Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Είναι Άνοιξη και ας τη χαρούμε, γιατί κρατάει λίγο, όπως και η νιότη. Η φύση ξαναζωντανεύει και δεν είναι τυχαίο, που γιορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού την Άνοιξη. Τα κόκκινα αυγά, συμβολίζουν το αίμα του Χριστού το «υπέρ ημών εκχυνόμενον». Το αυγό, είναι η αυγή της ζωής, το ζωντάνεμα. Όπως το κλωσόπουλο σπάει το τσόφλι του αυγού και βγαίνει στη ζωή, έτσι από τον τάφο κι ο Χριστός ανασταίνεται . Το τσούγκρισμα δηλαδή των κόκκινων αυγών, συμβολίζει την ανάσταση και είναι ένα πανάρχαιο έθιμο, όπως διαβάζουμε στους ύμνους των Ορφικών. Σύμφωνα με τους Ορφικούς ύμνους, ο Θεός του Φωτός και Δημιουργός του κόσμου, βγήκε από ένα κοσμικό αυγό του χρόνου, αφού το έσπασε.
Τα αυγά τα βάφουμε κόκκινα τη Μεγάλη Πέμπτη, την ημέρα της Σταύρωσης. Έτσι γινόταν πάντα. Τα τελευταία χρόνια, βάφουν τα αυγά σε διάφορα… χρώματα και τα ζωγραφίζουν με διάφορα σχέδια! Το τσούγκρισμα αυτών των αυγών δε συμβολίζει τίποτα. Είναι πολύ ωραία, ως διακοσμητικά όμως και θα μπορούσαμε να τα έχουμε όλο το χρόνο, αλλά όχι για τσούγκρισμα.
Ελληνική Λαμπρή βέβαια χωρίς σουβλιστό αρνί δεν είναι νοητή. Πάσχα έχουν οι Εβραίοι , ενώ εμείς έχουμε Λαμπρή, γι’ αυτό έχουμε ονόματα, όπως Λάμπρος και Λαμπρινή. Πασχαλίτσα, λέμε τα έντομα τα κόκκινα με τις βούλες.
Το αρνί της Λαμπρής, τα παλιά χρόνια, το μεγάλωναν οι παππούδες μας στην αυλή τους. Το έσφαζαν Μεγάλη Πέμπτη ή Μεγάλο Σάββατο, το έγδερναν και το κρεμούσανε στο τσιγκέλι σκεπασμένο με ένα πανί μέχρι το ξημέρωμα της Λαμπρής, που το σούβλιζαν.
Τα «τουλούμια», δηλαδή τους ασκούς, δεν τα έφτιαχναν από το τομάρι των αρνιών αλλά από των κατσικιών. Μέσα στα τουλούμια έβαζαν και μετέφεραν συνήθως μούστο. Φρόντιζαν βέβαια να πάρουν το μαλλί από το πρόβατο και με αυτό να πλέξουν πουλόβερ ή ζιλέ, όπως τα έλεγαν τότε.
Μια φορά, μια Μεγαρίτισσα εκείνα τα παλιά τα χρόνια, και καλή νοικοκυρά, από τις αρχές Μαρτίου κούρεψε το αρνί της Λαμπρής, για να αξιοποιήσει το μαλλί του. Όμως χάλασε ο καιρός, έπιασε κρύο δυνατό , κανονικός χιονιάς! Το αρνί στην αυλή της κουρεμένο, κινδύνευε να ψοφήσει από το κρύο χωρίς μαλλί .Για να το σώσει η βιαστική, αλλά έξυπνη, Μεγαρίτισσα πήρε αλεύρι, έφτιαξε ζυμάρι και άλειψε το γυμνό κορμί του αρνιού. Οι γείτονες ξαφνιάστηκαν όταν είδαν το αρνί με… ζυμαρένιο τρίχωμα! Η Μεγαρίτισσα είχε έτοιμη την απάντηση στις απορίες τους. «Είναι το Λαμπριάτικο ρούχο του».Δηλαδή είπε πως ήταν ένα παλιό ξεχασμένο δήθεν έθιμο !
Κανένας βέβαια δεν πίστεψε τα λόγια της, αφού είχανε δει ότι βιάστηκε να το κουρέψει το αρνί και θα ψόφαγε από το κρύο, χωρίς το μαλλί του.
Από τη σπάλα του αρνιού της Λαμπρής, πιστεύανε οι παλιοί ότι μπορούσαν να «διαβάσουν» το μέλλον. Οι πλούσιοι σούβλιζαν τα πιο μεγάλα αρνιά και καμάρωναν γι΄αυτό , λέγοντας υπερβολές για το πόσες οκάδες ζύγιζαν τα αρνιά τους.
Τη Μεγάλη Πέμπτη οι νοικοκυρές, μετά τη λειτουργία, έπαιρναν από την εκκλησία προζύμι που το διατηρούσαν όλο το χρόνο για να ζυμώνουν τα ψωμιά τους. Την Πέμπτη μετά τη Λαμπρή πήγαιναν οι γυναίκες των Μεγάρων (παραμονή Ζωοδόχου Πηγής) και μάζευαν στο ρέμα πηλό για τα μαλλιά τους.
Εύχομαι σε όλες και σε όλους καλή Λαμπρή!