Ο Πανηγυρικός Λόγος της φιλολόγου και δημοτικής συμβούλου Μεγάρων Κατερίνας Λουκά στον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, στην πλατεία Ηρώων Μεγάρων
Η ιταλική επίθεση της 28ης Οκτωβρίου 1940 δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Οι Δυνάμεις του Άξονα είχαν δείξει τις προθέσεις τους να κυριεύσουν την Ευρώπη. Προηγήθηκε η ιταλική εισβολή σε Πολωνία και Γαλλία, ενώ η Ιταλία του Μουσολίνι ήθελε την Ελλάδα για να εξασφαλίσει την επίβλεψη στην Ανατολική Μεσόγειο και τη βόρεια Αφρική. Έτσι προχώρησε σε μια σειρά προκλήσεων με αποκορύφωμα τον τορπιλισμό της ” Έλλης” το Δεκαπενταύγουστο στην Τήνο.
Παρά τη συνάφεια των τότε καθεστώτων Ελλάδας- Ιταλίας και παρά τις προσπάθειες για ουδετερότητα της Ελλάδας, ο Ιωάννης Μεταξάς με το ρητό του “ΟΧΙ” αυτόματα δηλώνει την είσοδο της χώρας στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Ο ενθουσιασμός και η αυτοθυσία των Ελλήνων και των Ελληνίδων, που αποχαιρετούσαν με χαμόγελο τους γιους και τους πατεράδες τους, βρήκε τους ιταλούς απωθημένους 60 χλμ. πέρα από τα αλβανικά σύνορα. Δεν μπόρεσε όμως να αποτρέψει την είσοδο τελικά του χιτλερικού στρατού στην Αθήνα στις 27 Απριλίου του 1941.
Εκείνο το ΟΧΙ όμως οδήγησε σε μιαν αντίσταση 250 ημερών, όταν χώρες όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, δεν άντεξαν περισσότερο από 20 ημέρες. Το ελληνικό όμως φρόνημα δε θα επέτρεπε σε καμία φασιστική και ναζιστική κοσμοθεωρία να ανατρέψει το αναφαίρετο δικαίωμα των λαών για αυτοδιάθεση και ελευθερία.
Η μακραίωνη Ιστορία του τόπου μας έχει χαράξει ανεξίτηλα την άρνησή της σε κάθε μορφή τυραννίας και ολοκληρωτισμού. Είναι το ΟΧΙ λοιπόν που συνοδεύει ως φωτεινός σηματοδότης τους Έλληνες 3.500 χρόνια. Γιατί ΟΧΙ είπαμε στις Θερμοπύλες, στη Σαλαμίνα, στο Μαραθώνα. Το ΟΧΙ ύψωσε ο Κων/νος Παλαιολόγος και αργότερα ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Αθανάσιος Διάκος, η Μπουμπουλίνα. Αυτό το ΟΧΙ όπλισε τον Παύλο Μελά, τον καπετάν Άγρα, το Γερμανό Καραβαγγέλη.
Γι’ αυτό το ΟΧΙ σε οποιαδήποτε μορφή σκλαβιάς σκοτώθηκε στην Κύπρο ο Γρηγόρης Αυξεντίου και απαγχονίστηκε στα 19 του χρόνια ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Και είναι τα λόγια του, που μας κάνουν περήφανους για κάθε νέα γενιά που κουβαλάει μέσα της το πείσμα, το φιλότιμο και το πάθος της ελληνικής ψυχής. Ο Παλληκαρίδης με περίσσειο θάρρος δήλωνε στους Άγγλους εκτελεστές του: ” Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Έλλην-Κύπριος όστις ζητεί την ελευθερία του. Τίποτε άλλο.” και οδηγήθηκε στην αγχόνη επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι θέλει “αρετή και τόλμη η ελευθερία”.
Όλα τούτα τα ονόματα και τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα δεν προκαλεί αλλά δεν ανέχεται και τις προκλήσεις~ για αυτό και ορθά λέει ο Μυριβήλης ότι “η 28η Οκτωβρίου είναι ακόμα ένα φανέρωμα της φυλής μας…” Μια φυλή που προασπίζεται αιώνες την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την ισότητα, την ειρήνη, τη δημοκρατία και κυρίως το ΧΡΕΟΣ! Το χρέος απέναντι “στους αγέννητους και τους νεκρούς”. Το επιτάσσουν οι ήρωες της και ο Θεός της.
Πατρίδα, Ιστορία και Ορθοδοξία είναι άρρηκτα δεμένα με την ελληνική ψυχή. Για αυτό και η Υπέρμαχος Στρατηγός μας οδηγεί πάντα στα “νικητήρια”. Ακόμα και σήμερα, σε πείσμα των καιρών, είμαστε κληρονόμοι και ευλαβείς προσκυνητές των προγόνων μας. Όταν η φιλοπατρία βαπτίζεται εθνικισμός και η παράδοση οπισθοδρόμηση, οι Έλληνες πρώτα ασπάζονται το παρελθόν τους και έπειτα ακολουθούν την εξέλιξη και το μέλλον.
Κυρίες και κύριοι! Αγαπημένα μου παιδιά! Οι καιροί είναι δύσκολοι. Μα και πότε δεν ήταν! Οι καιροί όμως σήμερα είναι πονηροί. Η εδαφική ακεραιότητα είναι το πρώτο και μεγάλο ζητούμενο. Το μέγιστο όμως είναι τούτα τα χώματα που αποτελούν τη γη μας, να τα πατούν ψυχές γεμάτες ιδανικά και σύμβολα. Και είναι της Παιδείας υποχρέωση να μπολιάσει τα παιδιά με την ιδέα της Πατρίδας~ να γεμίσει τις ψυχές τους όχι με τη στείρα γνώση των ιστορικών γεγονότων αλλά με το μεγαλείο της ερμηνείας τους. Να τους μεταδώσει τη μεγάλη αλήθεια ότι η Ιστορία γράφεται με αναίμακτες και αιματηρές θυσίες.
“ Αν θέλεις όμως να λέγεσαι άνθρωπος” επισημαίνει ο Τάσος Λειβαδίτης, “δε θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι για την ειρήνη και το δίκιο. Μια στιγμή αν ξεχαστείς εκατομμύρια όνειρα θα γίνουν στάχτες. Δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου, αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος…” Οι Έλληνες το γνωρίζουμε καλά αυτό. Ας υπενθυμίσουμε λοιπόν για ακόμη μια φορά στους φίλους που μας αγαπούν και μας θαυμάζουν αλλά και στους εχθρούς που καιροφυλαχτούν και μας επιβουλεύονται, πως
” Η Ρωμιοσύνη θα χαθεί όταν ο κόσμος λήξει”
Χρόνια μας πολλά!