Η Κυριακή ήταν μια κακή ημέρα για τον ελληνικό αθλητισμό. Οι περισσότερες αθλητικές εφημερίδες την ονόμασαν «Συννεφιασμένη Κυριακή». Όχι άδικα, αφού ο φθινοπωρινός καιρός ήρθε κι… έδεσε με τα αποτελέσματα των Εθνικών μας ομάδων. Της Εθνικής μπάσκετ και της Εθνικής ποδοσφαίρου. Και οι δυο τους γνώρισαν την ήττα και αποχώρησαν από παρκέ και χορτάρι με το κεφάλι χαμηλωμένο. Οι δυο τους όμως έχουν μια μεγάλη διαφορά.
Η Εθνική μπάσκετ είναι μια νέα ομάδα, με νέο προπονητή, που κατάφερε έστω στα πέντε ματς του ομίλου της, να πιάσει απόδοση που είχαμε να δούμε χρόνια απ’ την «επίσημη αγαπημένη». Σύγχρονο, γρήγορο μπάσκετ υψηλού επιπέδου, με πολλούς αθλητές οι οποίοι δεν είχαν νωρίτερα την εμπειρία μιας μεγάλης διοργάνωσης. Κι ενός νέου προπονητή, του Φώτη Κατσικάρη, ο οποίος επίσης δεν είχε προπονήσει ποτέ Εθνική ομάδα σε μεγάλη διοργάνωση (δεν… πιάνουμε την «περίεργη» θητεία του στην Εθνική Ρωσίας). Γι’ αυτό ίσως να την «πλήρωσε», αφού κόντρα στους Σέρβους, στο πρώτο παιχνίδι που της «στράβωσε» δεν είχε τον τρόπο ν’ αντιδράσει. Μπλέχτηκε μέσα στον «κυκεώνα» των προβλημάτων που έβγαλε σε άμυνα και επίθεση και αποκλείστηκε με βαριά ήττα. Παρά το άσχημο αποτέλεσμα όμως, αυτή η ομάδα έβγαλε όλα όσα θέλουμε να βλέπουμε από ένα ομοσπονδιακό μας συγκρότημα. «Φρέσκους» παίκτες όπως οι Αντεντοκούμπο, Παπανικολάου, Σλούκας, «διψασμένους» παλιούς όπως τους Μπουρούση, Ζήση, Πρίντεζης, Καλάθης Καϊμακόγλου, αλλά και κάποιους που έψαχναν χρόνια ν’ αρπάξουν την ευκαιρία (Βασιλειάδης, Βουγιούκας, Γλυνιαδάκης, Μάντζαρης) και γεύτηκαν μέχρι εκεί που δεν πήγαινε την συμμετοχή τους σε μια μεγάλη διοργάνωση με το εθνόσημο. Έναν προπονητή συμπαθή και απόλυτα καταρτισμένο, που θέλει να συνεχίσει αυτό που άρχισε παρά τις… Σειρήνες απ’ την Μαδρίτη (τον θέλει η Ρεάλ Μαδρίτης, που προσπαθεί με κάθε τρόπο να εξωθήσει σε παραίτηση τον Πάμπλο Λάσο). Αυτή η ομάδα λοιπόν έβγαλε υγεία και στοιχεία που αν δουλευτούν με το πέρασμα του χρόνου δεν θ’ αργήσουμε να φθάσουμε ξανά στην κορυφή της Ευρώπης.
