριακή και καινούργια σχολή. Ακόμη, παρά τον μικρό χρόνο λειτουργίας της έχει βραβευτεί τις τρεις συνεχόμενες τελευταίες χρονιές στο εξωτερικό και εσωτερικό και έχει αναδείξει αποφοίτους με παγκόσμιες διακρίσεις στο χώρο κυρίως της έρευνας. Τέλος, η Ελλάδα υστερεί στον τομέα της Βιοϊατρικής-Πληροφορικής σε σύγκριση με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες, γι’ αυτό υπάρχει και άμεση ανάγκη για τέτοιους εξειδικευμένους επιστήμονες οι οποίοι θα μπορούν να απορροφηθούν στην αγορά εργασίας στο άμεσο μέλλον.
Η κρίση που επικρατεί όχι μόνο στη χώρα μας επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τις κινήσεις μου και την τελική μου απόφαση, με θετικό όμως τρόπο. Αν βρισκόμουν στην ίδια θέση μερικά χρόνια πριν, η πρώτη μου κίνηση χωρίς δεύτερη σκέψη θα ήταν να φύγω στο εξωτερικό για να πραγματοποιήσω άμεσα τα όνειρά μου. Τώρα όμως οι συνθήκες με έβαλαν στη διαδικασία αναζήτησης λύσεων εντός της Ελλάδος και με οδήγησαν τελικά στην ανακάλυψη των θησαυρών-νέων ελληνικών πανεπιστημίων».
«Πιστεύω ότι ένα μέρος της ευθύνης για την ανεργία το έχουμε εμείς. Η επιλογή των σπουδών μας πρέπει να γίνεται με γνώμονα, τόσο τις ανάγκες της χώρας μας, όσο και τα δικά μας θέλω, τις ανησυχίες και τις κλίσεις μας. Αν κάτι το αγαπάς πραγματικά μπορείς να το εξελίξεις και να δημιουργήσεις επαγγελματικές προοπτικές αποκατάστασης για το μέλλον σου.
Το σύστημα εισαγωγής είναι πέρα για πέρα άδικο, με πολλές παθογένειες. Αυτό αποδεικνύεται από τις συχνές αλλαγές διεξαγωγής των πανελληνίων εξετάσεων τα τελευταία 20 με 30 χρόνια. Δεν είναι δυνατόν να κρίνεται η δουλειά χρόνων ενός μαθητή από μία τρίωρη εξέταση. Ίσως να ήταν περισσότερο αξιοκρατικό ένα σύστημα προπαρασκευής το οποίο θα διαρκούσε έως και ένα έτος μετά την γ’ λυκείου, με συνολική αξιολόγηση του μαθητή σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Σημαντικό είναι να μένουμε δυνατοί και συγκεντρωμένοι στο στόχο μας και να παλεύουμε με μεθοδικότητα και θάρρος. Δεν πρέπει να απογοητευόμαστε όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα. Τα όνειρά μας μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, με πολλούς τρόπους».
[quote]Ελένη Τσίγκρη: «Αν κάνεις κάτι που σου αρέσει πραγματικά, το κυνηγάς και πετυχαίνεις»[/quote]
Ανακούφιση πρώτα και μετά δικαίωση για το αποτέλεσμα ένιωσε η Ελένη Τσίγκρη που πέρασε στη Γεωπονική Αθηνών, στο τμήμα Επιστήμης Ζωικής Παραγωγής και υδατοκαλλιεργειών. «Οι κόποι μου επιβραβεύθηκαν, είπα. Και το αποτέλεσμα το θεωρούσα σχεδόν αναμενόμενο, βάσει των μορίων που είχα βγάλει. Κατά τη γνώμη μου, με διάβασμα συστηματικό μόνο πετυχαίνεις, χωρίς όμως ακρότητες, γιατί μπορεί να οδηγήσουν σε αρνητικό αποτέλεσμα. Σίγουρα στην επιτυχία συμβάλλουν και η ψυχραιμία και η στήριξη από το περιβάλλον.
Ισχυρότερο κριτήριο για την επιλογή μου αποτέλεσαν τα ενδιαφέροντα μου και οι κλίσεις μου. Έπειτα η επαγγελματική αποκατάσταση του συγκεκριμένου κλάδου. Η κρίση φυσικά επηρέασε την επιλογή μου, της σχολής και της πόλης, και αυτός ήταν ο στόχος μου. Η ψυχολογία μου όμως δεν επηρεάστηκε καθόλου, παρά σκέφτηκα πιο «πρακτικά», στο να επιλέξω ένα επάγγελμα που ναι μεν να μου αρέσει, αλλά και να έχει μέλλον στην Ελλάδα.
