Γράφει ο Δημήτρης Ηλίας
Έδωσε ο Θεός και πήγα κι εφέτος (δεν ξέρω για πόσο ακόμα) στον Άη-Γιάννη τον Χορευταρά (όχι Χορευταριά).
Τί να σας πω βρε παιδιά! Έφυγα με ανάμικτα συναισθήματα. Πήγα σπίτι και με ρώτησε ο πατέρας μου. «Ήταν όμορφη η Τράτα;» «Τί να σου πω βρε πατέρα.
Κόσμος – πολύς κόσμος – χρωματιστός. Άσπροι, μαύροι, χλεμπονιάρηδες, μελαχρινοί, με πολλά αρώματα και με περίεργες φάτσες. Όλοι οι λαοί της γης. Πακιστανοί, Κινέζοι, Ινδοί, Αλβανοί, Βούλγαροι, Αφρικανοί. Ήταν και κάποιοι Έλληνες που μιλούσαν Ελληνικά. Πήρε το μάτι μου και κάτι «γυφτορομανοτσιγγάνους» (δεν ξέρω πώς να τους ονομάσω μη παρεξηγηθούμε κιόλας.) Ευρωπαίους ευτυχώς δεν είχαμε. Αυτό ήταν ένα πανηγύρι παγκόσμιας ακτινοβολίας. Βέβαια δεν έμοιαζε με αυτό το πανηγύρι που περιγράφανε κάποτε οι γιαγιάδες μας. Σήμερα όλα έχουν αλλάξει. “Γινήκαμε μεταλλαγμένοι”, που λένε. Όλα καλά, όλα ωραία δόξα τω Θεώ.
Πολλά θηλυκά ντυμένα και ωραία στολισμένα με πολύ χρυσό. Έδειχνε ότι οι Μεγαρίτες είναι μερακλήδες και πολύ πλούσιοι (τέτοια βλέπει η Μέρκελ και λέει «βαράτε τους»).
Εφέτος, πατέρα, μού δόθηκε η εντύπωση ότι δεν πήγα στην Τράτα, αλλά σε προεκλογική «συμμάζωξη». Με το που ξεκινάνε άρχισε το προσκλητήριο ζώντων. “Σήμερα παρευρίσκονται ο υπουργός τάδε, ο υφυπουργός τάδε, οι πρώην δήμαρχοι τάδε τάδε, ο γενικός γραμματέας … η καθαρίστρια του Δήμου Άνω και Κάτω Λιοσίων”. Και τους διαβάσανε όλους (υπέρ υγείας). Ο κόσμος όμως δεν χειροκρότησε κανέναν. (Τί αχαριστία κι αυτή! στενοχωρήθηκα.) Ο Ηλίας Κασιδιάρης (βουλευτής Αττικής και αυτός) τους την έσκασε. Πήγε και κάθισε στις κερκίδες – κοντά στον λαό – με όλη την παρέα του (όπως λέμε ο Αντρούτσος με τα παλληκάρια του). Και εισέπραξε και χειροκρότημα από τους γύρω……» Αμέ, αμέ…
Και μού λέει ο πατέρας μου: «Καλά αυτούς τους κάλεσαν για την Τράτα ή ήρθαν από μόνοι τους; Μήπως έχομε εκλογές;»
«Δεν ξέρω βρε πατέρα. Πάντως μας είπαν ότι θα φτιάξουν και σχολεία και γεφύρια και μπορεί κανένα τεράστιο λιμάνι στην Πάχη. Το θέλουν οι Κινέζοι, λένε. Το είπαν στα κινέζικα, αλλά δεν το καταλάβαμε.
Όμως ο Δήμαρχος, σαν καλός οικοδεσπότης, αφού τους ευχαρίστησε όλους με πολλή ευγένεια, μας είπε ότι τον χορό αυτόν τον διοργανώνει η Δημαρχία. Οι λαογραφικοί σύλλογοι είναι για να κουβαλάνε κόσμο. Εκεί ανησύχησα. Ώπα, λέω, «πάει, η Τράτα θα χαλάσει κι άλλο».
