Αφιέρωμα στους επιτυχόντες των πανελληνίων εξετάσεων
Τα νέα ξεκινήματα είναι γεμάτα ελπίδες και η νέα σχολική χρονιά ξεκινά με τις επιτυχίες των παιδιών των πανελληνίων. Μπορεί στους καιρούς της κρίσης, δουλειές να μην υπάρχουν, τα πανεπιστήμια να μη δουλεύουν καλά, κι ένα χαρτί να μην μπορεί να σου προσφέρει ούτε βασικό μισθό, και πολλοί να σκέφτονται ή να έχουν ήδη μεταναστεύσει. Οι αντικειμενικές όμως δυσκολίες δεν είναι αρκετές να σταματήσουν τις φιλοδοξίες των νέων ανθρώπων.
Η φετινή χρονιά-που μπορεί να χαρακτηρισθεί και ως η «χρονιά των γιατρών» με πέντε εισαχθέντες στην Ιατρική- φαίνεται ότι ήταν μία από τις καλύτερες τόσο σε βαθμολογικές επιδόσεις όσο και στο ουσιαστικό επίπεδο, πνευματικό και ηθικό, των νέων ανθρώπων της πόλης μας, όπως διαπιστώσαμε και από τις συνεντεύξεις που μας παραχώρησαν.
Ο Γιάννης Πανταζής πέρασε στην Ιατρική Αθηνών και μας μίλησε για την επιτυχία του.
«Αποφάσισα να επιλέξω αυτήν την σχολή επειδή πάντα παρουσίαζε μεγάλο ενδιαφέρον για μένα το ανθρώπινο σώμα και η πολυπλοκότητά του, οι διάφοροι αλληλένδετοι μηχανισμοί που το αποτελούν και οι τρόποι με τους οποίους μπορούμε να επιδιορθώσουμε τους μηχανισμούς αυτούς όταν λειτουργούν ανεπαρκώς. Είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πεδίο, που έχει ιδιαίτερα ισχυρό το ερευνητικό στοιχείο. Και φυσικά, δεν υπάρχει πιο άμεσος τρόπος προσφοράς στον άνθρωπο από την ιατρική- πράγμα το οποίο έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα.
Η χρονιά της προετοιμασίας ήταν οπωσδήποτε απαιτητική. Xρειάστηκε να ακολουθήσω ένα τακτικό πρόγραμμα στο διάβασμά μου αλλά και να προσέχω να μην ξεπεράσω τις προσωπικές αντοχές μου. Ταυτόχρονα, χρειάστηκε να κάνω αρκετές θυσίες στην καθημερινή μου ζωή, προκειμένου να μπορώ να αντεπεξέλθω στο πρόγραμμά μου. Τώρα που τελείωσα, μπορώ να πω ότι ίσως σε μερικά σημεία της προσπάθειάς μου υπερέβαλλα λίγο. Αυτό που έχει σημασία, όμως, είναι ότι τα αποτελέσματά της ήταν αυτά που ήθελα.
Οπωσδήποτε το παρόν σύστημα των Πανελληνίων δεν είναι τέλειο: η όλη διαδικασία είναι απίστευτα αγχωτική για τον μέσο μαθητή, σε βαθμό που ορισμένοι κατά τα άλλα ικανότατοι μαθητές δεν καταφέρνουν να ανταπεξέλθουν. Και καθώς τα τελικά μόρια εξαρτώνται αποκλειστικά από τις Πανελλήνιες, η επιτυχία παιδιών που δούλεψαν όλη τους τη ζωή εξαρτάται από 12 ώρες εξετάσεων, στις οποίες μία τυχαία αστοχία μπορεί να ακυρώσει την όποια προσπάθειά τους. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι σίγουρα μια αδιάβλητη και αξιοκρατική μέθοδος καθώς ανεξάρτητα από το επίπεδο της δυσκολίας των θεμάτων, όλοι οι μαθητές εκτίθενται στον ίδιο βαθμό δυσκολίας.
Στους επόμενους μαθητές, οι οποίοι παίρνουν πλέον και επίσημα την σκυτάλη και μπαίνουν στην τελική ευθεία, συμβουλεύω να δουλεύουν δυναμικά και τακτικά, έχοντας πάντα στο μυαλό τον τελικό στόχο χωρίς όμως να ξεπερνούν τα όριά τους ρισκάροντας να καταρρεύσουν. Επίσης, είναι σημαντικό να μην αφήσουν κενά στην ύλη -όχι μόνο της 3ης Λυκείου αλλά και των προηγούμενων τάξεων-, καθώς φέτος τα θέματα εμπεριείχαν ύλη των προηγούμενων τάξεων. Και σε όσους συμμαθητές μου αποφάσισαν να ξαναδώσουν Πανελλήνιες επειδή δεν έμειναν ευχαριστημένοι με τα φετινά τους αποτελέσματα, θέλω να τους συγχαρώ για την επιμονή τους και να τους θυμίσω: τίποτα δεν πάει χαμένο. Δουλέψτε με δύναμη και αποφασιστικότητα, βελτιώστε τα αδύναμά σας στοιχεία σας και συντηρείστε τα δυνατά σας και ο στόχος θα επιτευχθεί.
Αυτήν την στιγμή, για το μέλλον κλίνω είτε προς τη χειρουργική είτε προς τον ερευνητικό τομέα».