Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Για να διαλέξουμε το σίγουρο και το σωστό δρόμο στη ζωή μας, είναι απαραίτητο να έχουμε έναν προορισμό. Ποιος πρέπει να είναι αυτός ο προορισμός όμως στη ζωή μας; Οι απόψεις διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο και από κοινωνία σε κοινωνία, γι’ αυτό γίνονται συγκρούσεις και πόλεμοι. Στους αιώνες που πέρασαν οι πολιτισμένες κοινωνίες είχαν σχηματίσει διάφορες απόψεις για τον προορισμό της ζωής, δηλαδή για το δρόμο που πρέπει να βαδίζουν οι άνθρωποι στη ζωή τους. Τότε που οι Ρωμαίοι κυριαρχούσαν στον κόσμο, δηλαδή πριν από δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια, το όνειρο και ο στόχος κάθε ανθρώπου, ήταν να αποκτήσει δύναμη και να καλοπερνάει. Βλέπανε δηλαδή τον άνθρωπο ως χωμάτινο, γι’ αυτό τον ονόμασαν homo, που θα πει ακριβώς αυτό. Αμέσως μετά, ο Χριστιανισμός είδε τον άνθρωπο ως ψυχή, γι’ αυτό σωστός προορισμός είναι ο παράδεισος και η αγιότητα. Αργότερα, στο Μεσαίωνα, το σώμα του ανθρώπου περιφρονήθηκε, γιατί νόμιζαν ότι το κυβερνούσε ο Σατανάς και όχι ο νους και η συνείδηση, όπως είναι το σωστό.
Αργότερα στην Αναγέννηση, πήγανε οι άνθρωποι στην άλλη άκρη και ξέπεσαν στη λατρεία της ομορφιάς και γενικά του σώματος! Στους δυο τελευταίους αιώνες, είδανε τον άνθρωπο ως επιστήμονα, γι’ αυτό και θεοποίησαν την… επιστήμη!
Σήμερα, στις τελευταίες δεκαετίες βλέπουμε τον άνθρωπο ως καταναλωτή. Η οικονομία και η ανάπτυξη τώρα είναι πάνω από ΟΛΑ! Τα συναισθήματα παραμερίζονται, αφού δεν αγοράζονται. Η αγάπη για την πατρίδα, η πίστη στο Θεό, ακόμα και ο πανάρχαιος θεσμός της οικογένειας, θεωρούνται… δευτερεύοντα και ως ιδέες ξεπερασμένες, που δε βοηθάνε την οικονομία!
«Πες μου πόσα ευρώ βγάζεις το μήνα, να σου πω ποιος είσαι». Αυτός είναι ο προορισμός και ο στόχος της ζωής σήμερα των πολιτισμένων, δηλαδή το γρήγορο και το εύκολο κέρδος. Έτσι όμως χάθηκε το χαμόγελο τώρα με την οικονομική κρίση, αφού λιγόστεψε το χρήμα στην τσέπη μας.
Βασίζουμε δηλαδή την ευτυχία μας ΜΟΝΟ στα λεφτά και αυτό είναι μεγάλο λάθος. Απόδειξη; Όλοι έχουμε γνωρίσει φτωχούς χαρούμενους και ευτυχισμένους ανθρώπους και «λεφτάδες» δυστυχισμένους.
Άμα η καρδιά σου είναι γεμάτη χαρά, ας είναι άδειες οι τσέπες σου. Το αντίθετο είναι τραγικό.
Η πορεία στη ζωή μας, πρέπει να είναι ανηφορική, γιατί ανηφορικός και ίσιος είναι ο δρόμος του Θεού. Καπετάνιος σ’ αυτή την ανάβαση είναι ο χαρακτήρας μας, που πρέπει να συνθέτει τη δύναμη με την ανθρωπιά, τη δράση με τη λογική και την ελευθερία με την ευθύνη.
Ο λαός μας πάντοτε τιμά όσους ξεπερνούν τη λογική με το συναίσθημα, γι’ αυτό γίνονται ήρωες και άγιοι. Αυτό είναι σωστό, αφού πρέπει να τιμούμε τις αξίες και τους άξιους.
Ο ΣΩΣΤΟΣ και ο ΙΣΙΟΣ δρόμος στη ζωή μας είναι ο ανηφορικός προς το ΓΟΛΓΟΘΑ, γιατί χωρίς Γολγοθά, δεν υπάρχει Ανάσταση.
Εύχομαι Καλή Λαμπρή σε όλες και όλους, αλλά να φάμε το αρνί με… ρέγουλο, για να μη μας φάει.