Προς “νεοσσούς” ιστορικατζήδες συμβουλή: “Η τεχνική ξεπερνιέται ,η φύση όχι, οι αισθήσεις ποτέ η γνώση πάντοτε”.
Ο Ο. Ελύτης είναι ο εκ των τριμεγίστων της πολιτειακής (όχι τόσο πολιτικής) θεωρίας μας θεωρητικός στους δύο τόμους των δοκιμίων του Ανοιχτά Χαρτιά και Εν Λευκώ.
“Κείνοι που έπραξαν το κακό –τους πήρε μαύρο σύγνεφο……….
Δεν είχαν πίσω τους αυτοί Θειό μπουρλοτιέρη ,Πατέρα γεμιτζή
Μάνα που να ‘χει σφάξει με τα χέρια της
Ή μάνα μάνας που με το βυζί γυμνό
Χορεύοντας να ΄χει δοθεί στη λευτεριά του Χάρου!
Ο. Ελύτης
Άσμα ηρωικό και πένθιμα για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας (1945).
Γ. Σεφέρης :<<Πρέπει να πάψουμε να καταπίνουμε εμείς οι Έλληνες έναν Ελληνισμό όπως μας τον σερβίρουν οι ξένοι και να ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ “ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ”!
Υπάρχει μια αβασάνιστη αλλά καθόλα επιστημονικοφανής άποψη που θεωρεί τον Μύθο σαν το ακριβώς αντίθετο της ιστορίας ή και σαν την συνειδητή παραχάραξή της . Αγνοώντας ότι ο Μύθος είναι το βασικότερο στοιχείο του πολιτισμού ,αφού δια των Μύθων εκφράζονται ,με εικόνες, οι κυριότερες παραδοχές την κοινωνίας μας έναντι της ζωής και του θανάτου.
Με λίγα λόγια ο Μύθος συγκεφαλαιώνει την Παράδοση, ενώ η Ιδεολογία υποκαθιστά την εμπειρία του Μύθου με μια νοητική κατασκευή. Που κρύβει έναν γεωπολιτικό εκβιασμό.
Ο Νεοελληνικός Μύθος (ως μυθολογική οντότητα) άρχισε να φθίνει όταν υπερφαλαγγίστηκε από την νεοελληνική ιδεολογία, που μοιράστηκε τα ίδια σύμβολα αλλά ολότελα διαφορετικά περιεχόμενα.
Το ότι ο Μύθος ,σήμερα, έχει εκφυλιστεί κάτω από τα χτυπήματα της ιδεολογίας (δηλαδή η ανάμνηση του ένδοξου, κάποτε αντικαθιστά την αμηχανία του άδοξου σήμερα) δεν πρέπει καθόλου να μας εκπλήσσει. Η οποιαδήποτε επιλεκτική τουριστική <<αξιοποίηση >>του λαϊκού μας Μύθου δεν μαρτυρεί βεβαίως πιστότητα στις διδαχές της Παράδοσης, αλλά απροκάλυπτη σύλησή της για σκοπούς απομυθοποιητικούς.
Οι Μύθοι και η Παράδοση είναι ζωντανοί και δικοί μας ,όπως ο Ελληνισμός όσο εμείς κοινωνούμε στα νάματά τους , όχι όσο την καπελώνουμε. Ο εκσυγχρονισμός που εδώ και δυό αιώνες διακονεί το νεοελλαδικό κράτος και οι υπ΄αυτό μισθοδοτούμενοι λόγιοι και <<ιστορικατζήδες>> ,ΟΛΟΙ ΑΡΝΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΕΝΩ ΑΠ΄ΑΥΤΉΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΝΤΛΟΥΝ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΤΗΝ ΚΑΠΕΛΩΝΟΥΝ ΜΕ ΑΡΛΟΥΜΠΕΣ.
Με τους Μύθους μας και την Παράδοσή μας θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε . τη συμμετοχή μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια με αξιώσεις πρωτότυπου ή στη χειρότερη περίπτωση με όρους πολιτικής και πολιτισμικής ισότητας. Αλλά δυστυχώς πράξαμε το αντίθετο <<μας έφαγε>> ο εκσυγχρονισμός, η ανάπτυξη κλπ.
Λ. ΜΠΙΣΤΑΡΑΚΗΣ