«Όλοι οι άνθρωποι έχουν την πολυτέλεια να σκέφτονται, για αυτό είναι άνθρωποι»
Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Μπήκα αργά στη τέχνη…» ολοκλήρωσε ο συμπολίτης μας Γιώργος Δρίτσας και εξέδωσαν οι εκδόσεις Νάστου.
Τη σελιδοποίηση και την σύνθεση του εξωφύλλου είχε κάνει ο αείμνηστος συνεργάτης της Ε, Μάριος Ρεντίφης, λίγο πριν μας αφήσει.
Αποδεικνύοντας ότι λίγη έμπνευση στην καθημερινότητα και πολύ μεράκι μπορεί να αποφέρει καρπούς που μπορούμε όλοι να απολαύσουμε μέσα από την ανάγνωση, ο Γιώργος Δρίτσας σε 112 σελίδες μας προσφέρει ποιήματα όπου όλοι κάτι βρίσκουμε από δικές μας στιγμές.
Από το «Μέχρι το τέλος και το τίποτα» ως τις τελευταίες λέξεις του «Μαθαίνεις και σου μαθαίνουν», η ποιητική συλλογή του Γιώργου Δρίτσα αποτυπώνει απλά, κατανοητά γραμμένα αλλά έντονα συναισθήματα. Είναι ένα βιβλίο που θα μπορούσε να μας βάλει σε προβληματισμούς για τις δικές μας επιλογές μέσα από τα καθρεφτίσματα με τον συγγραφέα. Για παράδειγμα, διαβάζοντας το ποίημα «Στάση ζωής»:
Και εάν το καλοσκεφτείς
ποιος νομίζεις θα σε θυμάται;
Άντε κανά διο γενιές.
Να κυνηγάς μια ζωή
Την υστεροφημία
Κι αυτή ένα ρίσκο είναι,
θα σου βγει ή όχι.
Να κυνηγιέσαι μια ζωή
Για να τα βγάλεις πέρα
Ε, αυτό και εάν είναι…
…
Και αφού ότι είναι
να πάει καλά, θα πάει
Εγώ τι πρέπει να κάνω;
Ποιο λες να είναι
«το νόημα της ζωής»;
Ή μήπως είναι πολλά τα νοήματα
κατά το πώς βολεύει;».
Και δεν είναι μόνο η ποίηση, η τέχνη στην οποία «μπήκε αργά» ο συμπολίτης μας συγγραφέας Γιώργος Δρίτσας, αλλά και η ζωγραφική, καθώς διαβάζουμε στα στοιχεία του βιβλίου ότι το ακρυλικό που απεικονίζεται στο εξώφυλλο είναι έργο του ιδίου, με τίτλο «Συνάντηση».
Με αφορμή την ολοκλήρωση της έκδοσης του βιβλίου, μας μίλησε ο Γιώργος Δρίτσας.
Πώς προέκυψε η συγγραφή ενός βιβλίου; Γιατί “μπήκατε αργά” και γιατί στην “τέχνη”;
Στην «ατέλειωτη» νυχτερινή βάρδια έρχονται πολλές σκέψεις μετα, πάλι είναι και τα διάφορα συμβάντα, καλά ή κακά που γεννούν δυνατά συναισθήματα και επίσης στην συγκεκριμένη συγκυρία υπήρχε και μια «πρόκληση» από κάτι που δεν μπορώ να αναφερθώ. Τέλος, προφανώς υπήρχε και παρότρυνση από διάφορους και διάφορα καθώς έγραφα ώστε να μαζευτούν όλα μαζί και να εκδοθούν .
Ο τίτλος προέκυψε από αυτή τη ρήση που έλεγαν οι παλαιότεροι «Να βάλεις το παιδί στη τέχνη» ή «έβαλες το παιδί στη τέχνη;» (χωρίς το ν). Τώρα, το αργά νομίζω είναι κατανοητό. Ηλικίες δεν λέμε. Α! θεωρώ την ποίηση Τέχνη καθώς γεννάει συναισθήματα.
Γιατί επιλέξατε την ποίηση για να εκφραστείτε;
Γιατί αυτό μου βγήκε. Είμαι και βιαστικός, θέλω τα πράγματα συμπυκνωμένα, δηλαδή δυνατά. Επίσης, υπάρχουν και τα εικαστικά μου από πίσω, που επίσης μου βγήκαν και αυτά αργά.
Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι πηγές της έμπνευσής σας;
Πολλές θα έλεγα. Αλλά ξέρετε όλα αυτά είναι μέρος της ζωής. Εμπνεύστηκα από κάτι που διάβασα, είδα η έζησα αλλά και πολλές φορές ήταν ένα αποτέλεσμα που σαν «παζλ» έφτιαξα κάνοντας σύνθεση των λέξεων. Περιττό να πω, όπως έχουν πει και πολλοί άλλοι, ότι παρθενογένεση στην τέχνη δεν υπάρχει. Είναι και ότι σου ανεβαίνει από το υποσυνείδητο. Τέλος, περιττό να πω πως όλη αυτή η διαδικασία πολλές φορές είναι επώδυνη, αφού γεννάει άλλωστε.
Ποια θέματα σας απασχολούν σε αυτό το βιβλίο;
Όπως ήδη ανέφερα και πιο πάνω είναι τα ίδια τα θέματα της ζωής. Ο έρωτας, η εργασία, η αρρώστια, η επιστήμη, η φιλοσοφία, η πολιτική. Γενικά η χαρά και η λύπη.
Πώς ήταν η διαδικασία της συγγραφής του βιβλίου; Πώς έρχεται η μία
ιδέα και η μία λέξη μετά την άλλη;
Δεν υπάρχει ακριβής απάντηση σε αυτό και για αυτό λέμε «έχω έμπνευση». Ήταν φορές που οι λέξεις έτρεχαν και άλλες φορές που κόλλαγες, απέναντι στη «λευκή σελίδα». Ή που δεν ολοκλήρωνες κάτι αφήνοντας το μισοτελειωμένο για αργότερα ή που τελικά το πέταγες. Δίποντο η τρίποντο στο καλάθι των άχρηστων.
Βλέπουμε, μέσα από τα γραφόμενά σας, μια διάθεση φιλοσοφίας της ζωής που προέρχεται όμως από πολύ απτές εμπειρίες. Πιστεύετε ότι ο κάθε ένας από μας σήμερα έχει την πολυτέλεια και την δυνατότητα να σκέφτεται, να αναλογίζεται και να φιλοσοφεί με αφορμή όσα βιώνει, δεδομένου του χάους των πληροφοριών στην καθημερινότητα;
Ολοι οι άνθρωποι έχουν την πολυτέλεια να σκέφτονται, για αυτό είναι άνθρωποι, να αναλογίζονται ή να φιλοσοφούν ανεξαρτήτως των δυσκολιών της καθημερινότητας και των εποχών. Άλλωστε, οι λέξεις είναι που τροφοδοτούν τις σκέψεις και αυτές με τη σειρά τους τα συναισθήματα. Αλλά όλα αυτά στην επόμενη έκδοση δεν μπορούμε να τα πούμε όλα από τώρα…
Γιατί λοιπόν κάποιος να επιλέξει να γράψει ένα βιβλίο αντί απλώς κάποιου ψηφιακού κειμένου ή άυλης ανάρτησης; Τι αξία αποκτά ένα βιβλίο στη σημερινή ηλεκτρονική εποχή;
Αυτή είναι πολύ εύκολη ερώτηση για μένα. Απλά είμαι λίγο ηλεκτρονικά δυσκίνητος. Από την άλλη να σημειώσω ότι μου αρέσει κιόλας να κρατάω, να διαβάζω, να σημειώνω και να μυρίζω ένα τυπωμένο βιβλίο, όπως και να το ‘χω απλά στη βιβλιοθήκη μου προφανώς. Αλλά στη πραγματικότητα και τα δύο ίδια είναι. Γιατί και τα δυο είναι δημιουργία. Οι εποχές και οι γενιές αλλάζουν και ίσως και τα γούστα. Το μέσο λοιπόν, καταντά αδιάφορο.
Έχετε κι άλλες ιδέες για βιβλία προς συγγραφή;
Όπως λέει και μια περσονα στο ράδιο «εάν δεν σας αρέσει έχουμε κι άλλο». Αυτό το βιβλίο βγήκε και γιατί ο αείμνηστος καλός μας φίλος, ο Μάριος έφτιαξε ένα πολύ ωραίο εξώφυλλο. Πάντως για να απαντήσω, ναι, ακολουθεί και άλλο.
Τέλος, χωρίς κολακείες οφείλω να ευχαριστήσω την Αγγελική, την Δήμητρα και τον Άγγελο και όχι μόνο αυτούς για τη βοήθεια τους. Ευχαριστώ και καλές γιορτές.