Η Γιορτή των Τριών Ιεραρχών

Με ομιλία του τ. Δημάρχου Χρυσόστομου Σύρκου, γιορτάστηκε στο Δημαρχείο Μεγάρων, μετά τη δοξολογία σήμερα το πρωί η γιορτή των εκπαιδευτικών, η γιορτή των Τριών Ιεραρχών.

Ο Δήμαρχος Γρηγόρης Σταμούλης προλόγισε, καλωσόρισε τους εκπαιδευτικούς και στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Χρ. Σύρκος που αναπτύσσοντας το θέμα “Οι Τρεις Ιεράρχες ως παιδαγωγοί”, χαρακτηριστικά είπε:

Με νοσταλγικές αναμνήσεις, των μαθητικών μου χρόνων, από τον εορτασμόν των Τριών Ιεραρχών της 30^ης Ιανουαρίου, επιχειρώ μια φτωχή αναφορά στο παιδαγωγικό έργο των τριών φωστήρων της τρισηλίου θεότητος: Βασιλείου του Μεγάλου, Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Γρηγορίου του Θεολόγου.

Στο παρελθόν τότε, για μας, ως μαθητές, η εορτή των τριών Ιεραρχών αποτελούσε ένα σταθμό, μια καμπή της μαθητικής μας-φοιτητικής μας-πορείας, αφού η ημέρα αυτή ήταν το τέλος μιας εκπαιδευτικής περιόδου και η αφετηρία των γραπτών εξετάσεων που άρχιζαν την 1^η Φεβρουαρίου.

Ναι, τότε, ως μαθητές δίναμε γραπτές εξετάσεις και τον Φεβρουάριο εκάστου έτους, που ήταν κρίσιμες για την περαιτέρω πρόοδό μας.

Το πρωί της 30^ης Ιανουαρίου συντεταγμένοι υπό την συνοδεία των δασκάλων μας προσερχόμεθα στους ναούς για τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό μας.

Ακολούθως επανερχόμεθα στις σχολικές αίθουσες για να πληροφορηθούμε το πρόγραμμα των γραπτών εξετάσεων, που οι δάσκαλοι και οι καθηγητές το κρατούσαν μυστικό.

Ημέρες δύσκολες, νοσταλγικές, γεμάτες αναμνήσεις.

Οι τρεις μέγιστοι φωστήρες, οι τρεις ιεράρχες, οι άξιοι μιμητές του Θεανθρώπου Χριστού προβάλλονταν και προβάλλονται ως πρότυπα βίου και έργου, εκσυγχρονιστές των προγενεστέρων και πρόδρομοι των μεταγενεστέρων.

Προικισμένοι εκ γενετής με πληθωρικά χαρίσματα θεωρούσαν την Αγία Γραφή πηγή γνώσεως, χωρίς να περιφρονούν και την ευρύτερη γνώση.

Γι’ αυτό και οι τρεις μελέτησαν και την «θύραθεν παιδεία» και κυρίως την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία που την θεωρούσαν «παιδαγωγόν εις Χριστόν».

«Καθάπερ εκ ροδονιάς του άνθους

Δρεψάμενοι τας ακάνθας εκκλίνομεν ούτω και

Χρήσιμοι καρπωσάμενοι, το βλαβερόν φυλαξόμεθα»

διακήρυσσε ο Μέγας Βασίλειος.

Μετάφραση

«Και όπως κόβοντας το τριαντάφυλλο, αποφεύγουμε τα αγκάθια της τριανταφυλλιάς, έτσι κι από τα κείμενα αυτά θα πάρουμε ό, τι είναι χρήσιμο και θα φυλάξουμε τον εαυτό μας απ’ ό, τι είναι επιζήμιον».

«Σαφώς εξ απάντων συλλέγοντες το χρήσιμον, φεύγοντες δι’ εκάστου την βλάβην» συμπληρώνει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Ο δε Γρηγόριος ο Θεολόγος παρατηρεί και ελέγχει τους Χριστιανούς που περιφρονούν την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, ως «επίβουλον και σφαλεράν τω Θεώ πόρρω βάλλουσαν, κακώς ειδότες».

Υπό το πνεύμα αυτό και οι τρεις γράφουν παιδαγωγικά βιβλία, όπως τα πιο γνωστά:

α) «Προς τους νέους, όπως εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων» του Μεγάλου Βασιλείου

β) «Περί κενοδοξίας και πώς δει ανατρέφειν τα τέκνα αυτών» του Ιωάννου του Χρυσοστόμου

γ) Επιστολαί και άλλα κείμενα αγωγής διά ων Νικόβουλον, εγγονόν της αδελφής του Γοργονίας» του Γρηγορίου του Θεολόγου

Βιώνοντες υπαρξιακά και οι τρεις τους την Χριστιανική πίστη, κατόρθωσαν να συνυφάνουν τον Ελληνισμό με τον Χριστιανισμό: με εκχριστιανισμό του Ελληνισμού και εξελληνισμό, ιδίως γλωσσικώς και εκφραστικώς, του Χριστιανισμού.

Το γεγονός αυτό είναι υψίστης σημασίας, αφού το ελληνικό πνεύμα με τα νάματα του Χριστιανισμού, αναζωογονείται και γίνεται πάλιν παράγοντας πολιτιστικός.

Ο δε Χριστιανισμός με την ελληνική γλώσσα, ως όργανο, προσφέρει την σωτήρια διδασκαλία του, ανετότερα στον άνθρωπο.

Εκεί όμως που οι μέγιστοι φωστήρες, οι τρεις Ιεράρχες είναι άφθαστοι και απλησίαστοι είναι στον τομέα της αγωγής, θεωρώντας την τέχνη και επιστήμη.