Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Η σπαρακτική κραυγή «εάλω η Πόλις», στις 29 Μαΐου 1453, βύθισε το Γένος στο πένθος και στη σκοτεινιά της σκλαβιάς. Το σκοτάδι έγινε πιο πυκνό, όταν διέφυγαν στη Δύση οι λόγιοι και οι δάσκαλοι. Από τότε τα χρόνια κυλούσαν αβάσταχτα για τους Έλληνες και «άργιε να’ρθει εκείνη η μέρα». Κάθε Άνοιξη όμως που η Φύση ξαναζωντάνευε, η ΕΛΠΙΔΑ ανασταινόταν και φτεροκοπούσε η λαχτάρα της λύτρωσης.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ ήταν το βασικό σύνθημα του μεγάλου ξεσηκωμού το 1821. Με έκπληξη η παγκόσμια Ιστορία σταμάτησε μπροστά στην επαναστατημένη Ελλάδα, σ’ αυτό το θαύμα του ξεσηκωμού των σκλάβων.
Σήμερα όμως αμφισβητούνται και συκοφαντούνται ΟΛΑ, γι’ αυτό παίρνει η «μπάλα» και αθώους αγωνιστές. Ακούγονται πολλές ανοησίες, για… παραμύθια που πρέπει να ξεχάσουμε, όπως π.χ το κρυφό σχολειό, για να μην διαταράξουμε τις φιλικές σχέσεις μας με τους Τούρκους! Με άλλα λόγια, θα πρέπει να ξεχάσουμε και την εθνική αντίσταση στα χρόνια της κατοχής, ούτε να λέμε στα παιδιά μας για τα εγκλήματα των Γερμανών, για να μη στεναχωρήσουμε τους σημερινούς φίλους μας Γερμανούς! Είναι ή δεν είναι αυτά ανοησίες, για να μην πούμε τίποτα χειρότερο; Εάν θέλουμε να λεγόμαστε Έλληνες πατριώτες, θα πρέπει να τιμούμε τους ήρωες και τις ηρωίδες, που ως άνθρωποι είχαν και ελαττώματα. Για παράδειγμα, λένε ότι ο Καραϊσκάκης, είχε… παλιόγλωσσα! Και λοιπόν; Η θυσία της ζωής του για τη Λευτεριά και οι αγώνες του κατά των τυράννων, είναι που μετράνε και όχι οι καλοί του τρόποι. Μια άλλη ανοησία των δήθεν ιστορικών, είναι και η ημερομηνία της έναρξης της επανάστασης. Λένε δηλαδή ότι η επανάσταση δεν άρχισε στις 25 Μαρτίου του 1821, αλλά πιο πριν ή αργότερα. Και λοιπόν; Η εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο δεν ξεκίνησε στις 17 Νοέμβρη του 1973, αλλά πολλές μέρες ενωρίτερα. Όμως αποφασίστηκε να γιορτάζεται στις 17 κάθε Νοέμβρη. Η 25η Μαρτίου , ως ημέρα μνήμης για την έναρξη της επανάστασης, αποφασίστηκε τότε στα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης από τους Τούρκους, όταν τα γεγονότα ήταν πρόσφατα και ζούσαν πολλοί από τους πρωταγωνιστές.
Εμείς οι Μεγαρίτες, έχουμε πολλούς λόγους να υπερηφανευόμαστε για τη συμμετοχή μας στην επανάσταση του 1821. Ο Προμαχώνας, το τείχος δηλαδή στην Αγία Τριάδα, είναι αδιάψευστος μάρτυρας των αγώνων των επαναστατημένων Μεγαριτών. Ευτυχώς κάθε χρόνο ο Σύλλογος των αποστράτων αξιωματικών παραμονές 25 ης Μαρτίου κάνει εκδήλωση κάτω στο τείχος στον τόπο της θυσίας και του αγώνα .Ο στρατηγός Ι. Μακρυγιάννης γράφει στα απομνημονεύματά του: “Μεγάλο πατριωτισμό και ειλικρίνεια συναντήσαμε στους Μεγαρίτες, που έτρεχαν με ενθουσιασμό να προσφέρουν στον αγώνα για την λευτεριά . Νόμους για την πατρίδα να κάνετε , μας έλεγαν”.
Μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες, υπήρχαν σε πολλά σπίτια των Μεγάρων, γιαταγάνια, καριοφύλλια και άλλα όπλα, από την επανάσταση του 1821. Στην Κατοχή, πολλοί τα… «ξεφορτώθηκαν»! Η μάνα μου, η μακαρίτισσα, έριξε στο πηγάδι ένα τέτοιο όπλο για να μην το βρούνε οι Γερμανοί.
Κρίμα! Μετά την Κατοχή, με ενθουσιασμό και οι Μεγαρίτες γιόρτασαν την 25ηΜαρτίου. Ακόμη και μικρά κοριτσάκια τα έντυσαν… τσολιαδάκια.