Αν κάνεις κάτι που σου αρέσει πραγματικά, το κυνηγάς και πετυχαίνεις τις περισσότερες φορές και έτσι δεν καταλήγεις στην ανεργία. Δεν μπορώ επίσης να προβλέψω μετά από τόσο καιρό, αφού τελειώσω τις σπουδές μου, πώς θα είναι τα πράγματα στην Ελλάδα.
Παρότι χρειάζεται μεγάλος αγώνας για τις πανελλήνιες, ένα σύστημα που θεωρώ τελικά δίκαιο παρότι δεν είναι εύκολο, θα συμβούλευα τα παιδιά που τώρα ξεκινούν να κάνουν συστηματική και συνεχή προσπάθεια. Να μην τα παρατάνε με τις πρώτες δυσκολίες που σίγουρα θα υπάρχουν. Στο τέλος θα δικαιωθούν».
[quote]Ειρήνη Καρανικολή: «Η κρίση όχι μόνο δεν με αποπροσανατόλισε, απεναντίας, ενδυνάμωνε την θέλησή μου»[/quote]
[clear]Στη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου της Κρήτης πέρασε η Ειρήνη Καρανικολή, που επεσήμανε ότι το σωστό πρόγραμμα, ακόμα και στον ύπνο και στο φαγητό και η επιμονή στο στόχο, ακόμα και όταν… νυστάζεις, είναι η δική της «συνταγή επιτυχίας».
«Αν και κατά βάθος ένιωθα σίγουρη, μας είπε, ότι έχω περάσει στην πολυπόθητη «Αρχιτεκτόνων Μηχανικών», η αγωνία μου τις δύο προηγούμενες μέρες πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων ήταν απερίγραπτη. Είχα ξυπνήσει πολύ πριν ανοίξει το σύστημα του Υπουργείου και όταν είδα τη σελίδα να ανοίγει και αμέσως μετά τη σχολή επιτυχίας μου ομολογώ ότι η χαρά που με πλημμύρισε, η συγκίνηση που αισθάνθηκα και οι φωνές του ενθουσιασμού ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Ένιωσα το υπέροχο συναίσθημα της κατάκτησης του στόχου και της επιβράβευσης για την προσπάθεια που είχα καταβάλει.
Το «διάβασμα με σύστημα» δεν είναι μύθος. Μπορεί η θέληση, η υπομονή και η επιμονή να είναι τα πλέον σημαντικότερα για την επιτυχία, όμως αν το σύστημα του διαβάσματος-και γενικότερα της προετοιμασίας για τις Πανελλήνιες-δεν είναι οργανωμένο, πιθανότατα δεν θα έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Είναι σημαντικό να υπάρχει πρόγραμμα στο διάβασμα και συγκεκριμένο ωράριο φαγητού, άλλων δραστηριοτήτων και ύπνου! Ακούγεται αγχωτικό αλλά από την προσωπική μου εμπειρία είναι αναμφίβολα αποτελεσματικό και η δική μου «συνταγή της επιτυχίας».
Η εισαγωγή μου στην Αρχιτεκτονική ήταν ένας στόχος που έθεσα μόλις από την Α’ Γυμνασίου κι έκτοτε έμεινα προσηλωμένη σε αυτόν. Με γοήτευαν από τότε τα κτίρια, οι κατασκευές, η αισθητική, τα σχέδια και γενικά αυτός ο συνδυασμός μεταξύ τεχνικής και τέχνης που οδηγεί στην ικανοποίηση ανθρωπίνων αναγκών στο χώρο μέσω σχεδιαστικών μεθόδων και υλικών κατασκευών. Αυτή η «γοητεία», λοιπόν, ήταν και το βασικότερο κριτήριο για την επιλογή της σχολής μου. Άλλα κριτήρια ήταν ότι ο αρχιτέκτων μηχανικός είναι ελεύθερος επαγγελματίας και δεν περιορίζεται από τον χώρο εργασίας, κι ύστερα έχει οικονομικές απολαβές ικανές να προσφέρουν ένα καλό επίπεδο ζωής.
