Γράφει η Οικονομοπούλου Αγγελική
Απόφοιτος της Κλασικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Στον Όμηρο το όνειρο είναι πάντα ένα προσωποποιημένο, αλλά θεϊκό όν με φτερούγες, το οποίο εμφανίζεται στον ονειρευόμενο στο προσκέφαλο του και πάλι εξαφανίζεται. Στον ορφικό ύμνο ο Όνειρος είναι μακάριος , δηλαδή θείος τανυσίπτερος με απλωμένα τα φτερά και ολοκληρωμένος. Φανερώνει τα μέλλοντα στις κοιμισμένες ψυχές των ευσεβών , ενώ αντιθέτως αφήνει τους φαύλους στην άγνοια και τα δεινά. Τα όνειρα είναι το μέσο για να μεταβαίνουμε εύκολα στο μέλλον, να το πλησιάζουμε και να γινόμαστε μάντεις των ίδιων των εαυτών μας. Αν σταματήσεις να ονειρεύεσαι τότε εγκλωβίζεσαι στο εμβαδόν του ενεστώτα και παύεις να προχωράς, γιατί χάνεις το όπλο σου που είναι η αισιοδοξία.
Οι ανώτεροι ημών το λεγόμενο σύστημα , εδώ και χρόνια εισβάλλει στη ζωή και στο μυαλό μας. Επιχείρησε και κατάφερε να καταλάβει το συνειδητό μας και να το ελέγξει, μέχρι που έφθασε να το πλαισιώσει, κατευθύνοντας το προς τα συμφέροντα, δηλαδή τον καταναλωτισμό, την εμπορευματοποίηση των πάντων, την απάθεια για τις όποιες καταστροφές, ηθικές, φυσικές, εθνικές και τη στροφή προς το επιφανειακό, ενισχύοντας το ναρκισσισμό και εγωπάθεια του ατόμου. Όμως, μέχρι τώρα δεν είχε καταφέρει να τρυπώσει στο υποσυνείδητο μας , εκεί που τα όνειρα καλπάζουν και τρέχουν με ταχύτητα φωτός στο μέλλον και ενίοτε μας ενεργοποιούν, για να ξυπνάμε από το λήθαργο του επιφανειακού και ανούσιου, έτσι ώστε να κυνηγήσουμε όχι σκιές εννοιών, αλλά τις ίδιες τις έννοιες. Όμως, τώρα ακόμα υπάρχουν αυτά τα αδέσμευτα όνειρα; Ή μήπως πρέπει να προσκυνήσουμε ένα σύστημα, που κατάφερε να εξοντώσει στην πυρά και την τελευταία «μάγισσα», που τα διατηρούσε ελεύθερα;
Γιατί , σήμερα, δυστυχώς και τα όνειρα άρχισαν να ελέγχονται αποτελώντας μια φενάκη , που ξετυλίγεται μόλις τελειώσει μια πίστα από το λεγόμενο παιχνίδι lol, μόλις βγει ένας νικητής του voiceή του risingstar ή όλων αυτών των τηλεοπτικών παιχνιδιών, που τάζουν δόξα και αναγνωρισιμότητα.
Πως είναι δυνατόν να οδηγείσαι στην προβολή του εαυτού σου στο μέλλον και να ελπίζεις, όταν κάνεις τη χάρη να δέχεσαι τη φυλάκιση σου μέσα στα πλαίσια ενός βιντεοπαιχνιδιού, μιας τηλεοπτικής εκπομπής και μια πασαρέλας;
Το σύστημα πάντα θα γεμίζει με χρώμα ψεύτικο το γκρίζο υπόβαθρο του και θα σε δελεάζει. Όμως, εσύ πρέπει να μπορείς να ζεις χωρίς αυτά τα ελκυστικά σημάδια του ψέματος και της απάτης και να ζωγραφίζεις μόνο σου τον καμβά του μέλλοντος , με την αλήθεια και τα όνειρα σου. Αλίμονο, όταν αφήνεις να φυλακίζονται οι ιδέες σου! Τότε, θα είσαι χαμένος και μαριονέτα μιας κακής παράστασης με γνωστή την πλοκή από την αρχή, χωρίς αγωνία για το άγνωστο.
Τα όνειρα πρέπει να αφήνονται αχαλίνωτα και να καλπάζουν στο δρόμο του μέλλοντος με γνώση του παρελθόντος και με βάση τον ενεστώτα. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, αλλά αν ελευθερώσεις τα όνειρα από τα καταπιεστικά δεσμά, που μόνος σου άφησες να τυλίξουν το «εγώ» σου, τότε , ίσως αυτός ο ήλιος γυρίσει πιο γρήγορα από όσο νομίζεις και δεν χρειαστεί να χαθείς σε διλήμματα για ένα άγνωστο και πιθανό μέλλον κάπου μακριά.
Διότι , η λύση δε βρίσκεται στη χειραποσκευή που κάθε φορά φτιάχνεις για να φύγεις, αναζητώντας τη δόξα και την αναγνώριση , αλλά βρίσκεται στο άνοιγμα αυτής και στην προσπάθεια σου να αφήσεις το «είναι» σου ελεύθερο, ώστε να γεννήσει ιδέες για την αναγέννηση του ίδιου του εαυτού σου, για την ανάδειξη της ταυτότητας σου, του εγώ σου.