Κάτι δικά μου

Κάτι δικά μου: Η δουλειά δεν είναι ντροπή!

Είμαστε στο τέλος μιας ακόμη εβδομάδας.

Βασανιστική καθημερινότητα του Σεπτεμβρίου.

Κόσμος και κοσμάκης πάει σε συναυλίες.

Θέατρα βράχων και τεχνοπόλεις γεμίζουν σκούρα ποιότητα ενώ η ΛΑΙΔΗ ΓΚΑΓΚΑ, η διεθνής, πολύχρωμη, γυμνή, ποπ προσπαθεί να γεμίσει το ΟΑΚΑ. Τρώμε τόσο σπαμ από κανάλια κλπ για ένα είδωλο που γρήγορα ξεθώριασε όσο γρήγορα αλλάζει τα μαλλιά της. (Ατυχής νομίζω στις αρχές της καριέρας και των δύο, η σύγκριση με την AMY).

Και ποιος θα το φανταζόταν!

Νατάσσα ή Γκάγκα;

Πιστεύατε κι εσείς ότι στην Ελλάδα των μπουζουκιών, το ίδιο κοινό, εμείς-ας μην το κρύψωμεν άλλωστε- εκεί που προσκυνάγαμε τον Πλούταρχο, τώρα στεκόμαστε με τις ώρες να ακούσουμε Θηβαίο.

Κι από την κατακαψούρα και το τζώνυ φτάσαμε στην κατάθλιψη, τον πολιτικό προβληματισμό με μπύρα στο χέρι στα κατσάβραχα.

Δεν ξέρω, αυτή τη στιγμή με κούρασαν οι αντιδήμαρχοι και οι ανακοινώσεις τους κι έτσι μεγάλη ανάλυση δεν κάνω, αλλά τελικά νομίζω ότι όλοι τη δουλειά μας προσπαθούμε να κάνουμε.

Και η Λαίδη Άντζελα και η Λαίδη Γκάγκα.

 

κάτι δικά της γράφει η Αλέκα Σταματιάδη

alekasm

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο νέος ειν’ωραίος

κάτι δικά μου: η φωτογραφία της ημέρας

«Δημόσιος Διάλογος», ανώνυμα προφίλ και ωτοασπίδες

Aleka Stamatiadi