Στοιχεία που δυστυχώς δεν είδαμε απ’ την Εθνική Ποδοσφαίρου στην πρεμιέρα των προκριματικών του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2016. Όποιος βρίσκεται κοντά στην ομάδα, μπορεί εύκολα να διακρίνει πως πολλά πράγματα σε σύγκριση με το πρόσφατο παρελθόν έχουν αλλάξει. Αν και έχουν περάσει… σκάρτα δυο μήνες απ’ το τελευταίο παιχνίδι των διεθνών με την Κόστα Ρίκα για τους «16» του Μουντιάλ της Βραζιλίας, η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική. Ο Φερνάντο Σάντος, ο οποίος θεωρείται ο δεύτερος πιο επιτυχημένος τεχνικός στην ιστορία του ομοσπονδιακού μας συγκροτήματος μετά τον Ότο Ρεχάγκελ αποχώρησε, ενώ τον ακολούθησαν ο τιμ μάνατζερ, Τάκης Φύσσας και ο άμεσος συνεργάτης του Πορτογάλου στην οργάνωση όλων των Εθνικών ομάδων, Λεωνίδας Βόκολος. Παράλληλα ο Γιώργος Καραγκούνης σταμάτησε απ’ την Εθνική, ο Κώστας Κατσουράνης δεν κλήθηκε λόγω του ότι ακόμη δεν έχει βρει ομάδα για να συνεχίσει την καριέρα του και ο Γιάννης Μανιάτης απείχε λόγω τραυματισμού.
Με τόσες πολλές απουσίες σε πρόσωπα και ουσία, ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρο πως η Εθνική θα παρουσιαζόταν διαφορετική στο ματς με τους Ρουμάνους. Βοήθησε τους Ρουμάνους για να φθάσουν τη νίκη και το άδειο «Καραϊσκάκης», αλλά όπως τόνισε και ο νέος αρχηγός Δημήτρης Σαλπιγγίδης μετά το τέλος του ματς: «Αν θέλουμε να βρούμε δικαιολογίες, μπορούμε να πούμε πολλές». Αυτό που δεν είπε ο επιθετικός του ΠΑΟΚ, είναι πως στη νέα Εθνική έχει χαθεί κάτι… Μπορεί πολλοί να διαφωνούν, αλλά οι Καραγκούνης και Κατσουράνης ήταν η «ψυχή» της Εθνικής. Αυτοί που υποδέχονταν τον κάθε νέο παίκτη και του έδιναν να καταλάβει τι σημαίνει να παίζεις σ’ αυτή την ομάδα, η οποία απ’ το 2004 μας έχει δώσει πολλές χαρές. Έλειψε η ηρεμία του Σάντος και η σχέση που μαζί με τον Φύσσα και τον Βόκολο, είχαν αναπτύξει με τους ποδοσφαιριστές. Σχέση αγάπης, κατανόησης, εκτίμησης και εμπιστοσύνης. Οι παίκτες γούσταραν πολύ ν’ αφήνουν πίσω τους συλλόγους του για να βρίσκονται όλοι μαζί στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά και να ξεκινούν μια νέα προσπάθεια, μια νέα προετοιμασία. Τώρα, δεν είμαστε τόσο σίγουροι αν ισχύει 100% αυτό.
Και για να σας προλάβω, σ’ αυτό το κομμάτι ο Κλαούντιο Ρανιέρι έχει τις λιγότερες ευθύνες. Δεν είμαι απ’ αυτούς που θα τα βάλουν με τον προπονητή στο πρώτο αρνητικό αποτέλεσμα, έστω κι αν έκανε πολλά λάθη στην προετοιμασία και στην διάρκεια της αναμέτρησης. Χωρίς νίκη, άλλωστε, είχαν ξεκινήσει ο Ρεχάγκελ και ο Σάντος. Αυτοί που φταίνε είναι άλλοι. Είναι οι ίδιοι που δεν φρόντισαν να προστατεύσουν τον Ιταλό τεχνικό, να του εξηγήσουν, να τον κάνουν να μάθει τι σημαίνει Εθνική Ομάδα και να μην αποδημήσουν όλα όσα την έφεραν μέχρι εδώ. Επειδή είναι αρχή και οι κλυδωνισμοί ήταν αρκετοί, ελπίζουμε πως όλ’ αυτά θ’ αλλάξουν στην πορεία. Θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις και ο Ρανιέρι να καταλάβει που ήρθε και τι πρέπει να κάνει. Διαφορετικά η Εθνική ποδοσφαίρου θα επιστρέψει στις ζοφερές εποχές πριν το 2000….
Απ.Πα.