«Γιατί θα χαλάσει;» ρώτησε η μάννα μου. «Τόσα χρόνια πηγαίναμε στην Τράτα και το χαιρόμαστε. Τώρα θα χαλάσει που την ανέλαβε η Δημαρχία;»
«Δεν έχεις ακούσει, βρε μάννα, που λένε ότι κάποτε μία κατσίκα την κάνανε δημόσιο υπάλληλο και αυτή από τότε σταμάτησε να κάνει γάλα;»
«Τί άλλο έγινε;» ρωτάει πάλι ο πατέρας μου.
«Άρχισε ο Δήμαρχος με καμάρι να αναφέρεται στην αρχαία ιστορία των Μεγάρων, στα ιστορικά πρόσωπα, στα έθιμα και στις παραδόσεις μας. Είπε και για τον βωξίτη (ευτυχώς υπάρχει κι αυτό). Είπε ακόμη ότι κάποιος Μεγαρεύς επιστήμων υποστηρίζει ότι ο χορός της Τράτας ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΤΑΣ, της τρίτης ημέρας δηλαδή της νέας σελήνης μετά την εαρινή ισημερία. Εκεί ανατρίχιασα. Εγώ δεν είμαι επιστήμων, αλλά ξέρω ότι «ΤΡΙΤΑ» λέει ο λαός τα τρίμερα του πεθαμένου, (Θεοσχωρέστον).… Όλα καλά όλα ωραία.»
«Με τους μουσικούς τί έγινε;», ρώτησε ο πατέρας μου πάλι. «Παίξανε καλά; Τραγούδησαν καλά;»
«Καλά ήτανε, αλλά όχι όπως τα παίζατε εσείς» (Έπαιζε και βιολί ο μπαμπάς μου, ήταν και μουσικός και έπαιζε και στην Τράτα.) Εφέτος, τού λέω, άκουσα να λένε – κατά κόρον – ότι τραγουδάει η τάδε, η τάδε, (όπως λένε η Μαρινέλλα, η Γλυκερία, η Χαρούλα, ο Χαρούλης) . Παίζουν οι μουσικοί: τάδε, τάδε, τάδε, όλα τα όργανα τους, όπως βιολί, σαντούρι, κ.λπ. (Δεν ξέρω μήπως θα έπρεπε να βάλουν και τις φωτογραφίες τους έξω από το μαγαζί)…… Όλα καλά, όλα ωραία. Μπράβο παιδιά.
«Τί άλλο χόρεψαν;» ρωτάει η μάννα μου.
«Χόρεψαν και τα ΡΟΥΣΑΛΙΑ», τής απαντάω, «με το κοντάρι του Σταυρού κομμένο στη μέση (εξέλιξη κι αυτή, λόγω οικονομίας ή βλακείας κάποιων). Έδωσε και λεφτά ο Δήμαρχος (50 ευρώ στον κάθε σύλλογο – αν δεν κάνω λάθος). Ίσα ίσα για το ενοίκιο δέκα ημερών για τον κάθε σύλλογο. Χορέψανε και τον «Χατζηχρήστο» με πολλά ακροβατικά και ελεύθερη πτώση. Καημένε μπαρμπα-Νικολή που χόρευες τον τσάμικο κι έτρεμε η γη. Τώρα τρέμουν τα κόκκαλά σου. Είδα κι έναν «καινούργιο χορό». Τον είπαν «Καρσιλαμά». Μάλλον έμοιαζε με «επιδρομή» αλλοφύλων. Θύμιζε λίγο Καμπούλ, δεν είμαι σίγουρος.» Έτσι όπως τον είδα ήταν ένας χορός της σαχλαμάρας. Έλεος, κύριοι! Λίγο φιλότιμο. Ο μεγαρίτικος διπλός καρσιλαμάς είναι για πολύ χορευταράδες, όχι για κατσίκια. Πιστεύω ακόμη ότι θα μάθατε πώς θα πρέπει να χορεύεται ο ωραιότατος μεγαρίτικος Συρτός. Έτσι όπως τον χόρεψαν οι δικές μας κοπέλλες κατά γενική ομολογία.
Σεβασμός κύριοι. Σεβασμός στις παραδόσεις. Καιρός να σοβαρευτείτε και όχι να βρίζετε και να ειρωνευόσαστε αυτούς που υποδεικνύουν και φροντίζουν για κάτι το σωστό και το ωραίο. Αν μη τι άλλο, οι πρόγονοί μας μάς δίδαξαν ότι ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΜΑΣ. ΚΑΙ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Όχι ο νεοπλουτισμός και η επιδεξιομανία.