Συζήτηση για την έξαρση της εγκληματικότητας στην περιοχή μας έγινε πρόσφατα ύστερα από κάλεσμα της Τοπικής Κοινότητας Ν. Περάμου. Οι «επίσημοι καλεσμένοι» στάθηκαν στην ελλιπή αστυνόμευση και δόθηκαν υποσχέσεις για ενίσχυση της αστυνομίας, αύξηση των περιπολιών κλπ. ώστε να αποκατασταθεί το «αίσθημα της ασφάλειας των πολιτών», αναφέρεται στην ανακοίνωση του συνδυασμού “Λαϊκή Συσπείρωση”.
Χρόνια δίνονται οι ίδιες υποσχέσεις, κατά καιρούς οι κυβερνήσεις κάνουν κινήσεις εντυπωσιασμού με «αστυνομικούς της γειτονιάς», με «ομάδες πρόληψης της εγκληματικότητας», με επιχειρήσεις «σκούπα» επί δικαίων και αδίκων (κυρίως αλλοδαπών), με τα ΜΜΕ να προπαγανδίζουν τις «επιτυχίες της ΕΛΑΣ» ή να δίνουν κινηματογραφικές διαστάσεις σε –επιλεκτικά- εγκληματικές δραστηριότητες.
Το αποτέλεσμα αρνητικό, με την εγκληματικότητα να αυξάνεται κι οι πολίτες δικαιολογημένα να νιώθουν ανυπεράσπιστοι και να βλέπουν το βιος τους να χάνεται ή να κινδυνεύει και η ζωή τους. Τι φταίει λοιπόν; Τι πρέπει επιτέλους να γίνει;
Η αλήθεια είναι πως οι αστυνομικές δυνάμεις δεν είναι καθόλου ολιγάριθμες, ίσα ίσα έχουμε από τις μεγαλύτερες στην ΕΕ αναλογικά με τον πληθυσμό. Έχουμε διάφορες αστυνομικές μονάδες, δημοτική αστυνομία, συνοροφύλακες, ιδιωτική αστυνομία, πού είναι όλοι αυτοί; Μα προφανώς δεν προσανατολίζονται στο έγκλημα! Για το κοινό κυρίως έγκλημα υπάρχουν ελλείψεις τόσο σε προσωπικό όσο και στοιχειώδεις υποδομές. Εκεί που διαπρέπουν και είναι άκρως αποτελεσματικοί είναι στην καταστολή των εργατικών και λαϊκών κινητοποιήσεων αλλά και στις…παρακολουθήσεις! Εκεί και εξοπλισμός υπάρχει και επαρκέστατο προσωπικό (βλέπε ΜΑΤ).
Η εκπαίδευση των αστυνομικών δεν έχει ως στόχο την πρόληψη και καταστολή της εγκληματικότητας, αλλά πώς θα εξυπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών είτε αφορά τη φύλαξή τους είτε τις απεργίες στα εργοστάσιά τους είτε στις καταλήψεις είτε…στους ποδοσφαιρικούς αγώνες! Και δεν είναι τυχαίο που καθετί δημοκρατικό ή «συνδικαλιστικό», κάθε εργασιακό τους δικαίωμα πετιέται στο πυρ το εξώτερον και βρίσκονται με εξαθλιωμένους μισθούς και απλήρωτα νυχτέρια.
Από την άλλη κάθε κυβέρνηση βολεύεται με την εγκληματικότητα από πολλές απόψεις. Εμπεδώνεται ο φόβος και η ανασφάλεια στον πολίτη-βασικό στοιχείο για να μην βλέπει αγωνιστικά τη ζωή- και λειτουργεί ο κοινωνικός αυτοματισμός στοχοποιώντας «οι νοικοκυραίοι» μια σειρά ευάλωτες ομάδες (Ρομά, αλλοδαπούς) βάζοντας συνολικά την ετικέτα «κακοποιός» κατά το Greek=thief (Έλληνας=κλέφτης) στην τότε Αμερική. Για να μην ανοίξουμε την κουβέντα για το οργανωμένο έγκλημα και τη στενή σχέση του με «υψηλά ιστάμενους» είτε στην αστυνομία είτε στο κράτος.
Η εγκληματικότητα σχετίζεται άμεσα με τη φτώχεια, την ανεργία, την τεράστια δυσκολία πρόσβασης στον πολιτισμό, τον αθλητισμό, τις τέχνες, σε οτιδήποτε εξυψώνει τον άνθρωπο. Έχει άμεση σχέση με την επίσημη ιδεολογία του «πάτα επί πτωμάτων» για να διακριθείς και να ζήσεις, «κοίτα τη δουλειά σου κι άσε τους άλλους», «κάνε τα στραβά μάτια», «δούλεψε για να ζεις και κλέψε να ‘χεις» και τόσα άλλα που αμβλύνουν την ανθρώπινη ηθική, το σεβασμό απέναντι στον άλλο, την αλληλεγγύη.
Και για να το πούμε απλά, είναι δυνατόν αυτοί που κλέβουν τους μισθούς και τις συντάξεις, που μας κλέβουν την Υγεία και τη μόρφωση, που κλέβουν από τους λαούς την ειρήνη και τους σέρνουν σε πολέμους, να ασχοληθούν με τους…κλέφτες που μπαίνουν στα σπίτια μας;
Όπως παντού, έτσι κι εδώ, δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε ούτε να ελπίζουμε σε σωτήρες. Εμείς είμαστε που με τον αγώνα μας θα επιβάλλουμε μια αστυνομία προσανατολισμένη στη δική μας ασφάλεια, μια ζωή που θα μπορούμε να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας, την Υγεία, την Παιδεία και τον Πολιτισμό που αξίζει σε όλους και σε όλες τις «ευάλωτες ομάδες».
Να δώσουμε αγώνα για μια κοινωνία που δε θα υπάρχουν «νοικοκυραίοι» και «επικίνδυνοι», αλλά μόνο άνθρωποι που θα χτίζουν όλοι μαζί τα παλάτια του μέλλοντος και που κανείς δε θα έχει λόγο να παραβιάσει τις ανοιχτές τους πόρτες…