ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΜΑΝΤΑΛΟ
Ο… αρχιτέκτονας της ανόδου της ΝΕΜ στην «Ε»
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΝΤΑΛΟΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ «Ε» ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Μετά από πάρα πολλά χρόνια η ΝΕΜ επέστρεψε στην Α’ ΕΣΚΑΝΑ. Στόχος πολλών ετών για την μοναδική πλέον μπασκετική ομάδα των Μεγάρων, σε μια χρονιά που αλλιώς ξεκίνησε κι αλλιώς κατέληξε. Κομβικό σημείο της αγωνιστικής… μετάλλαξης των «κυανόλευκων» ήταν η έλευση του Μεγαρίτη προπονητή και παλαίμαχου παίκτη Γιώργου Μάνταλου. Δεν είναι κοινότυπο ν’ αναφέρουμε πως όντως αυτός ήταν ο αρχιτέκτονας της επιτυχίας, καθώς τις πρώτες αγωνιστικές το ίδιο σύνολο είχε ως στόχο την παραμονή στην κατηγορία. Ο Γιώργος Μάνταλος πίστεψε όμως όχι μόνο στην άνοδο, αλλά και στο όραμα που πρέπει να υπάρχει για την ομάδα της πόλης. Δεν αρνήθηκε λοιπόν, να μας παραχωρήσει μια εκ βαθέων συνέντευξη, όπου δεν «μασάει» τα λόγια του, απαντώντας για όλους και για τα πάντα…
Συνέντευξη στον Αποστόλη Πάνο
Πως αποφάσισες ν’ ασχοληθείς ξανά με την ομάδα μετά από μια πενταετή αποχή από το coaching;
Αυτήν την πενταετία που αναφέρεις είχα πολλές προτάσεις, τις οποίες απέρριψα χωρίς δεύτερη σκέψη γιατί έλειπε το όραμα. Έχοντας πλέον αποκατασταθεί επαγγελματικά το μόνο που θα μπορούσε να με συγκινήσει είναι αυτό που ονομάζω όραμα, δηλαδή το να μαζευτούμε μερικοί άνθρωποι και με εντελώς ανιδιοτελείς σκοπούς να προσφέρουμε για κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό μας. Καμμία πρόταση λοιπόν δεν εμπεριείχε αυτή την προοπτική, οπότε φυσιολογικά τις προσπερνούσα.
Να υποθέσω επομένως ότι η πρόταση της ΝΕΜ έγινε με αυτή την φιλοσοφία;
Όχι, σε καμμία περίπτωση, είναι λίγο παράξενη ιστορία και σύμπτωση. Τον περασμένο Οκτώβριο πήγα στην Θεσσαλονίκη με τον φίλο μου και πρώην παράγοντα της ΝΕΜ Χρήστο Καρδάτο και τις γυναίκες μας για τον αγώνα μπάσκετ ΑΡΗΣ-ΠΑΟ, καλεσμένοι του επίσης πολύ καλού φίλου μας coach Νίκου, βοηθού προπονητή του Άρη. Εκεί, όπως ήταν φυσιολογικό οι συζητήσεις κινήθηκαν αποκλειστικά γύρω από το μπάσκετ και ποιοι ήταν οι λόγοι που τόσο εγώ όσο και ο Χρήστος σταματήσαμε ν’ ασχολούμαστε. Σε μια αποστροφή του λόγου του ο coach Νίκου μου είπε, ότι ο μόνος τρόπος να ξεκολλήσει η μοναδική ομάδα πλέον των Μεγάρων (γιατί όπως πολύ καλά ξέρεις κανένας από εμάς τους παλιούς μπασκετικούς δεν έχει ξεπεράσει τον τρόπο που εξαφάνισαν σε μία νύχτα κάποιοι τον ΜΕΓΑΡΑ ΦΣ για λίγες ψήφους) από το τέλμα των τοπικών κατηγοριών είναι να αναλάβω πάλι την ομάδα και να παρακινήσω όλουςτους ντόπιους παράγοντες, προπονητές και αθλητές να φτιάξουμε μια παρέα-ομάδα που θα την οδηγήσουμε ψηλά. Μάλιστα επέμενε τόσο πολύ που με κατηγόρησε ότι, εάν τελικά δεν το έκανα, θα ήμουν ευθυνόφοβος και θα έπρεπε να νιώθω και τύψεις γι’ αυτό. Επειδή στο μπάσκετ λάμβανα πάντοτε πολύ σοβαρά υπ’ όψιν την γνώμη του, αυτό που μου είπε με ερέθισε, γιατί είχα ακριβώς την ίδια φιλοσοφία, το ίδιο όραμα, όπως σου προείπα, για μια ομάδα που να εκφράζει απόλυτα την πόλη μας και να ταυτίζεται μαζί της, όπως ακριβώς ήταν όταν είμαστε παιδιά και η ΝΕΜ και ο ΑΟΜ. Κατά σύμπτωση λοιπόν, λίγες ημέρες αφότου γυρίσαμε από την Θεσσαλονίκη δέχθηκα την πλέον πιεστική πρόταση,από όλες του παρελθόντος,από τον πρόεδρο της ΝΕΜ και φίλο μου Αθανάσιο Ζάλη.Μαζί με τον κουμπάρο μου Βασίλη Σάλτα και τους επίσης φίλους Χρήστο Μουστάκα, Σπύρο Νικολάου και Αλέκο Παπασπύρο αλλά και τον παλιό συμπαίχτη και συνοδοιπόρο Κλεάνθη Βαρελά έκαναν μια ομάδα που με έντονο συναισθηματισμό ουσιαστικά με ανάγκασαν να συζητήσω. Μετά από πολλές επαφές και διαβουλεύσεις δέχθηκα να παρουσιαστώ ενώπιον όλου του Διοικητικού Συμβουλίου και εκεί τους είπα ότι εάν είναι να το κάνουμε θα γίνει μόνο υλοποιώντας την ανωτέρω ιδέα, με όραμα δηλαδή και προοπτική για μια ομάδα που θα εκφράζει απόλυτα την πόλη.