Αισθάνομαι αρκετά τυχερή που σε αυτές τις δύσκολες εποχές που διανύουμε κατάφερα να μείνω προσηλωμένη στο στόχο μου και να κλείσω τα αφτιά μου στο «Οι αρχιτέκτονες τώρα δεν έχουν δουλειά» που άκουγα συχνότατα. Παρόλο που τα έξοδα της προετοιμασίας ήταν αυξημένα, είχα την οικονομική και ψυχολογική στήριξη της οικογένειάς μου, κι έτσι η κρίση όχι μόνο δεν με αποπροσανατόλισε, απεναντίας, ενδυνάμωνε την θέλησή μου.
Όσον αφορά την άποψη ότι και με το «χαρτί», καταλήγεις στην ανεργία, αν και το έχουμε δει να συμβαίνει, είναι μια άποψη που δεν ενστερνίζομαι στο ελάχιστο καθώς πιστεύω ότι η μεγάλη θέληση, το πείσμα, ο μόχθος και η αγάπη που μεταδίδει κανείς σε αυτό που κάνει αρκούν για την επαγγελματική σταδιοδρομία. Έχω πάντα στο μυαλό μου το εξής: «Ό, τι δεν κατάφερες, δεν το θέλησες αρκετά».
Το σύστημα των εξετάσεων είναι καθ’ όλα βαθμοθηρικό, καταπιεστικό και άδικο, δυστυχώς όμως, το πλέον λειτουργικό για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι προσπάθεια χρόνων πρέπει να αποτυπωθεί στα τετράδια των πανελληνίων σε μόλις τρεις ώρες, κάτι που εξαιτίας του άγχους μπορεί και να μην έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Για να είμαι ειλικρινής το συγκεκριμένο σύστημα εξετάσεων κάνει τον μαθητή να αισθάνεται συνεχώς ότι θα αποτύχει, τι πιο αντιπαιδαγωγικό!
Αν μπορούσα να το αλλάξω, θα το μετέτρεπα σίγουρα σε ένα σύστημα λιγότερο διαγωνιστικό, με τους μαθητές να εξετάζονται σε μικρότερη ύλη-πιο στοχευμένη και ουσιαστική-και όχι σε θέματα που ακυρώνουν στο μεγαλύτερο ποσοστό την κρίση του μαθητή και απαιτούν τον αυτοματισμό και τη στείρα γνώση για την επίλυσή τους. Θα άλλαζα και το θεσμό που θέλει να δίνουν οι μαθητές πανελλήνιες στην Γ΄λυκείου και θα δημιουργούσα μια ακόμα τάξη, καθαρά για την προετοιμασία των εισαγωγικών εξετάσεων, όσως φυσικά το επιθυμούν.
Χρειάζεται να θέσεις ένα σαφή στόχο προς κατάκτηση, με οργανωμένο πρόγραμμα να μείνεις προσηλωμένος στη διαδικασία υλοποίησής του. Όταν το άγχος, η κούραση και η νύστα-κυρίως-σε καταβάλλουν, να σκέφτεσαι ότι είναι μόνο μερικοί μήνες που απαιτούν προσπάθεια, ψυχική δύναμη και ξενύχτια. Άλλωστε… «τα καλά κόποις κτώνται».
[quote]Φιλιππία Βρυττιά: «Ο μαθητής της Γ’ Λυκείου που έχει θέσει στόχους πρέπει να ξέρει να λέει «όχι» σε εξόδους»[/quote]
[clear]Η Φιλιππία πέρασε στη Σχολή Τεχνικών Υπαξιωματικών Αεροπορίας (Σ.Τ.Υ.Α.). «Μετά την ανακοίνωση των βάσεων, μας είπε, ένιωσα περισσότερο δικαίωση, αμοιβή για τους κόπους αυτής της δύσκολης χρονιάς αλλά πρωτίστως ένα απερίγραπτο αίσθημα χαράς που με ντύνει με ένα διαρκές χαμόγελο μέχρι και σήμερα και ελπίζω να κρατήσει για όλα τα χρόνια της υπηρεσίας μου. Αν και η βαθμολογία που συγκέντρωσα με καθιστούσε στο μεταίχμιο πολλών επιλογών του μηχανογραφικού μου δελτίου, γνώριζα καλά πως είχα πολλές πιθανότητες για την συγκεκριμένη σχολή. Ωστόσο, όσο και να αναμένεις ότι θα περάσεις σε μία σχολή, δεν παύει να σε πλημμυρίζει με ικανοποίηση και ενθουσιασμό η όψη του ονόματος σου και δίπλα της σχολής πρόσβασής σου. Είναι η «σφραγίδα» της πραγματοποίησης των προσδοκιών σου.
