Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Πεθαίνει ο άνθρωπος, αλλά η τέχνη του είναι αθάνατη, όπως και το πνευματικό του έργο.
Η αρχαία Ελλάδα τάφηκε κάτω από τα σπασμένα μάρμαρα της δόξας της κι ο χαλαστής χρόνος γκρέμισε τα τείχη των πόλεων σε σωρούς ερειπίων. Το πνεύμα όμως και η λάμψη της τέχνης επέζησαν, γιατί είναι από φως ουράνιο και θεϊκό.
Είναι ανελέητος ο νόμος της βιολογικής μας φθοράς, αφού ο θάνατος της σάρκας μας δε νικήθηκε. Η αγωνία όμως και η κραυγή του ανθρώπου άμα γίνει τέχνη, δηλαδή τραγούδι, ποίηση, μουσική, άγαλμα, κτλ., τότε η εφήμερη ύπαρξη μας, γίνεται αθάνατη παρουσία. Για παράδειγμα, η ωραία Ελένη όταν καταπινόταν στη λησμονιά του χρόνου, την άρπαξε ο Όμηρος, με τους στίχους του. Έτσι η Ελένη με την ομορφιά της διαβαίνει τους αιώνες αθάνατη.
Οι αρχαιολογικοί μας χώροι με τα σπασμένα μάρμαρα και τα πουριά, δεν είναι κάποιοι συνηθισμένοι χώροι. Είναι σημεία αναφοράς στην ταυτότητα του λαού μας. Από αυτούς πρέπει να εμπνεόμαστε, ως λαός, να παίρνουμε δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσουμε την ανοδική μας πορεία προς το μέλλον.
[quote]Στα Μέγαρα οι αρχαιολογικοί χώροι μένουν αναξιοποίητοι και θα πρέπει αυτό να σταματήσει.[/quote]
Όταν μιλάμε για αξιοποίηση και προβολή των αρχαιολογικών μας χώρων, δεν λέμε ΜΟΝΟ την τουριστική. Οι μαθητές των Γυμνασίων αλλά και των Λυκείων της περιοχής μας, θα έπρεπε ΟΜΑΔΙΚΑ και με ξεναγό αρχαιολόγο, να επισκεφθούν την Κρήνη του Θεαγένους και τους άλλους αρχαιολογικούς μας χώρους . Γιατί αυτό δε γίνεται; Ένας φίλος μου ηλικιωμένος μου είπε προχτές που συζητούσα το θέμα μαζί του «τι να δούνε και τι να μάθουν τα παιδιά στην κρήνη απ’τις σπασμένες πούρινες κολώνες;». Τον ρώτησα εάν εκείνος είχε επισκεφθεί την κρήνη και ομολόγησε ότι έχει χιλιάδες φορές περάσει απέξω, αλλά ποτέ δεν μπήκε μέσα. Του εξήγησα ότι πολλά θα μάθουν τα παιδιά από την επίσκεψή τους με ξεναγό στους αρχαιολογικούς μας χώρους. Στην Κρήνη, για παράδειγμα, θα θαυμάσουν τον τρόπο που οι πρόγονοί μας είχαν καταφέρει να στεγανοποιήσουν τις δεξαμενές νερού. Δηλαδή πριν από δυόμιση χιλιάδες και πλέον χρόνια, που δεν υπήρχε το τσιμέντο, είχαν βρει τον τρόπο με «ψημένο» χώμα, ασβέστη και αργότερα πίσσα. Στου Ευπαλίνου το «υδραγωγείο», θα μάθουν οι μαθητές και θα θαυμάσουν τις τεχνικές του διάσημου αρχαίου Μεγαρίτη, που κατασκεύασε στη Σάμο το περίφημο Ευπαλίνιο όρυγμα.
Για να γίνουν όμως οι χώροι αυτοί επισκέψιμοι, θα πρέπει να διαμορφωθούν κατάλληλα.
Αυτό όμως δε γίνεται, με διάφορες δικαιολογίες! «Δεν έχουμε λεφτά» είναι η πιο συνηθισμένη . Θα πρέπει κάποτε να γίνουν ανασκαφές στην κρήνη από την νότια πλευρά, που είναι η είσοδος, δηλαδή από το σπίτι του μακαρίτη Τάσου Παπαπανούση. Θα πρέπει να υπάρχουν υπάλληλοι, που να ανοίγουν το χώρο κάθε μέρα για τους επισκέπτες. Πολλά πρέπει να γίνουν για την τουριστική αξιοποίηση των αρχαιολογικών μας χώρων ,αλλά δε γίνονται και είναι περίεργο .
Πριν από λίγους μήνες ήρθε στα Μέγαρα ο Υπουργός Πολιτισμού. Απλώς, είδε και απήλθε, δηλαδή χωρίς ΚΑΝΕΝΑ αποτέλεσμα. Μας δουλεύουν όλοι κανονικά και αυτό είναι κρίμα και άδικο!