Ο Μηνάς Αναστασάκης είναι στενός συνεργάτης στο επιτελείο του Γιώργος Παπανδρέου, νομικός και υποψήφιος βουλευτής του ΚΙΝΑΛ στην περιφέρεια Δυτ. Αττικής στις τελευταίες εκλογές.
«Η υποψηφιότητα του Γιώργου Παπανδρέου δεν τάραξε απλώς τα εσωκομματικά νερά του Κινήματος Αλλαγής, αναφέρει ο Μηνάς Αναστασάκης σε άρθρο του, αλλά μπορούμε να πούμε πως ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά της κοινωνίας δημιουργώντας ένα πολιτικό «φαινόμενο της πεταλούδας», καθώς η κίνησή του αυτή έφερε ραγδαίες εξελίξεις τόσο στις πολιτικές διεργασίες εντός του χώρου, όσο και στη δημοσκοπική απήχηση της «Δημοκρατικής Παράταξης». Παράλληλα, ταρακούνησε ως άλλος Εγκέλαδος, τη γη κάτω από τα πόδια όλων των παροικούντων την πολιτική Ιερουσαλήμ κάθε κόμματος…
Με την ποσοστιαία διεύρυνση του Κινήματος να είναι πιο φανερή από ποτέ και την προσπάθεια καθενός από τους έξι υποψηφίους να είναι υπερπολύτιμη για την επόμενη ημέρα του χώρου αλλά και της Πατρίδας, τα ερωτήματα που ανακύπτουν για την περίοδο της διακυβέρνησής του Παπανδρέου είναι πολλά και εύλογα, ενθυμούμενοι όσους φρόντισαν να φτιάξουν το κλίμα ανάδειξης του αποτυχημένου πρωθυπουργού και από τα αποδυτήρια να βγάλουν συμπεράσματα για τις εσωκομματικές εκλογές. Ένας πρωθυπουργός που φρόντισαν κάποιοι να μείνει σκοπίμως ως ο πρωθυπουργός του «λεφτά υπάρχουν» απομονώνοντας την φράση, θύμισε με σθένος ότι: «αν τα διεκδικήσεις, αν προσελκύσεις επενδύσεις, αν νοικοκυρέψεις το κράτος, αν αξιοποιήσεις τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ώστε να αβγατίσουν και να δημιουργήσουν νέο πλούτο…», θυμίζοντας ξανά, αυτά που σκοπίμως ήθελαν κάποιοι να ξεχάσουμε, ήτοι την καταστροφική πενταετία Καραμανλή που «έδεσε» πισθάγκωνα τα χέρια της Ελλάδας, με αποτέλεσμα την υποβολή ακραίων δημοσιονομικών πολιτικών από την ΕΕ.
Η κλιματική αλλαγή, η ψηφιακή διακυβέρνηση, το αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας με έμφαση στην πράσινη ανάπτυξη, η εθνική πολιτική για την υγεία -που ο covid μας θύμησε την αξία του ΕΣΥ-, η «Διαύγεια», η ηλεκτρονική συνταγογράφηση ως προγραμματικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ του 2009, μιλούσαν για την Ελλάδα του 2020. Με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να αντιλαμβάνεται εν μέσω κορονoϊού και υπό τις επιπτώσεις των φυσικών καταστροφών τις αναγκαιότητες που είχαν ιεραρχηθεί στην ατζέντα που βιαίως ανέκοψε η οικονομική κρίση, μας έρχεται η λαϊκή ρήση «καλύτερα να προλαμβάνεις, παρά να θεραπεύεις». Και ερχόμαστε στο σήμερα, όπου και πάλι μιλάει για την Ελλάδα του 2030.
Αναφορικά με τη γενέτειρά μoυ την Δυτική Αττική, ο Γιώργος Παπανδρέου επιλέγοντας την περιφερειακή ενότητα Αττικής το 2009 για να κατέλθει ως υποψήφιος, έσπασε το στίγμα της «πίσω αυλής των Αθηνών», των εργατικών περιοχών που βαίνει δίχως τέλος η οικολογική, κοινωνική και εργασιακή υποβάθμισή τους. «Υπάρχει οικολογικό απαρτχάιντ το οποίο είναι κοινωνική αδικία και ανισότητα», είχε αναφέρει τότε για την κατάσταση που επικρατεί ακόμη και σήμερα προσθέτοντας ότι «εμείς ερχόμαστε για να δώσουμε τα ίδια δικαιώματα στον πολίτη». «Αυτή η περιοχή μπορεί να γίνει και ενεργειακά αυτόνομη, να γίνει δηλαδή ένας χώρος-πρότυπο ενεργειακής ανάπτυξης που συνάδει με τις δυνατότητες της χώρας μας» είχε πει.
Ενθυμούμενοι πως και στην τελευταία της επίσκεψη στα λημέρια μας, η αείμνηστη πρόεδρος Φώφη Γεννηματά, είχε θέσει υψηλά στην ατζέντα του Κινήματος Αλλαγής το ζήτημα των Ελληνικών Πετρελαίων, της οικολογικής ρύπανσης και της καταπάτησης κάθε εργατικού δικαιώματος, κρατώντας σταθερή και πάγια ενημέρωση για τις γειτονιές που παράγεται ένα τεράστιο μέρος του ΑΕΠ της χώρας. Η παραγωγική μηχανή της Δυτικής Αττικής αποτελεί ανέκδοτο για την κυβέρνηση, ενθυμίζοντας πως μόνο το Κίνημα Αλλαγής κράτησε σταθερά τα δικαιώματα της γειτονιάς μας στη Βουλή, χωρίς να ξεχνά πως αποτελεί ίσως τον δυνατότερο κρίκο της εγχώριας εφοδιαστικής αλυσίδας.
Η πολιτική του μέλλοντος κρίνεται από την πολιτική του σήμερα. Η παρελθοντολαγνεία δεν αποτελεί λύση, ούτε θα αλλάξει την υπάρχουσα κατάσταση και τα γεγονότα. Η δικαίωση στην πολιτική, η οποία δεν αποτελεί , έτσι κι αλλιώς ζητούμενο για τον πρώην Πρωθυπουργό, δεν έρχεται δια της ατομικής δικαίωσης ούτε με την ‘’ιδιώτευση’’ και ‘’σιωπή’’, αλλά με την απόδειξη του ότι οι θέσεις, η στάση και η συνεισφορά απέναντι στην κοινωνία αποδεικνύονται ορθολογικές και προσφέρουν στο δημόσιο βίο. Σε αυτά τα ζητήματα, στις 5 Δεκεμβρίου η προσωπική μου στήριξη στον Γιώργο Παπανδρέου είναι αυτονόητη. Όσο δε κάποιοι θα αντιπαραβάλλουν ως θέσφατο για την Παράταξή μας την αλλαγή γενιάς, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, με μπροστάρηδες τους νέους θα σηματοδοτεί το τέλος εποχής και τον μετασχηματισμό της Πατρίδας μας σε ένα σύγχρονο, ανθρωποκεντρικό κράτος».