Ο κάθε μαθητής έχει τον δικό του τρόπο να οργανώνει το διάβασμά του. Ωστόσο, δεν πιστεύω πως ο δρόμος της επιτυχίας απαιτεί ιδιαίτερες τεχνικές και μυστικά. Αυτό που χρειάζεται είναι η δουλειά, ο αγώνας και η προσήλωση στον στόχο. Ο μαθητής της Γ’ Λυκείου που έχει θέσει στόχους πρέπει να ξέρει να λέει «όχι» σε εξόδους και να εκμεταλλεύεται σωστά το χρόνο του, έχοντας όσο το δυνατό καλύτερες βάσεις από τις προηγούμενες τάξεις.
Σίγουρα, το πρώτο κριτήριο που με ώθησε προς τη συγκεκριμένη σχολή ήταν το ίδιο το αεροπλάνο. Πάντα με ενθουσίαζε η επιβλητική τους όψη και η ιδιαίτερη μηχανοσύνθεσή τους, σε σημείο που τα τελευταία χρόνια η ενασχόληση με αυτά να γίνει μία απ’ τις μεγαλύτερες φιλοδοξίες μου. Από την άλλη, η άθληση, η αφοσίωση και η πειθαρχία αποτελούσαν ανέκαθεν μέρος της καθημερινότητας και της ιδιοσυγκρασίας μου. Γι’ αυτό και η επιλογή της Πολεμικής Αεροπορίας που θα ενσωμάτωνε αυτά τα χαρακτηριστικά και μέσα στον χώρο εργασίας μου φαινόταν περισσότερο σαν μια πρόκληση για μένα που αφ’ενός θα με βοηθήσει να ανακαλύψω τις αντοχές μου και αφ’ετέρου θα με ενώσει με το αντικείμενο που τόσο επιθυμώ να ασχοληθώ, το αεροπλάνο.
Το σύστημα εισαγωγής των πανελληνίων εξετάσεων σε καμία περίπτωση δεν θα το χαρακτήριζα ως εύκολο. Ο μαθητής οφείλει να ακολουθεί ένα αρκετά επιβαρυμένο καθημερινό πρόγραμμα που αποτελείται από πολλές ώρες διαβάσματος και επιπλέον μαθημάτων, συμπεριλαμβανομένων και των καθημερινών σχολικών ωρών. Περισσότερο ευνοημένοι είναι εκείνοι οι μαθητές που έχουν την οικονομική άνεση να βοηθούνται από φροντιστήριο, όμως τι γίνεται με τους υπόλοιπους; Δυστυχώς τη σημερινή εποχή το φροντιστήριο έχει γίνει σχεδόν απαραίτητο! Θεωρώ λοιπόν πως η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα πρέπει να δίνει σε όλους τους μαθητές τις ίδιες ευκαιρίες. Σε αυτό θα μπορούσε να συμβάλλει και η καλύτερη οργάνωση της ενισχυτικής διδασκαλίας.
Τις πανελλήνιες δεν θα τις χαρακτήριζα τόσο ως έναν «Γολγοθά» αλλά ως ένα ταξίδι μέσα απ’ το οποίο κατακτώνται γνώσεις, αλλά κυρίως δημιουργούνται εμπειρίες και ισχυρές φιλίες. Θα συμβούλευα τα παιδιά που ξεκινούν τώρα αυτή τη διαδρομή να κρατήσουν την κάθε στιγμή, ευχάριστη ή δυσάρεστη (γιατί θα υπάρξουν και οι δύο) και να ευχαριστηθούν αυτό το ταξίδι που θα τους ωριμάσει και θα τους μάθει να προσπαθούν. Τους διαβεβαιώ πως στο τέλος θα έχουν κερδίσει πολλά από αυτή την εμπειρία, είτε πετύχουν τον στόχο τους, είτε όχι. Με δουλειά και επιμονή μπορούν να καταφέρουν οτιδήποτε. Στο τέλος πάντοτε όποιος δουλεύει, αμείβεται».